Ik ontving via de Desertec email lijst het volgende antwoord op de kritiek van Herman Scheer, een duitse politicus op het gebied van alternatieve energie. Hermann Scheer pleit voor gedistribueerde kleinschalige opwekking, oa met PV. Het is eenvoudig te bepalen dat dat rendabel te maken is.
Waarom dan verre risicovolle projecten is de vraag aan Desertec lobbyist Dr.E.H.du Marchie van
Voorthuysen. Zijn antwoord is simpel: Door eigen opwekking zouden energie belastingen worden gedorven, waardoor eigen opwekking wel eens illegaal zou kunnen worden gemaakt. Nee hoor, er is geen enkele reden om je zorgen te maken over de energie lobby.
Leest u zelf, naast de onthulling dat Desertec en de energie bedrijven proberen belasting inkomsten veilig te stellen ten koste van robuuste, goedkope en snel implementeerbare energie oplossingen wordt tevens de mythe weerlegd dat CSP teveel water zou gebruiken. Het stuk (belangrijke delen zijn dik gedrukt gemaakt):
Weerlegging van de
kritiek van Hermann Scheer op het DESERTEC-Plan
De Duitse
parlementarier Hermann Scheer heeft grote verdiensten voor de ontwikkeling van
duurzame energie, en heeft in Duitsland een hoofdrol gespeeld bij de
totstandkoming van de succesvolle feed-in wet. In NRC Handelsblad van 18 juli is
hier een groot artikel aan gewijd. Hij heeft hierbij veel weerstand ondervonden
van de grote energiebedrijven, en beschouwt deze bedrijven daarom als vijand.
Hermann Scheer wordt door velen beschouwd als een guru op het gebied van
duurzame energie. Dat is niet terecht, want Scheer heeft een te eenzijdige kijk
op duurzame energie.
Scheer is van mening dat de Europese landen al hun
energie kunnen opwekken op eigen bodem door middel van foto-voltaische
zonne-energie (PV), wind, waterkracht, bio-energie, aardwarmte, enz. Hij ziet
alle heil in gedecentraliseerde stroomopwekking, waarbij ieder dak bedekt is met
foto-voltaische zonnepanelen. De investeringskosten hiervoor maken een
indrukwekkende leercurve door, en de verwachting is dat de kilowattuurkosten van
stroom uit een particuliere PV-installatie binnen afzienbare tijd lager zullen
zijn dan van aangekochte stroom uit het net. Maar daarmee is PV-stroom nog niet
rendabel geworden, althans niet uit macro-economisch standpunt. Netstroom is
vooral duur omdat 40% van de prijs bestaat uit belasting, waarna de BTW ook nog
een keer wordt berekend.
Je kunt het
vergelijken met alcohol, dat voor de meeste mensen net als energie ook een
eerste levensbehoefte is. Bier, wijn en jenever uit de winkel zijn duur wegens
de alcoholaccijns. Je zou veel goedkoper zelf jenever kunnen gaan stoken. Dat
gebeurt echter niet omdat dit door de staat strafbaar is gesteld, de inkomsten
van de staat zouden worden aangetast als iedereen zijn eigen drank zou gaan
produceren.
Als men op grote
schaal het verbruik van netstroom gaat vervangen door eigen geproduceerde
zonnestroom, en daarmee de energiebelasting massaal wordt “ontdoken”, verwacht
ik niet dat zonnepanelen verboden gaan worden. Maar de staat zal andere
belastingen moeten gaan verhogen, dus iedereen betaalt dan toch mee aan de
foto-voltaische stroom die dan zogenaamd al rendabel is geworden.
Scheer wordt
gedreven door een diep wantrouwen jegens de grote energiebedrijven. En omdat
windmolenparken op de Noordzee alleen door grote bedrijven kunnen worden gebouwd
en geëxploiteerd is hij ook tegen grote windmolenparken. Dit bleek uit zijn
antwoord op mijn vragen aan hem tijdens het NRC Focus Seminar over energie op 17
maart 2009. En nu zijn aartsvijanden, de grote energiebedrijven, met een
prachtig plan komen dat (voor het eerst) echt zoden aan de dijk gaat zetten,
haalt Scheer alle argumenten tevoorschijn die hij tegen CSP weet te verzinnen,
en laat ze in de krant zetten, in het eerder genoemde artikel in NRC
Handelsblad.
Zijn eerste
argument is dat zonnespiegelcentrales veel koelwater nodig hebben, want het zijn
net als kolencentrales en kerncentrales thermische centrales die overtollige
warmte moeten afvoeren. De huidige generatie CSP-centrales pompt water op, en
laat dit water in koeltorens verdampen. In de woestijn, waar de voorraden
fossiel water beperkt zijn, is dat geen duurzame oplossing, en Scheer heeft hier
zeker een punt. De oplossing is om de centrales òf aan de kust te plaatsen, waar
koeling met zeewater mogelijk is, òf ze uit te rusten met luchtkoeling in plaats
van waterkoeling.
Het tweede
argument van Scheer tegen het DESERTEC-Plan betreft het gevaar van zandstormen.
Ook hier heeft Scheer een punt. Maar ook hier zijn oplossingen voorhanden.
Allereerst zijn er veel locaties waar zandstormen niet of nauwelijks voorkomen.
En als er een zandstorm is, dan worden de spiegels, die immers allemaal
draaibaar zijn om de zon te kunnen volgen, met de ongevoelige achterkant in de
richting van de storm gedraaid.
In het scenario
van Scheer voor de duurzame economie van de toekomst wordt alle energie lokaal
opgewekt, dus ook alle zonne-energie. Scheer zal het met mij eens zijn dat
zonne-energie onmisbaar is. Scheer komt er niet onder uit om te erkennen dat het
oogsten van zonne-energie in Zuid-Spanje en Noord-Afrika veel goedkoper is dan
in Duitsland of Nederland, gewoon omdat er veel meer zon is in die landen. Dat
geldt zowel voor foto-voltaische zonnepanelen als voor zonnespiegels. Als nu
blijkt dat, ondanks de transportverliezen, ingevoerde zonnestroom uit
Noord-Afrika structureel goedkoper is dan lokaal opgewekte zonnestroom (en alle
tekenen wijzen daar op), dan is het vanuit economisch en duurzaamheidsstandpunt
gezien onlogisch om je daar tegen te verzetten.(GC: Ja, misschien, maar het duurt nog jaren voor het er is tegen enorme initiele kosten en het maakt ons afhankelijk van alles wat er in en tussen de woestijn en Nederland gebeurt!)
Mijn
belangrijkste bezwaar tegen de visie van Scheer is dus dat in zijn scenario de
energieprijs in landen als Nederland en Duitsland structureel veel hoger zal
zijn dan in Spanje of Italië. (GC: Nee, je belangrijkste bezwaar is dat zijn visie niemand toestaat om de prijs hoog te houden!) Voor de consumenten is dat niet zo erg, maar voor
de energie-intensieve industrie in de eerstgenoemde landen is dat een ramp, en
die industrie zal dan ook verdwijnen. Kennelijk vindt Scheer dat geen
bezwaar.
In plaats van
als een Don Quichot tegen windturbines op zee en zonnespiegels in de woestijn te
strijden zou Scheer zich beter kunnen inzetten om zijn eigen uitvinding, de
feed-in wetgeving, te verheffen naar de schaal van Europa en aangrenzende
landen (GC:Ja, want dat was een subsidie die niet nodig was geweest als de energie lobby (met name Shell) de productie van zonnepanelen niet vanaf dag 1 had onderdrukt). Een aanzet hiertoe heb ik zelf al gegeven in mijn rapporten: