Author: admin

Iedereen heeft wel gehoord van Mahatma Ghandi. De charismatische man die India door geweldloze weerstand en burgerlijke ongehoorzaamheid aan de britten ontworstelde. Er waren veel redenen waardoor het indische volk in opstand wilde komen, en een ervan was de belasting op zout. Deze werd al sinds mensenheugenis geheven, en was overgenomen door de britse colonialisten. De last hiervan was de catalisator achter de beroemde Satyagraha Mars waaruit de brugerlijke ongehoorzaamheids beweging voortkwam.

Zout belasting werd door de East India Company aangegrepen om geld te verdienen. Onder Robert Clive van de East India Company werd het verplicht zout via centrale depots te verhandelen. De britse regering protesteerde hier tegen en nam eerst geld aan om de monopolie toe te laten, maar verboden de monopolie na enige tijd.

Enige tijd later werd de monopolie door Warren Hastings weer ingesteld, maar dit keer via boeren die het zout voor een vaste prijs moesten leveren. De belasting op de verkoop werd echter gaandeweg verhoogd, totdat de meeste mensen zich geen zout meer konden veroorloven.

Na de verovering van Orissa besloten de britten zoutwinning af te kopen (verbieden) om zo de monopolie positie te versterken. De vitale behoefte aan zou leidde tot smokkel en steeds strengere maatregelen daartegen. Het resultaat was een grens van doornstruiken, 3800 kilometer lang, met 12,000 bewakers, een kostenpost op zich. 

Tegelijkertijd werd er zout ingevoerd uit Engeland. Dit inferieure zout kon door de belasting concureren met lokaal zout. Deze prijsconcurentie werd vervangen door een buitenlands zout monopolie toen de productie en het bezit van zout in heel India in 1887 werd verboden. Indisch zout kon zonder meer in beslag genomen worden en export werd ook verboden. 

De zoutbelasting was verworden tot een inkomsten belasting, waarbij de bevolking ter nauwernood genoeg kon verdienen om aan zijn zout behoefte, en met name het jodium er in, te voldoen. Dit terwiijl we wel degelijk kritiek op was en schaamte over werd uitgesproken in Engeland.

Ghandi wist het volk de moed te geven tegen deze situatie in opstand te komen door in 1930 een optocht naar Dandi te leiden en zelf op symbolische wijze zout van het strand te pakken (dat aan de kust bij Dandi te vinden was). "Met deze hand vol zout verklaar ik het einde van het Britse Rijk" waren zijn woorden. Het duurde echter nog tot 1946 voordat de belasting uiteindelijk door de eerste onafhankelijke regering van Jawaharlal Nehru werd opgeheven.

De Moraal?

India had geen tekort aan zout, het had niet meer nodig dan het produceerde. Het was een lucratieve handel die door de oorspronkelijke machthebbers op dragelijke manier werd belast. De britse overheerser veroverde het monopolie uit winst oogmerk. De monopolie werd gaandeweg vergroot, en na enige tijd werd ingezien dat nog meer te verdienen was door Engels zout in India te verkopen (analoog aan de opium handel met China). De vraag naar Engels zout was volledig kunstmatig maar maakte dat Engeland op ogenschijnlijk gelijkwaardige termen kon importeren vanuit India. 

Energie heeft momenteel dezelfde status als zout in India, al is het zeker een minder repressieve. Van oudsher wekte we het op met windmolens, turf en kolen, maar vanaf die tijd zijn de bronnen van energie steeds verder van de burger af komen te liggen. Niemand wint zijn eigen gas of olie of kolen, en toch is het een fundamentele behoefte. De geldstromen die hiermee gemoeid zijn worden belast en de maatschappijen die zich met de winning en distributie bezig houden maken zichtbaar veel winst, en vechten zichtbaar om die te behouden. Het bankwezen en de beleggers die de industrie van krediet voorzien sporen deze aan om zoveel mogelijk winst te maken.

Energie is tegenwoordig echter door iedereen zelfstandig op te wekken, per huis, straat, wijk, stad in toenemende mate en met toenemende eenvoud. Een maatschappij die de balans vindt tussen lokale en centrale opwekking kan zonder moeite de welvaart handhaven, omdat alternatieve energie onuitputtelijk is. We moeten ons echte bewust zijn van de denkrichting van de huidige eigenaren van de energievoorziening. Deze zal lijken op die van de Britten in India. Individuele opwekking en opslag is een bedreiging. Deze wordt bestreden met grote projecten, toename van bewaking van productie en voorstellen voor regels die individuele opwekking duurder maken. Analoog aan bovenstaande geschiedenis wordt door sommigen zelfs gesuggereerd dat individuele energie opwekking wel eens illegaal kan worden gemaakt. We weten dat de Britten nooit zelfstandig afstand van de zout inkomsten hebben gedaan, hoe schadelijk en exploitatief deze ook was. We moeten dus niet verwachten dat de energie eigenaren zich anders zullen gedragen.  

De weg die Gandhi aangaf voor het doorbreken van het zout monopolie is de weg die de maatschappij moet bewandelen om de uitstluitend centralistische plannen van de energiemaatschappijen te verrijken. Alleen dan onstaat er geen nieuwe zoutmonopolie en zal de toekomst er een zijn van alternatieve energie en welvaart in overvloed.

