De BBC meldt dat Equador vast houdt aan een claim tov Chevron van 18,2 miljard dollar vanwege de olie vervuiling van haar oerwouden. Dit is net als het Chavez verhaal maar dan omgekeerd. In plaats van Exxon die geld vraagt aan Venezuela vraagt Equador geld aan Chevron. Het was volgens de juridisch procedure eigenlijk Texaco die het oerwoud vervuilde:
"Ecuadorean indigenous groups said Texaco dumped more than 18bn gallons (68bn litres) of toxic materials into unlined pits and rivers between 1972 and 1992."
Ongeacht of het om 1 miljard of 10 miljard dollar gaat, en ongeacht of de zaak rechtvaardig is of niet, het is een goed voorbeeld van hoe het moet, en een goed voorbeeld van de paradox van het carbon/credit systeem.
Climate babe Daryl Hannah, Texaco was here..
Wat zijn 1 miljard dollar waard op een onbewoond eiland? Niks. Waarom heeft zo’n geld hoeveelheid waarde in de bewoonde wereld? Omdat we er producten en diensten mee kunnen kopen. Waarom kan dat? Omdat deze met dat geld kunnen worden geleverd. Waarom is dat zo? Omdat men met dat geld de energie die nodig is voor de productie of ander activiteit kan kopen. welke soort energie is dat hoofdzakelijk? Fossiele energie, en dan met name olie, benzine, gas, kolen.
Als Equador om geld vraagt als compensatie vraagt het om fossiele brandstoffen. Dus als compensatie voor de vervuiling van het oerwoud eist Equador nog eens 1,7 miljard vaten olie van een oliemaatschappij. Dat is best veel vaten, die zijn niet te leveren. Die gaan niet worden geleverd. Dat willen de olie maatschappijen niet omdat ze andere klanten hebben die beter met de olie omgaan (op een leukere manier).
Texaco was here..
Als Equador echt iets wil bereiken tav hun oerwoud zouden ze alle exploratie moeten verbieden, en elke expert het land uit gooien. Het is een land waarin mensen prima van zonne energie kunnen leven, ermee kunne produceren etc. Maar dat zal niet gebeuren, want daarvoor zijn mensen te makkelijk te vervangen of om te kopen.
Een rechtzaak over de vervuiling va het oerwoud zou high profile kunnen worden. Er zou een klein met olie besmeurd meisje naar voren kunnen worden geschoven, wiens vader arbeids ongeschikt is geraakt door de chemische rommel die de amerikanen overal laten rondstromen (ook in de VS overigens, daar worden ook open beken aangelegd voor vloeibaar chemisch afval). Het enige dat dan op het spel staat is de mythe van rechtvaardigheid. We geloven er in. In dit geval kan Chevron gewoon een smear campagne voeren tegen de rechtsorde die tot de claim kwam:
"Chevron has challenged the fine, arguing that lawyers and supporters of the indigenous groups who brought the case conspired to fabricate evidence."
Kennelijk is de olie bijna of zo goed als op. Niks meer te halen, afkappen die hap. Als er nu nog een boel olie in Equador te vinden was dan zou Chevron de boete misschien accepteren, en deze langzaam afbetalen met olie uit eigen oerwoud, terwijl het toch de eigen salarissen bleeft uitbetalen. Het geld zou naar het buitenland verdwijnen net als de olie, omdat Equador zelf niet zoveel produceert, dus netto zou het niks uitmaken vergeleken met de situatie waarin Chevron geen boete kreeg, alleen zouden de Equadorianen een veel groter deel van hun eigen bodemschatten kunnen genieten. Maar ze hebben kennelijk niet veel invloed, ze kunnen niks afdwingen, wat de reden is dat hun land al decennia worden leeggeplunderd en vervuild.
Klimaat justice activisten houden zich bezig met de onrechtvaardigheid van de klimaat schade aan armere landen, die in de internationale rechtsorde een zeer zwakke positie hebben. Maar de internationale rechtsorde bestaat niet, of is op te delen in twee categorieen : 1. Het handhaven van de mythe van rechtvaardigheid, dwz een inspiratie zijn voor mensen die in de rechtstaat geloven (voor die mensen is hij immers bedoelt). 2. Exploitatie overeenkomsten en constructies, dwz wie werkt met wie samen om wat van wie af te pakken. De WTO is een goed voorbeeld van een juridische organisatie met als motto ‘laat geen bron onbenut, met of zonder toestemming van de eigenaar’. Dit alles met de zegen van het carbon/credit systeem, want die varen wel bij logistiek en de gepaart gaande financiele transacties.
De eeuwige duurzame economie is de zogenaamde robo(eco)nomie
Er is extreem weinig nodig om de dominantie van het carbon/credit systeem dat onze planeet naar de verdommenis helpt te stoppen. We hoeven ons alleen te realiseren dat olie ergens is en makkelijk kan worden geconfiskeerd, afgegrendelde of opgeborgen. Europa wil dit immers met iraanse olie doen. We hoeven olie helemaal niet te kopen als we er zo over kunnen beschikken. Het zou vele malen beter zijn als staten zich het recht toeeigenden om over alle carbon resources te beschikken binnen haar territorium, dan om het financieel systeem te laten doorgaan met het verspillen ervan (met alle rampzalige gevolgen van dien). Alleen door niet in termen van geld en olie te spreken, maar alleen in termen van olie (of gas, kolen etc), en het bezit ervan alleen toe te staan aan de staat waarin deze zich bevindt kunnen regeringen in een positie komen waarin ze zullen kunnen kiezen wat ze ten grondslag willen laten liggen van de welvaart en groei van de economie. Of ze daar al dan niet carbon voor willen gebruiken en in welke mate. Door de schijnbare scheiding tussen handel en politiek, geld en brandstoffen zijn we niet in staat iets aan de situatie te doen.