De recente golf van duurzame motivatie via de markt, media, overheid en burger initiatieven bewijst dat niemand die voor duurzaamheid pleit alleen staat. Het is een hele slag vergeleken met 10 jaar geleden, en nog steeds zijn er mensen die eco-energie initiatieven als idealistisch en einzelgangig beschouwen.
Er blijft een blok mensen dat zich weigert te storen aan de consequenties van hun eigen gedrag, een blok met de mentaliteit "Après nous le déluge!". Dit blok vormt momenteel onze regering. Het is eenvoudig te herkennen wanneer iemand ecologische kortzichtigheid kan worden verweten, namelijk zogauw men geloof uitspreekt in de markt om problemen op te lossen. Wake up call : De markt veroorzaakt de problemen. Mensen die zeggen dat het toch geen vooruitgang is dat we nu per persoon meer energie gebruiken dan 10 jaar geleden hebben gelijk. Zoveel beter is ons leven toch niet geworden?
Iemand die zorgvuldig onbserveert ziet dat er twee grondhoudingen zijn in de politieke arena, grondhoudingen die we in elke partij gebezigd zien. De ene verondersteld een constructie van beleid, de ander een bepaling uit het ongerijmde. Het is het verschil tussen de persoon die veronderstelt dat de toehoorder weet waar het over gaat en de persoon die alleen hoopt niet te worden tegengewerkt. Het verschil tussen iemand die doet wat sociaal goed ligt en iemand die probeert te doen wat hij/zij wil, een egoist.
Marie Antoinette had een goed leven
Een discussie tussen mensen met deze twee grondhoudingen loopt stuk, beide partijen zitten er anders in. De ene probeert een aangrijpings punt te vinden in de denktrant van de ander zodat er overeenstemming en inzicht kan worden bereikt. De ander heeft echter helemaal geen denktrant. De ander probeert er alleen achter te komen hoe het van de vervelende discussie afkomt.
Egoist : "Onderwijs is te duur" (wij willen laag opgeleide werknemers)
Constructivist : "Maar een maatschappij moet zichzelf kunnen redden, mensen goed onderwijzen is dan toch essentieel".
Egoist : "Ja, we kunnen niet ieders handje vasthouden" (die laag opgeleide mensen komen er dan vanzelf)
Constructivist : "Dus we moeten onze innovatie edge er aan geven?" (want die hebben we toch?)
Egoist : "Nee, natuurlijk niet, dat is heel belangrijk! Maar dat krijg je niet door pamperen." (naieveling, goede ideen werken we wel uit met onze R&D afdelingen, innovaties verstoren de markt).
Constructivist : "Hoe houden we de maatschappij dan in stand ? Die is afhankelijk van capabele mensen."
Egoist : "Daar moeten we een eerlijke uitdaging van maken. We moeten durven vertrouwen op het eigen initiatief." (wat kan mij dat nu schelen, ik trek met toch terug.)
Constructivist :"Niet iedereen begint gelijk, de uitdaging is soms te groot."
Egoist : "Dat zijn losers. Steek liever geld in de winners." (whatever, let them eat cake)
En dan is er duurzaamheid
In de discussie duurzaamheid zien we hetzelfde patroon. De constructivist denkt dat het een visie te bieden heeft, de egoist denkt aan een vliegreisje naar Thailand. De egoist wint zolang de constructivist gelooft dat hij met een constructivist te maken heeft. De constructivist herziet en vernieuwt intussen continu de visie en denkt dat hij/zij met het laatste nieuws over smeltende poolkappen toch een doorbraak moet kunnen bewerkstelligen.
De egoist staat meestal sterker omdat hij/zij zijn fundamentele positie (ik doe waar ik zin in heb) niet hoeft te verdedigen en steeds wint, terwijl de constructivist continu bezig is zijn zwakste kant te tonen en steeds wordt teleurgesteld. Dat maakt dat toeschouwers die de discussie niet volgen zich graag aansluiten bij de glunderende egoist.
Het meest effectieve middel in de handen van de egoisten is geld, men kan eenvoudig redeneren dat wanneer men geld als noodzakelijk ziet men geen winst kan behalen op de egoisten. Mensen die dingen niet voor het geld doen heten activisten en vrijwilligers. Het zijn constructivisten die snappen dat ze hun macht anders laten beperken door de egoistische markt.
Egoism incarnated
Doorbraak
De doorbraak komt wanneer een constructivist besluit dat hij de zaken weliswaar diep doorgrond, maar op die manier niet gedaan krijgt wat hij/zij graag zou zien gebeuren. Wat nodig is is een keuze uit het ongerijmde, een egoistische keuze. De fundamentele houding van de eco/energie constructivist zou kunnen zijn "Fossiel uit mijn wereld", het moet een egositische houding zijn. Deste directer de motivatie deste beter, bv. "Dat tank station gaat weg","Geen vliegtuigen hier.", en natuurlijk de zeer effectieve "Ik wil mijn eigen energiebron".