Het schuld debakel van Griekenland is slechts de eerste van een serie europese schuld bommen klaar om te imploderen. De hypotheek schulden in de voormalige soviet staten en Ijsland zijn zelfs nog explosiever. Hoewel deze landen geen deel uitmaken van de Eurozone zijn de meeste schulden in Euro’s gesteld. Ongeveer 87% van de schulden van Latvia zijn in Euro’s en andere buitenlandse muntsoorten en zijn eigendom van Zweedse banken. De Euro schulden van Hongarije en Romenie zijn hoofdzakelijk ondergebracht bij Oostenrijkse banken. De Euro leningen die die landen aangingen zijn recent hoofdzakelijk geweest om om de rente op deze hypotheken te betalen.

Al deze schulden zijn onbetaalbaar omdat de meeste van deze landen steeds groter wordende handelstekorten hebben en langzaam in depressies wegzinken. Nu vastgoed prijzen kelderen kunnen deze handelstekorten niet langer worden opgevangen door een instroom van hypotheek leningen in buitenlandse valuta en andere leningen. Er is geen voor de hand liggende manier in zicht om de valuta van deze landen te ondersteunen (bv. een functionerende economie). In de laatste jaren hebben deze landen hun valuta ondersteund door te lenen van de EU en IMF. De voorwaarde voor deze leningen zijn politiek onhoudbaar: overheids diensten moeten scherp bezuinigen, de belasting gaat omhoog op werk dat al te veel wordt belast en soberheidsmaatregelen worden ingevoerd die de economie om zeep helpen en competente werknemers het land uit jaagt.

Banken in Zweden, Oostenrijk, Duitsland en Engeland staan op het punt te ontdekken dat krediet verstrekken aan landen die deze niet kunnen (of willen) terugbetalen hun probleem is, niet dat van de landen. Niemand wil accepteren dat schulden die niet kunnen worden betaald, nooit zullen worden betaald. Iemand moet de kosten dragen van het verlies wanneer deze schulden worden afgeschreven of betaald in sterk gekelderde valuta. De banken zullen geen juridische middel vinden om de schulden in Euro’s vergoed te krijgen. Elke soevereine staat heeft immers het recht zijn eigen wetten mbt schulden te bepalen, dus de komende herschikking van valuta’s en afschrijvingen van schulden zal de banken niet ongedeerd laten.

Devaluatie heeft geen zin, tenzij deze extreem is – dwz genoeg om handels en productie patronen te veranderen. Daarom devalueerde Franklin Rooseveld tijdens de ‘Great Depression’ de dollar 75% tov goud in 1933, de prijs ervan verhogend van $20 naar $35 per ounce. Om te voorkomen dat de staatsschuld navenant steeg verklaarde hij de zn. ‘goud clausule’ nietig, die maakte dat de schuldbetaling geindexeerd werden tov de goudprijs. Hierop zal het politiek gevecht zich nu ook focussen, op de betaling van schulden in valuta die gedevaueerd zijn.

Iets anders typisch in de VS en Canada tijdens de depressie was dat hypotheekhouders waren gevrijwaard van persoonlijke aansprakelijkheid zodat ze (in geval ze de kosten niet meer konden dragen) na liquidatie van het huis zonder schulden verder konden. Banken konden wel het onroerend goed terugeisen, maar daarmee was de kous af. Dit was vanwege wetten waarmee Noord Amerika zich in haar geschiedenis van het Europese feodale systeem had gedistantieerd. In het Europa ten tijde van de onafhankelijkheids oorlog stond krediet gelijk aan macht en wachtte de niet betalende schuldenaar de gevangenis.

De vraag wordt nu: Wie incasseert het verlies? De schulden in Euro’s laten bestaan zou een vernietigend effect hebben voor de armere economieen, de schulden in locale valuta laten uitbetalen zou de banken in de rijkere landen tot de afgrond brengen. Deze banken zijn echter niet de stemgerechtigden van de betrokken landen. De regeringen dienen niet de banken, maar het volk.

Buitenlandse houders van dollars hebben de waarde van deze munt ten opzichte van goud tot minder dan 1/30st zien dalen sinds de VS goud van de dollar loskoppelde in 1971. Als de wereld dat kan hebben, waarom dan niet de komende Euro afschrijvingen?

Er is een toenemende erkenning dat de ex-soviet economieen van het begin af naar de wensen van de buitenlandse economieen vorm werd gegeven en niet volgens eigen wensen of behoeften. . De belasting over werk in Latvia was bijvoorbeeld 50% (alles bij elkaar)- zo hoog dat het niet kon concureren. Vastgoed belastingen waren echter 1%, iets dat wilde speculatie in deze sector aanmoedigde. Deze vertekende belastings filosofie creerde de ‘Baltic Tigers’, de Centraal Europese hypotheek markt voor Zweden en Oostenrijk terwijl de inwoners van deze landen geen goed betaalde baan konden vinden. Een vergelijkbare situatie was nergens elders in West Europa, Noord Amerika of Azie te vinden.

