Intro (kan men overslaan)
Als we de Eurocrisis beschouwen is er volgens greencheck maar een ding aan de hand : er wordt via financiele weg een grondstoffenoorlog gevochten. Wie geen geld heeft kan geen grondstoffen kopen, dus is het spel het ontfustelen van financiele reserves aan de ‘vijand’. Onder anderen de bank JP Morgan Chase heeft hiervoor een compelete strategie ontwikkeld (olv Blythe Masters) die het nu al enige jaren aan het uitvoeren is. Het belangrijkste ‘take home concept’ is dat je grondstoftekorten kunt verbergen of neutraliseren door de geldhoeveelheid te doen krimpen.
Het probleem : Instortend aanbod fossiel. Oplossing : Reduceren geldhoeveelheid
In deze grondstoffen oorlog is Europa de tegenstander van de VS. De VS heeft Europa niet nodig, kan het missen als kiespijn. Dus stort het de europese banken in de grootst mogelijke chaos. De Europese banken zijn min of meer souverein, ze opereren in als een soort terroristen die de landen en burgers van die landen zo veel mogelijk proberen uit te knijpen, allemaal om de grondstoftekorten te verbergen.
> Een oplossing
Tegen het grondstoffentekort, met name de grondstof fossiele energie, is maar een middel werkzaam : Hernieuwbare energie. Daarmee kan gerecycled en gewonnen, geproduceerd, geplant en gefokt worden tot elke schaarste is opgeheven (een soort bevolkingsgroei beleid veronderstellend). Tot nu toe is Euro’s drukken de respons geweest, maar het is snel te begrijpen dat dit niet gaat werken. Ten eerste omdat banken zoveel ‘schuld’ in hun portfolio hebben dat je hen alleen meer macht geeft (als kredietverstrekker) ten tweede omdat banken zo de macht houden over de vraag waarin wordt geinvesteerd. Banken hebben het over risico, dan bedoelen ze het risico tav hun machtspositie. Financiele risico analyses zijn politiek gekleurd, tegen hernieuwbare energie, omdat de banken nu eenmaal de meeste marge vangen op de handel in fossiele energie en producten die daarvan afhankelijk zijn. Ze hebben echter geen oplossing, meer papiergeld creert niet meer grondstoffen.
De Neuro en Zeuro
Het splitsen van de Euro in een Neuro (Noorden) en Zeuro (Zuiden) is economisch geinspireerd. Wat het idee uitdrukt is het verlangen de grondstoffen die met de Euro gekocht worden efficienter te benutten, iets dat wel kan in het meer geindustrialiseerde Noorden dan in het meer arbeidsintensieve Zuiden. Het is een idee dat ontspruit aan de geesten van dezelfde bankiers, die een winstgevend gebied graag afbakenen om ons de rest van de wereld en bv. het klimaatprobleem te laten vergeten ("kijk hier gaat het nog goed!"). Het is geinspireerd door investeerders die wel snappen dat een Zeuro zich onherroepelijk door een serie crisis zal worstelen waarin iemand met Neuro’s leuk kan komen shoppen (zoals de intl chamber of commerce dat in Athene kwam doen). Het is kortom een lui idee op basis van een roversmentaliteit, de mentaliteit van economen.
Wat is dan wel een oplossing? Het antwoord is om te kijken wat onze welvaart brengt. Dat is productie van goederen en diensten. Dan is de vraag welke basis die productie heeft, en dan is het antwoord momenteel primair : fossiele energie, secundair arbeid, en tertiair hernieuwbare energie. We maken dingen met machines (direct of indirect draaiend op fossiele energie), we maken dingen met onze handen, en dingen groeien op het land of worden recenter door energie uit bv. zonnepanelen en windmolens gemaakt.
Drie(munt)eenheid
We hebben dus drie bronnen van onze welvaart. Drie ‘productiemiddelen’ die we optimaal moeten organiseren en verdelen. In feite erkennen we vandaag de dag maar een van de drie bronnen, namelijk fossiele energie. Dat leidt dan ook al tot problemen omdat arbeid niet met dezelfde munt gewaardeerd kan worden. Mensen worden door gebruik van fossiele energie werkeloos, en krijgen geen (fossiel) geld, want welke tegenprestatie zouden ze kunnen leveren? Het probleem met waardering van arbeid is tot nu toe opgelost door heel veel mensen geen arbeid te laten verrichten, door onze diensteneconomie. Hierin vertoont zich ook het fundamenteel consumptieve karakter ervan, want waarom fabriekswerkers ontslaan maar nagelstylisten laten wildgroeien? Dit komt omdat onze bankiers leven van cashflow, van fossiele brandstof consumptie, ongeacht het nut. Creative destruction is zelfs een van de erkende ideologische pilaren van economisch denken. Waar we door gebruik van fossiele energie mee te maken hebben is het omgekeerde, ‘Destructive production’.
