Windvogel pleit al jaren voor vrije zelflevering van stroom. Het is zo simpel als wat : Er staat een windturbine ergens buiten de wijk, die levert stroom aan de wijk, en over die levering wordt geen belasting betaald. Een rechter heeft nu bepaald dat er wel belasting moet worden betaald. Dit is geen verrasing omdat de wetten door de energiebedrijven bij elkaar gelobbied zijn, maar eens kijken wat er nog meer van te zeggen valt.
Het hele proces met Windvogel lijkt een ingewikkelde poging om het geldende recht te laten zegevieren. Om geslagen te worden en dan in zielig in een hoekje te gaan zitten. Wilde Windvogel het probleem oplossen dan had het gewoon voor de nodige wetswijziging gelobbied en tot die tijd een oplossing gezocht, zoals bv. twee pendelende accuwagens of een direkte lijn (waarin we ons nog moeten verdiepen) enz. In plaats daarvan werd de belastingdienst uitgelokt tot het reageerde. Zonder wetswijziging was de uitkomst voorspelbaar.
Los van het feit dat dit niemand ervan heeft weerhouden om deel te nemen aan Windvogel is er een fundamenteel probleem met deze situatie (niet met de beslissing van de rechter, die volgt de wetgeving). Dat ligt in de ongewenste en op deze manier onuitroeibare verstrengeling van duurzame energie opwekking met de fossiel/bankaire economie.
Het fenomeen dat productie capaciteit verspreid over het land wordt opgewekt vergt een fundamentele rethink van centrale kredietverstrekking. Het leidt tot een wedergeboorte van geld als ruilmiddel
Een windmolen produceert stroom. Die stroom is waardevol want zorgt voor comfort in huishoudens, productie in fabrieken en misschien zelfs logistiek. De creatie van welvaart wordt mogelijk gemaakt door de stroom. Onze staat vindt dat het recht heeft op een deel van de welvaart die op haar grondgebied wordt geproduceerd en heft dus belasting. Dat is terecht vinden wij. De vraag is echter hoe die belasting wordt betaald, want de bedoeling is dat de belasting recht geeft op een deel van de stroom of wat met die stroom is geproduceerd. Economen zullen nu al afhaken, want die gooien alles op een hoop dmv gebruik van geld zonder te kijken waar dat vandaan moet komen. Dit dient hun wens om alles onder controle van een bankwezen te houden (de mensen die economisch denken bedachten).
Wie meer stroom zelf opwekt, moet steeds harder werken!
Stel dat heel nederland vol zou staan met deze windmolens en er geen banken waren die geld leenden voor bedrijven en hypotheken, kortom er bestond geen geld. Hoe zou men dan de belasting betalen? Kennelijk moeten de gebruikers van de stroom eerst werken om geld te verdienen dat banken om andere redenen aan bedrijven e.d. hebben geleend, om dat vervolgens aan de belastingdienst te betalen. Belasting verplicht zo tot arbeid (of het trekken van een uitkering of andere steun). Is het logisch dat het hebben van een energiebron verplicht tot arbeid? Dat deste meer gratis stroom je produceert, deste harder je ergens moet werken om belasting te betalen?
Wij pleiten al een tijdje voor de nodige rethink van belasting, niet per se omdat we vinden dat mensen die zelf iets produceren er zonder kosten zelf van mogen genieten, maar omdat de huidige gewoonte van de belastingdienst om om geld te vragen ons bind aan hetgeen we juist kwijt willen, de fossiele krediet economie. Iemand die over zelf opgewekte stroom belasting betaalt onttrekt geld aan de economie op een manier die niet door de banken is geanticipeerd. Dat vinden deze banken prima, want deste minder geld er is, deste meer zaken ze doen (mensen komen dan geld lenen). Het versterkt hun macht. Dit lijkt een onschuldig effect, maar het maakt dat 1. Mensen in de economie die door de banken wordt gecreerd MOETEN blijven werken en 2. Het vergroot de macht van dezelfde banken, leidt tot faillisementen en schulden.