Het lijkt onredelijk en onrealistisch om te verwachten dat grote delen van de nieuwe Europese bevolking zich loonkortingen zal laten welgevallen, belastingen die hen tot een leven van schuldslavernij veroordelen. Toekomstige relaties tussen het oude en nieuwe Europa zullen afhangen van een bereidheid om de ex-soviet staat economien te reorganiseren langs meer solide economische principes – met meer productieve investeringen en een minder exploitatief belasting systeem waarmee werkgelegenheid wordt gestimuleerd ipv vastgoed bubbels opgeblazen. Afgezien van de revaluatie van de valuta om met de onbetaalbare schulden om te gaan lijkt de oplossing voor deze landen te liggen in een verschuiving van belasting op werk naar belasting op landeigenaarschap, een situatie die meer lijkt op die in het rijkere Europa. Er is geen alternatief, Europa zal anders onder de schulden last in tweeen splijten, zo’n beetje zoals nu met Ijsland gebeurt.

Tot het schuld probleem is opgelost – en de enige manier waarop dit kan is door schulden na onderhandelingen deels af te schijven – lijkt de Europese uitbreiding voorbij. Maar dit zal niet makkelijk zijn. De financiale instituten hebben de politieke macht in de EU en hun tegenwerking is te voorspellen. Gordon Brown heeft zich al laten kennen in zijn dreigementen aan het adres van Ijsland door (op illegale en ongepaste wijze) het IMF te gebruiken om de schuld te innen. Schulden die overigens niet die van Ijsland zijn, maar die van (voorheen) in Ijsland opererende banken. Hij probeerde ook de toegang van Ijsland tot de Eurzone te ondermijnen.

Geconfronteerd met Gordon Browns gekoeieneer – en dat van Engelands poedel : Holland – stemden 97% van de Ijslanders tegen de regeling die Engeland, Nederland en Ijsland vorige maand overeen waren gekomen. De opkomst was historisch hoog.

Dit is slechts een voorproefje. De (bank ingegeven) keuzes die Europa uiteindelijk maakt zal tot protesten leiden. Politieke en economische allianties zullen worden verlegd, valuta zullen instorten en regeringen zullen vallen. De Europese Unie en het internationale financiele systeem zal op nog onbekende manier veranderen. Dit zal vooral het geval zijn voor landen die net als Argentinie indertijd sterke schuld reductie zullen eisen (en tot dit het geval is weigeren te betalen).

Betalen in Euros – voor landen met massaal negatief renderende hypotheken (die waar de hypotheek aflossingen niet betaald kunnen worden) en andere verplichtingen – is onmogelijk als deze landen enige beschaving willen handhaven. “Soberheids Beleid” zoals de EU en IMF voorschrijven is eufemisme voor een levensduur verkortend ingrijpen in inkomens, sociale zekerheden, gezondheids zorg, onderwijs en andere basis behoeften en het tegelijk verkopen van publieke infrastructuur aan bieders die de landen in “tol” economien te veranderen, landen waarin iederen zal moeten betalen voor toegang tot wegen, educatie, medische zorg en andere zaken die normaliter gratis zijn. Ze worden bv gesubsidieerd worden door belasting in de VS en Europa.

De piket paaltjes worden al geslagen mbt hoe private en publieke schulden zullen worden betaald/gesaneerd. De landen die niets voelen voor betaling in Euros zien de lenende landen hun messen scherpen via de rating agencies (Moody’s, Finch). Bij de eerste indicatie dat de landen zich maar afvragen of de schulden wel in Euros of uberhaupt zouden moeten worden betaald nemen deze agencies de stap de landen te downgraden, wat de kosten van de schulden doet toenemen met een verlammend effect op de toch al lijdende economieen.

Een recent boegschot werd afgevuurd op 6 april, toen Moody’s de staatschuld van IJsland herwaardeerde van ‘stabiel’ naar ‘negatief’. “Moody’s erkent dat Ijslan nog steeds een betere oplossing kan vinden voor het schuld ivm Icescave, maar de huidige onzekerheid hierover brengt de economie en financiele vooruitzichten schade toe op de korte termijn.[1]”.

Dit is het begin van het gevecht, de komende jaren zullen interresant blijken.

[1] THE ASSOCIATED PRESS, “Moody’s Downgrades Iceland Outlook,” The New York Times, April 7, 2010.

http://globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=18545

I rest my case.

Waar je op de website van de klimaat conferentie van Kopenhagen afgelopen december nog kon kiezen tussen 40, 60 en 100 ongehinderde olie aanvoer blijkt de realiteit nu toch tot de regeringen door te dringen. Het is al jaren overduidelijk dat de huidige groei van de wereld economie en bevolking gpaard met de afname van olie reserves en moeizamere winning het bereiken van Piek Olie onvermijdelijk maakt.

Investeringen

Dit is echter niet wat het amerikaanse ministerie van energy gelooft. Echter een andere belangrijke factor is dat wanneer er het vooruitzicht is dat de olie productie minder rendabel zal worden de investeringen erin opdrogen. De lange termijn verwachting is dat alternatieve bronnen de fossiele zullen inhalen, dus het is aantrekkelijker om daar in te investeren.

Wiebelend plateau

Het ministerie van energie hangt een theorie aan dat de productie een ‘Undulating plateau’ zal bereiken, oftwel een wiebelend plateau. Men zegt dat de terugval van de beschikbaarheid tegen 2011 (in geval investeringen uitblijven) een begin kan vormen van dit plateau. Misschien bekruipt u ook het gevoel dat dit nonsense is, bedoelt om het gokken op fossiele brandstoffen zo lang mogelijk te laten voortduren. Tevens is het volstrekt onmogelijk dat er nog in olie wordt geinvesteerd, het bankwezen is volledig failliet.