Nu is een een nieuwe egoistische doelstelling (die ondergetekende al enige tijd op het spoor was), een van geohistorische proporties. De mensheid loopt het risico vanwege de egoisten uit te sterven, samen met 95% van de andere levensvormen op aarde. Dit meldt Nature.
"Uit een onderzoek van de universiteit van Californië blijkt dat de
laatste jaren veel diersoorten uitstierven. Als dit patroon doorgaat,
dan zal de zesde massa-extinctie over 300 tot 2.000 jaar plaatsvinden.
“Er is sprake van een crisis”, zegt onderzoeker Elizabeth Ferrer van de
universiteit van Californië. “Maar er is nog tijd om het probleem op te
lossen.”
Zelf ben ik op constructivistische manier tot de conclusie gekomen dat we een evolutionaire reset hebben getriggered. We doen nu zelf met de atmosfeer wat 250 miljoen jaar geleden gebeurde door langdurige vulkaan uitbarstingen in Siberie, we triggeren een snelle stijging van mondiale temperaturen, afsterven van de oceanen en vergiftiging van de atmosfeer met H2S en methaan. Hieronder het plaatje dat mijn punt illustreert. Mijn punt is dat zelfs een egoist niet graag uitsterft.
De strijd tegen het Egoisme
De strategie die men als constructivist het best kan volgen is de volgende : Bepaal of je vind dat het doen uitsterven van met name de mens een taak is die je in jou maatschappij wil laten uitvoeren door de egoisten. Vergelijk het met heroinedealers op de hoek die tenslotte ook jou kinderen verslaaft willen maken. Vergelijk het met mensensmokkelaars die misschien jou dochter roven als je op vakantie bent. Vind je dat dat uitschot vrij mag rondlopen? We bedrijven hier geen constructivisme, dus redenaties hoeven niet te kloppen. Ze moeten effectief zijn en het primaire doel hoeft niet uit de woorden te blijken.
Het recente conflict tussen Governor Walker in Wisconsin in de VS en de vakbonden laat zien waar we ons met respect voor egoisten mee inlaten. Het conflict aldaar werd beslecht doordat Walker de wet die vakbondsonderhandelingen illegaal maakte in een ondemocratische sessie doordrukte. De nieuwe wet maakt het illegaal om als vakbond onderhandelingen te voeren, in wezen tast het het recht op vereniging aan. Wat de nieuwe wet tussen neus en lippen ook doet is aan de Gouverneur het recht geven de energie centrales van Wisconsin voor een willekeurige prijs aan een willekeurige partij te verkopen. Niet alleen verliezen werknemers alle rechten, de waardevolle elementen in de staat zijn nu verkoopbaar aan de egoisten op Wallstreet.
De egoistische leugen die werd gehanteerd voor dit alles was dat er tekorten waren, het was een budgetaire noodzaak, maar dat is absoluut niet het geval. Dit wordt bewezen doordat de wet los van het budget is geintroduceerd.
De amerikanen weten dat met deze stap de democratie in de VS min of meer voorbij is. Als je regering groepen van het democratische proces uitsluit is het niet langer democratisch te noemen. Dat vinden de egoisten echter prima! Des te meer ontmoedigde mensen deste beter! In navolging probeert nu bijvoorbeeld Michigan de nood toestand uit te roepen zodat ook daar de eigendommen door de egoisten aan Wallstreet (en vervolgens het buitenland) kunnen worden verkocht. In de noodtoestand kan de gouverneur
1) unilaterally declare a “financial emergency”,
2) disincorporate
entire municipal governments,
3) dismiss elected officials with no
replacement election to follow,
4) seize control of local civil
services,
5) hand taxpayer money, services and POWERS to private,
for-profit firms.
He? Waarom zou een Gouverneur dat doen, zou het niet eerder andersom moeten zijn? Zou hij zich niet eerder het recht moeten toeeigenen om het even welke entiteit in zijn staat staatseigendom te maken? Ah, oh, natuurlijk, Wallstreet.
Keuze
Hoe maken we de discussie vruchtbaar? De conclusie moet zijn dat waar een discussie nodig is er geen vruchtbare discussie mogelijk is. De situatie is helder, de markt faalt in het behouden van ons welzijn en onze welvaart. 80% van de economische activiteit is verspilling en moet worden omgebogen naar ecologisch behoud en energetische duurzaamheid. Het is een kwestie van lijfsbehoud (ik wil die discussie best constructivistisch aangaan). Als men echter via het politieke spel wil winnen moet men het constructivisme loslaten, als met echt wil winnen moet men het politieke spel loslaten.