De belasting neemt taken over van het bankwezen, en creert zelf geld.
Hoe moet het dan wel? Zelfs als de leden van Windvogel energiebelasting moeten betalen, iets waar we niet op tegen zijn, dan moet die belasting met de energie uit de turbine betaald worden. Dit is de enige correcte manier van belasting heffen op die productie. Als de belastingdienst simpelweg om geld vraagt dan krijgt het beschikking over alles wat in de economie te koop is. Het heft dus in feite belasting over de hele economie. Dit is prima zolang de activiteit waar het om gaat deel is van die economie, maar de windturbine is dat niet! Dat is het pas als er geld wordt gecreerd specifiek om de windenergie te verhandelen.
Zoals we al eerder schreven maakt de belastingdienst hier een fout door om geld te vragen. Het wil een deel van de geproduceerde stroom en/of alles dat met de stroom wordt geproduceerd. Aangezien de stroom praktisch uit het niets verschijnt moet het ruilmiddel ook bij deze windmolen worden gecreert. Dat kan op een eenvoudige manier, namelijk door de eigenaren van de molen krediet te geven om hun eigen stroom te kopen, en dat krediet te belasten. De belastingdienst treed hier dus op als bank, en creert zelf geld. Om dit te doen moet het de productie waarde van de molen analyseren, net als de bank de waarde van een asset analyseert (en opblaast omdat het niet zelf verantwoordelijk is voor de waarde creatie in de maatschappij, maar slechts het ruilmiddel mag uitgeven). Deze ‘waarde’ is nog wel geralateerd aan de fossiel/bankaire economie, iets waar ook iets op te vinden is.
Voorbeeld
Stel er zit een pizzeria in de Windvogel wijk. De belastingdienst kan vaststellen dat deze pizzeria stroom zal willen kopen van de Windvogel eigenaren. Het geeft daarop geld aan deze eigenaren, die het lokaal besteden (het geld vermengt zich met geld dat van banken afkomstig is), de pizzeria verdient het met het bakken van pizzas en betaalt hiermee de rekening aan Windvogel. De belastingdienst heft belasting over deze specifieke geldstroom. Dat doet het door een deel in te houden van wat het aan de Windvogel eigenaren zou moeten geven. Op deze manier ontvangt de belastingdienst een deel van wat wordt geproduceerd, wordt er geen geld aan de bankaire economie onttrokken en hoeven de Windvogel eigenaren niet te gaan werken omdat ze zelf stroom opwekken.
De Euro, Auro en Joule (aanpassing bankwezen aan hernieuwbare economie)
Omdat het belastinggeld, het ruilmiddel waarmee mensen de stroom kunnen kopen, alleen daar waarde heeft is het verstandig dit ter beschikking te stellen aan lokale overheden. De verliezen bij transport van stroom zijn zodanig (in Nederland draait een centrale alleen om die op te vangen) dat het niet werkt om het geld overal vrij te laten komen. Alleen met fossiele energie kun je hopen dat overal wel kolen, olie of gas te krijgen is, en zelfs daar schort het steeds meer aan. Dit heeft te maken met ons onbegrip van geld, waarvan we vaak denken dat het waardevol is, het is echter alleen zo waardevol als wat mensen ervoor te koop aanbieden, en dat hangt nog behoorlijk af van de fossiele brandstof aanvoer.
De scheiding tussen ‘belastinggeld’ en bankair krediet zorgt ervoor dat banken geen eignaar worden van elke windmolen, zoals nu het geval is. Het maakt dat de staat steeds meer beschikking krijgt over productiemiddel (stroom) en daarmee haar eigen gang kan gaan op lokaal niveau. De groei van windparken etc. wordt zo niet geremd door de fratsen die banken uithalen om geld schaars te houden. De staat kan onpartijdig zijn en zal zien dat een steeds groter deel van de financien zonder schulden wordt geregeld. Het heeft een belang bij de groei van opwekking van hernieuwbare energie, met name als die productief is.
Meer over het economisch denken voor de hernieuwbare toekomst op Roboeconomy.com