Het Verstand Van de Kiezer

Hoewel Koningklijke Shell weer een nieuwe opdracht heeft in Irak en laatst een vooraad olie vond in de golf van Mexico zal het niemand ontgaan zijn dat er verschillende argumenten tegen het gebruik van deze ‘bronnen’ zijn. De hoofdreden is dat we door het verbranden ervan practisch een nieuw geologisch tijdperk in hebben geluid waarin om te beginnen de oceanen door verzuring zullen afsterven (een observeerbaar proces). Hoe belangrijk is die olie voor ons dat we dat toestaan? Olie die er pas een eeuw is, en die er over een paar jaar niet meer zal zijn? De onmetelijke schade die oliewinning heeft veroorzaakt moet worden afgereken, het moet consequenties hebben, de olie winning moet per direct worden gestaakt. Dat is wat iemand met gezond verstand zou doen. Aangezien de regeringen maar wat graag verder gaan met olie winning, en de olie maatschappijen er ook accoord mee zijn is de enige die zijn verstand kan laten gelden de kiezer, de burger. Dat zou zo moeten zijn iig.  

Volgens een artikel van de Accociated Press kunnen smart meters niet alleen veel directere informatie verschaffen over uw energie gebruik, ze kunnen ook vanaf afstand gehacked worden. Door middel van hacking (het aanspreken van de computer chip in de smart meter) kan oa met de verbruiks informatie worden gerommeld. Het is op die manier echter ook mogelijk de electriciteit simpelweg af te sluiten.

o.a. ST Elec⁞tronics, TI en Microchip maken metering chips

Net als uw computer op het internet zijn de meters in principe via een soort netwerkverbinding te benaderen. Het hacken van de microcontroller chips zoals deze ook in smart meters te vinden zijn is interessant omdat deze ook in veel andere consumenten producten zoals telefoons te vinden zijn. De chips bevatten vaak coderings sleutels voor athenticatie en om er voor te zorgen dat de geleverde informatie niet in handen van derden valt. De tweede tabel op deze pagina toont een lijst van chips die kwetsbaar zijn gebleken voor manieren van hacking die geen sporen nalaat. Daaronder zijn ook chips van de merken die we in smart meters vinden. Natuurlijk kan niet gezegd worden dat dit bij nieuwere versies van de chips nog het geval is. ‘Tamper proofing’ wordt met name genoemd in de functionaliteit van sommige chips.   

Smart Metering Kosten

De genomende . Deze chips zijn vaak complete electriciteits meters met communicatie functies en kosten vrij weinig, bv.  $3,40 voor een product zoals hierboven getoond. Microchip is een andere producent met chips van $2,11. Opvallend weinig voor meters die 60 tot 600 Euro kunnen kosten en waarvoor van der Hoeven de energie bedrijven wil laten opdraaien. Vreemd ook dat met al deze techniek deze apparaten meer electriciteit gebruiken dan conventionele meters, nl. zo’n 17 kWh/jaar.

Australische ervaringen

Ook in Australie zij vragen gerezen mbt kosten en baten.  In een rapport aan het parlement werd de uitrol van meters in 2,5 milioen victoriaanse huizen becritiseerd. De kosten waren opgelopen van $537 miljoen tot $1.34 miljard. Huishoudens kregen te maken met een gemiddelde kostenstijging van $114 tot $176 per jaar. Vaste kosten rezen een gemiddelde van 53 Euro. Mede als gevolg van de klacht werd op 24 maart jogsleden de uitrol van smart meters in de staat Victoria voor onbepaalde tijd opgeschort.

Amerikaanse ervaringen

Het Texaanse bedrijf Oncor ligt al enige tijd onder vuur vanwege zijn smart meters, mensen claimen dat met de installatie van de smart meter de kosten door het dak gaan. Oncor wijt dit aan een probleem met de communicatie met de meters. De meters zouden goed werken, maar bij het doorgeven van de verbruiks gegevens zou iets mis gaan. Een energiebedrijf met de naam Center Point moest toegegeven dat 5,239 klanten een gemiddlede van 70 kWh teveel in rekening was gebracht.

Google Powermeter

Intussen heeft Google een eigen initiatief gelanceerd. Google Powermeter hoopt via een open interface en goedgekeurde apparaten een verzamelaar te worden van wereldwijd energie gebruik. Geen grote denkstap aangezien bijna iedere electriciteits gebruiker internet heeft en bijna iedere internet gebruiker de Google merknaam kent. De open standaard voor compatible apparaten zou in combinatie met een onafhankelijk keurmerk de kosten van de smartmeters naar het wenselijke minimale niveau kunnen brengen.

De Zin en Onzin

Inzicht leidt vaak tot betere beslissingen en inzicht in electriciteits gebruik zal mensen vast helpen deze effectiever in te zetten. Veel andere argumenten zoals dat smart meters essentieel zijn bij het monitoren van netbelasting en teruglevering van stroom door bijvoorbeeld zonnepanelen zijn vooralsnog aanvechtbaar. Hoe is dat tot nu toe dan gegaan? De impact van zonnepanelen die meestal slechts een fractie leveren van het totale verbruik kan toch geen rol spelen?

Waar huishoudens eenvoudig van opzet zijn (met name bij bejaarden) is de vervanging van een conventionele meter met een smartmeter toch maar moeilijk te verdedigen. Wat is de winst? Is het geen geld verspilling?

Directe controle over het al dan niet leveren van electriciteit (door een schakelaar in de smartmeter) geeft ongewenste macht aan het energie bedrijf. Waar de switch voreger aangekondigd was zodat men er rekening mee kon houden kan men nu opeens van alles verstoken zijn (computer, internet, telefoon, televisie), zelfs door het werk van een hacker, een software of een menselijke fout. Wat als de bewoner continue functionerende medische apparatuur nodig heeft? Wat als er oorlog uitbreek?

De ‘not so smart meters’

Na een eeuw zonder smart meters is het nu opeens een moetje. Het is niet helder waarom. Het betekent een beter billing proces voor de energie bedrijven. Ze kunnen geloofwaardiger dreigen met afsluiting. In ruil betaalt de gebruiker meer, wordt meer electriciteit verbruikt door de meter en loopt de gebruiker het risico te worden gehackt.

Moest de doelstelling niet ‘groen’ zijn? En wat is er mis met robuust of goedkoop? Het meest overtuigende argument tot nu toe is dat van de belasting heffing die centrale energie opwekking toestaat..

Wie denkt dat het klimaat probleem verdwenen is omdat de media tot stilstand zijn gekomen bij wat foutjes in het IPCC rapport heeft het mis. Het probleem is alleen maar serieuzer geworden. Daarom nog even twee stukjes informatie die vooral voor nederlanders van belang zijn.

De voorspellingen omtrend de zeespiegel

Het effect op Nederland

De rijzende zeespiegel

Nu ligt al een groot deel van Nederland onder de zeespiegel, en de aangegeven verandering is eigenlijk niet te bestrijden met maatregelen. Alle maatdregelen zijn er op gericht om de uiteindelijke stabiele hoeveelheid broeikasgassen lager te laten zijn. Waarom? Omdat het nu bereikte niveau al desastreuze gevolgen zal hebben. Dit probleem zal in ons leven niet verdwijnen, en deste eerder we ons ertegen in stelling brengen, deste beter. 

De media houden ons dom

Het is tijd de media harder terecht te wijzen op hun schijnneutraliteit. Het heeft een merkbare impact op de bereidheid van het publiek tot actie. Dit bleek op een neiuwe tentoonstelling van Shell in London. In een Reuters artikel hierover wordt vastgesteld dat een groot deel van de bezoekers aan het bewijs van mens gedreven klimaatverandering twijfelt. In het artikel worden weer dezelfde twee gebeurtenissen aangehaald die volledig in het niet vallen bij al het bewijs van onze noodlottige toekomst.

"Late last year, the scientific data behind
climate change was called into question after hacked e-mails from a
British university were seized upon by skeptics as evidence that the
case for global warming had been exaggerated."

Waarom wordt dat herhaald? Er is een officiele conclusie dat uit de emails niks bijzonderders bleek dan dat de temperatuur trend echt is.

"Then in January, an error saying that Himalayan
glaciers could melt by 2035 — a major exaggeration of the thaw —
exposed shortcomings in how a U.N. panel of climate scientists checks
its sources. This led to calls for reforms of the panel that shared the
2007 Nobel Peace Prize."

Ja en? Ik zeg hier dat de media een heldere communicatie van het klimaat probleem ondermijnen door steeds weer onbewezen en irrelevante aantijgingen van onwetenschappelijke goed gesponsorde ‘klimaatsceptici’ te herhalen. Zal deze aantijging over twee jaar nog worden aangehaald?

"In 2010 a dutch blogger accused the media of having a sponsored bias toward undermining government aknowledged climate problem by repeating irrelevant and unproven aligations doubting its validity. This has since been proven to be the case."

Nee. Dat zal niet snel gebeuren. Niemand betaalt.

Ik ontving via de Desertec email lijst het volgende antwoord op de kritiek van Herman Scheer, een duitse politicus op het gebied van alternatieve energie. Hermann Scheer pleit voor gedistribueerde kleinschalige opwekking, oa met PV. Het is eenvoudig te bepalen dat dat rendabel te maken is.

Waarom dan verre risicovolle projecten is de vraag aan Desertec lobbyist Dr.E.H.du Marchie van
Voorthuysen. Zijn antwoord is simpel: Door eigen opwekking zouden energie belastingen worden gedorven, waardoor eigen opwekking wel eens illegaal zou kunnen worden gemaakt. Nee hoor, er is geen enkele reden om je zorgen te maken over de energie lobby.

Leest u zelf, naast de onthulling dat Desertec en de energie bedrijven proberen belasting inkomsten veilig te stellen ten koste van robuuste, goedkope en snel implementeerbare energie oplossingen wordt tevens de mythe weerlegd dat CSP teveel water zou gebruiken. Het stuk (belangrijke delen zijn dik gedrukt gemaakt):

Weerlegging van de
kritiek van Hermann Scheer op het DESERTEC-Plan

De Duitse
parlementarier Hermann Scheer heeft grote verdiensten voor de ontwikkeling van
duurzame energie, en heeft in Duitsland een hoofdrol gespeeld bij de
totstandkoming van de succesvolle feed-in wet. In NRC Handelsblad van 18 juli is
hier een groot artikel aan gewijd. Hij heeft hierbij veel weerstand ondervonden
van de grote energiebedrijven, en beschouwt deze bedrijven daarom als vijand.
Hermann Scheer wordt door velen beschouwd als een guru op het gebied van
duurzame energie. Dat is niet terecht, want Scheer heeft een te eenzijdige kijk
op duurzame energie.

Scheer is van mening dat de Europese landen al hun
energie kunnen opwekken op eigen bodem door middel van foto-voltaische
zonne-energie (PV), wind, waterkracht, bio-energie, aardwarmte, enz. Hij ziet
alle heil in gedecentraliseerde stroomopwekking, waarbij ieder dak bedekt is met
foto-voltaische zonnepanelen. De investeringskosten hiervoor maken een
indrukwekkende leercurve door, en de verwachting is dat de kilowattuurkosten van
stroom uit een particuliere PV-installatie binnen afzienbare tijd lager zullen
zijn dan van aangekochte stroom uit het net. Maar daarmee is PV-stroom nog niet
rendabel geworden, althans niet uit macro-economisch standpunt. Netstroom is
vooral duur omdat 40% van de prijs bestaat uit belasting, waarna de BTW ook nog
een keer wordt berekend.

Je kunt het
vergelijken met alcohol, dat voor de meeste mensen net als energie ook een
eerste levensbehoefte is. Bier, wijn en jenever uit de winkel zijn duur wegens
de alcoholaccijns. Je zou veel goedkoper zelf jenever kunnen gaan stoken. Dat
gebeurt echter niet omdat dit door de staat strafbaar is gesteld, de inkomsten
van de staat zouden worden aangetast als iedereen zijn eigen drank zou gaan
produceren.

Als men op grote
schaal het verbruik van netstroom gaat vervangen door eigen geproduceerde
zonnestroom, en daarmee de energiebelasting massaal wordt “ontdoken”, verwacht
ik niet dat zonnepanelen verboden gaan worden. Maar de staat zal andere
belastingen moeten gaan verhogen, dus iedereen betaalt dan toch mee aan de
foto-voltaische stroom die dan zogenaamd al rendabel is geworden.

Scheer wordt
gedreven door een diep wantrouwen jegens de grote energiebedrijven. En omdat
windmolenparken op de Noordzee alleen door grote bedrijven kunnen worden gebouwd
en geëxploiteerd is hij ook tegen grote windmolenparken. Dit bleek uit zijn
antwoord op mijn vragen aan hem tijdens het NRC Focus Seminar over energie op 17
maart 2009. En nu zijn aartsvijanden, de grote energiebedrijven, met een
prachtig plan komen dat (voor het eerst) echt zoden aan de dijk gaat zetten,
haalt Scheer alle argumenten tevoorschijn die hij tegen CSP weet te verzinnen,
en laat ze in de krant zetten, in het eerder genoemde artikel in NRC
Handelsblad.

Zijn eerste
argument is dat zonnespiegelcentrales veel koelwater nodig hebben, want het zijn
net als kolencentrales en kerncentrales thermische centrales die overtollige
warmte moeten afvoeren. De huidige generatie CSP-centrales pompt water op, en
laat dit water in koeltorens verdampen. In de woestijn, waar de voorraden
fossiel water beperkt zijn, is dat geen duurzame oplossing, en Scheer heeft hier
zeker een punt. De oplossing is om de centrales òf aan de kust te plaatsen, waar
koeling met zeewater mogelijk is, òf ze uit te rusten met luchtkoeling in plaats
van waterkoeling.

Het tweede
argument van Scheer tegen het DESERTEC-Plan betreft het gevaar van zandstormen.
Ook hier heeft Scheer een punt. Maar ook hier zijn oplossingen voorhanden.
Allereerst zijn er veel locaties waar zandstormen niet of nauwelijks voorkomen.
En als er een zandstorm is, dan worden de spiegels, die immers allemaal
draaibaar zijn om de zon te kunnen volgen, met de ongevoelige achterkant in de
richting van de storm gedraaid.

In het scenario
van Scheer voor de duurzame economie van de toekomst wordt alle energie lokaal
opgewekt, dus ook alle zonne-energie. Scheer zal het met mij eens zijn dat
zonne-energie onmisbaar is. Scheer komt er niet onder uit om te erkennen dat het
oogsten van zonne-energie in Zuid-Spanje en Noord-Afrika veel goedkoper is dan
in Duitsland of Nederland, gewoon omdat er veel meer zon is in die landen. Dat
geldt zowel voor foto-voltaische zonnepanelen als voor zonnespiegels. Als nu
blijkt dat, ondanks de transportverliezen, ingevoerde zonnestroom uit
Noord-Afrika structureel goedkoper is dan lokaal opgewekte zonnestroom (en alle
tekenen wijzen daar op), dan is het vanuit economisch en duurzaamheidsstandpunt
gezien onlogisch om je daar tegen te verzetten.(GC: Ja, misschien, maar het duurt nog jaren voor het er is tegen enorme initiele kosten en het maakt ons afhankelijk van alles wat er in en tussen de woestijn en Nederland gebeurt!)

Mijn
belangrijkste bezwaar tegen de visie van Scheer is dus dat in zijn scenario de
energieprijs in landen als Nederland en Duitsland structureel veel hoger zal
zijn dan in Spanje of Italië. (GC: Nee, je belangrijkste bezwaar is dat zijn visie niemand toestaat om de prijs hoog te houden!) Voor de consumenten is dat niet zo erg, maar voor
de energie-intensieve industrie in de eerstgenoemde landen is dat een ramp, en
die industrie zal dan ook verdwijnen. Kennelijk vindt Scheer dat geen
bezwaar.

In plaats van
als een Don Quichot tegen windturbines op zee en zonnespiegels in de woestijn te
strijden zou Scheer zich beter kunnen inzetten om zijn eigen uitvinding, de
feed-in wetgeving, te verheffen naar de schaal van Europa en aangrenzende
landen (GC:Ja, want dat was een subsidie die niet nodig was geweest als de energie lobby (met name Shell) de productie van zonnepanelen niet vanaf dag 1 had onderdrukt). Een aanzet hiertoe heb ik zelf al gegeven in mijn rapporten:

In het jaar 2040

Het Ministerie van defensie van de VS heeft een trend analyse gedaan kijkend naar 2040. hierin wordt een wereld geschetst die met name door klimaatverandering wordt overheerst, en hieronder zijn een paar paragrafen vertaald. Het toekomst beeld is niet rooskleurig, en omdat het rapport niet bedoeld is als beleidsdocument zijn de ideen over oplossingen de ‘industriele standaarden’ nl. gemanipuleerde graansoorten, carbon capture and storage, het voordurend gebruik van fossiele brandstoffen. Tekenend is de uitspraak dat de derde wereld waarschijnlijk meer innovatie zal laten zien omdat daar de bestaande industrieen deze minder kunnen onderdrukken. Dat is mijns inziens een waar woord omdat we dat ook in Nederland en Europa kunnen observeren. Fnuikende tegenwerking op alle fronten.  

Uit Het Rapport

(p. 12) Klimaat verandering zal bestaande sociale, politieke en grondstof spanningen versterken, het punt verschuivende waarop conflicten worden getriggered, zonder ze direct te veroorzaken. Bestaande broeikasgas emissies zullen een mondiale temperatuurstijging veroorzaken die niet gelijkmatig verdeeld zal zijn, ongeacht overeenkomsten om emissies te reduceren. Deze temperatuurstijgingen zullen waarschijnlijk leiden tot significante milieu veranderingnen waaronder waarschijnlijk verwoestijning aan de rand van de Sahara en verandering in regenpatronen in de monsoon riem van de Arabische Oceaan en Zuid Azie. De frequentie en intensiteit van extremem weersomstandigheden zal veranderen, mogelijk met serieuze gevolgen voor de laag gelegen kustgebieden. Het snelle smelten van de gletschers, met name in de Hymalayas, zal water management problemen vergroten in China, India, Pakistan en Bangladesh. Ziekte dragers zoals malaria muskieten zullen zich waarschijnlijk verspreiden naar de getemperde zones. 

(p. 12) De frequentie, schaal en duur van humanitaire catastrofes zullen waarschijnlijk toenemen. Veel landen, ook bv. India en China zullen waarschijnlijk afhankelijker worden van voedsel imvoer om hun grote en toenemend welvarende bevolking te voeden. Een verschuiving in landbouw gebruik en de verdeling van graanteelt gebieden gekoppeld met een toename in dier en planten ziekten zal de voedselproductie waarschijnlijk verstoren, een toename in migratie tot gevolg hebbend.

(p. 27) Klimaat verandering, en het voortschrijdende effect van temperatuurtoenames zal de schaarste van grondstoffen vergroten door aantasting van de agrarische capaciteit, verandering van neerslagpatronen en versterking van reeds bestaande distributie en toegangsproblemen. Sommige onvruchtbare gebieden zullen vruchtbaar worden door klimaatverandering. Deze gebieden zullen echter meestal de infrastructuur ontberen waardoor het een aanzienlijke tijd kan duren voordat hierdoor de voedselveiligheid wordt beinvloed. Milieuveranderingen hebben tevens de potentie om tot een toename in migratie te leiden. De migranten zullen veelal lokaal of in de regio bewegen, soms ook internationaal. Deze migratie zal echter veelal ongecontroleerd plaatsvinden en waar zij plaatsvind significante sociale en economische gevolgen hebben. Staten (in de VS) en steden die dit niet aankunnen zullen waarschijnlijk internationale humanitaire hulp vragen op een niet eerder geziene schaal en voor een niet eerder geziene duur.  

(p.28) De gevolgen van klimaatverandering zullen waarschijnlijk de moniale politieke agenda domineren, met name in de derde wereld waar het een toenemend belangrijke issue zal vormen. De ontwikkelde wereld zal waarschijnlijk een mate van transformatie ondergaan gedurende de verandering van een consumenten maatschappij gebaseerd op keuze vrijheid naar een meer beperkte duurzaam model dat voorziet in maatschappelijke en sociale stimulansen om ‘groenere’ gedragspatronen aan te moedigen en verspilling te ontmoedigen. Dit zal een verschuiving zijn in internationale normen waarbij de ontwikkelde wereld streeft naar duurzaamheid, terwijl de ontwikkkelingslanden nog streven naar economische groei.

(p. 28)..Ondanks de prioriteit op economische groei zal de derde wereld waarschijnlijk een belangrijke motor vormen voor innovatie omdat nieuwe goedkope en duurzame technologieen er een plek kunne veroveren zonder tegenwerking van de industrieele belangen die inefficiente legacy systemen verdedigen.

Innovatie

Wil Europa een innovatie voorloper zijn, worden of blijven dan moet de tegenwerking en lobby van de bestaande industrieen geneutraliseerd worden of het onderliggende belang worden geidentificeerd en aangesproken. Medewerking aan een vermindering van toekomstige problemen is de maatschappelijke taak van deze industrieen. Zij worden echter gedomineerd door het bankwezen dat onnodige compeitie aanjaagd om van de rente rijker te worden. Een belangrijke stap zou gevormd worden door een verlossing van de noodzaak tot (niet locale) competitie in ruil voor een vermindering van de winst. Verdeel de taart. Verplicht energie bedrijven en industrieen tot samenwerking en het vervullen van lokale behoeften en zij zullen ook een socialer gedrag naar de samenleving gaan vertonen.

Patenten

Daarnaast moet gepleit worden voor een verandering van de patent wet. Patenten worden nu om economische redenen toegewezen (bewijs hiervoor is vooral in de VS te zien, waar internet bedrijven zoals Google en Apple steevast voor de hand liggende patenten winnen). Er is ook een initiatief om patenten de behandelen als aandelen, en deze te verhandelen om hun toekomstige waarde (een bubble van jewelste zonder enige maatschappelijke waarde). De regels moeten veranderen zodat het iedereen vrijstaat om om het even welk gepatenteerd product te maken of techniek te gebruiken, zolang er een bescheiden royalty over de winst wordt betaald. Hierdoor wordt het nu gebruikelijke protectionistische oppotten van patenten door de industie onmogelijk gemaakt.  

Deze week was via Reuters te lezen dat First Solar deel gaat nemen aan het Desertec project. Desertec is een door de energie bedrijven gesponsorde lobby met als doel via CSP electriciteit op te wekken in de woestijn van Noord Africa.

Desertec is een prima plan op zich, maar de manier waarop Desertec zich gedraagd is allezins verdacht. Het fungeert als een afleiding van de mogelijkheden de we nu al hebben binnen Europa, en het creert een reden om grote electriciteits netten aan te leggen (het zogenaamde smartgrid), iets dat een electriciteitsgebaseerde energie huishouding in Europa faciliteert (terwijl electriciteit maar 40% van onze energiebehoefte vormt).

Grote consultancy groepen zoals McKiney beweren dat zonnewarmte en geconcentreerd zonlicht binnen europa niet rendabel is, maar zonnepv wel. Deze bewering is niet valide omdat je misschien wel meer zon hebt diep in Marocco en Tunesie, maar de extra kosten om die beschikbaar te maken wegen daar nauwelijks tegenop. The name of the game is uitstel, controle en de push voor nucleare energie. Er wordt zonder achting op het klimaat probleem een spel gespeeld met de dwingende noodmaatregelen die dit probleem motiveert. Houd energie groot en duur en de burger en de landen afhankelijk.

First Solar

Nu is er dus nieuws dat First Solar deelneemt aan het Desertec  project. Reuters schrijft hierover:

"The project (desertec) had previously focused on the
solar thermal technology championed by leading utility members of the
project, including E.ON and RWE, where sunrays heat up liquids to power
turbines.

As a result, the opening
up of the project to smaller PV-focused companies, whose technology
turns sunlight directly into electricity, came as something of a
surprise to analysts"

Zoals gezegd, uitstel, en nu ook afstel. De deelname van Zonne PV bedrijven, en met name uit de VS betekend dat in plaats van een 33% efficiente conversie we nu een 15% efficiente conversie krijgen met hoge energetische kosten en een twijfelachtige duurzaamheid (warme zonnepanelen werken minder goed en er stuift een hoop zand in de woestijn). Dit is te danken aan de invloed van amerikaanse banken en consultancy bedrijven op de politiek in Europa. Europeanen gaan nu belasting betalen voor productie van inefficiente zonnepanelen die in de VS worden gemaakt (als het project eindelijk van start gaat), zodat de amerikanen onze producten kunnen kopen. Liever dat dan dat we vandaag al bv. duitse spiegels en europese stoomturbines gebruiken om goedkoop onze eigen energie op te wekken binnen Europa (bv Spanje, Portugal, Griekenland en Turkijke). Het is komplete waanzin en zeer schadelijk voor de zelfstandigheid van Europa. Het project Desertec is een powerhouse dat ons de verkeerde weg opstuurt.

Een Rijk Zuid Europa

Energie is een top product om de zn. PIIGS een bijdrage te laten leveren aan de europese welvaart. Alle zuideuropese landen hebben voldoende zonneschijn om de rest van energie te voorzien. Wat in Noord Europa met deze energie wordt geproduceerd kunne de Zuid Europeanen met het verdiende geld kopen (als ze dat willen). In plaats daarvan word Europa door de VS uiteengespeeld en in een stomme construckie gedwongen omdat de electriciteits maatschappijen hier graag aan meewerken. Deze zouden moeten inzien dat ze ook met een slimme, meer constructieve manier aan hun trekken zouden kunnen komen. Korte termijn winst afhankelijkheid van banken zorgen er echter voor dat Wallstreet regeert.