Maar het bovenstaande overwegend is het vrij eenvoudig om de juiste splitsing te bedenken, namelijk die van fossiele, arbeid en hernieuwbare energie. Een munt uitsluitend gerelateerd aan de hoeveelheid olie, kolen, gas (kan de Euro zijn). Dan een munt uitsluitend beschikbaar in proportie met het aanbod van arbeidsuren de ‘Auro‘ en dan een munt gerelateerd aan de hoeveelheid hernieuwbare energie en plantaardige productiviteit, de Joule.
De Auro
De namen zijn niet zo gek als je bedenkt dat een perfecte muntsoort voor arbeid een is die pas houdt met het aantal mensen. Het aantal mensen varieert niet heftig, dus is een muntsoort nodig die zich gedraagt als een eindige hoeveelheid. Dit kan bv. goud of zilver zijn (het latijnse woord voor goud is Aurum). Er is misschien te weinig fysiek goud en zilver om ze te laten rouleren, maar er is digitaal makkelijk een systeem te bedenken dat transparant is en blijft. De Auro rouleert vrij van de ene rekening naar de andere, zonder veel kosten, zoals momenteel afrikaans mobiel geld. Er is geen krediet nodig, arbeid kan niet worden verzonnen. Sparen moet altijd met een bepaald doel en kan niet langer dan een paar maanden vooruit.
De Euro
De Euro wordt strikt voor de handel in fossiele brandstoffen. De verdeling van deze munt is gebonden aan de direct te koop zijnde voorraad. Ook hier moet sparen aan banden gelegd worden. De Euro wordt wel als krediet verstrekt maar met een attritie mechanisme, dwz wie het niet gebruikt verliest het langzaam. Het krediet wordt alleen door een centrale instelling verstrekt, en kan vervolgens vrij worden verhandeld. Daarbij wordt steeds gekeken naar de Euro/Joule ratio, dwz, hoeveel Joules komen op den duur per Euro beschikbaar. Voorrang wordt verleend op basis van die afweging.
Joule
De Joule is de bevrijder. Het is een muntsoort die door eigenaren van hernieuwbare energiebronnen kan worden uitgegeven. De koper heeft recht op een bepaalde energie hoeveelheid van de uitgever van de Joule. Dit klinkt omslachtig maar het spoort met de productiviteitsrelatie van de geldhoeveelheid. Wie zijn windmolen laat draaien kan Joules verkopen, ruilen, met mensen die bv. hun wasmachine willen laten draaien. Dit kan via een digitaal systeem, zodat handel en levering soepel verlopen. Er kan niet teveel Joule krediet worden verkocht, alleen voor de eerste maand of maanden bv. Iemand met zonnepanelen kan dus een beetje van zijn stroom verkopen aan de pizzeria, in ruil voor arbeidsgeld of euro’s of pizza’s.
De Joule is geen muntsoort zoals de Auro, die overal te besteden zal zijn, maar heeft een complexe relatie met in hoeverre de uitgever in staat is de energie te leveren, een beetje gelijk aan de warmtewaarde van steenkool. Onze huidige voorziening van fossiele brandstoffen en stroom en gas heeft die complexiteit ook, maar dat wordt in belang van de omzet door de energie producenten verhuld.
De Euro, Auro, Joule mix klinkt complex, maar het is de enige manier om de prijs van arbeid en hernieuwbare energie in de markt van de invloed van fossiel krediet en de cashflow craving speculanten en bankiers te bevrijden. Er ontstaan duidelijke maten en begrip van de geldhoeveelheid. De Euro wordt agressief uitgefaseerd zodat op den duur een puur Auro/Joule based economie ontstaan.
CO2 neutrale brandstoffen, dus methanol of ammoniak van windelectriciteit of zonnemethaan, kunnen bv. blijvend in Euro worden verhandeld. Zo kan de energie infrastructuur in gebruik blijven. De vraag is wel in hoeverre we competitie voor deze hulpbron toestaan of erkennen. Veel van de energie zal gratis zijn, en daardoor kan het zijn dat mensen op den duur de kosten van alles verlagen. Dit is wat ik noem de roboeconomie waarin machines het meeste werk doen, op basis van hernieuwbare energie.
Implementatie
Wie dit leest snapt misschien dat niemand werkt voor zijn recht op benzine, diesel, gas. Er is geen wederdienst die genoeg betaalt voor de productiviteit van een liter benzine. Onze beschikking over fossiele brandstoffen is een gift van onze regeringen en banken. Die kunnen daarmee doorgaan ook als er een Euro, Auro en Joule is, maar zoals hierboven beschreven, optimaal met een gerichte strategie tov de Joule.
Voor Joule handel is openheid over de methoden van verhandeling van energie nodig. Niet van certificaten e.d. maar van de nuts en bolts van het vervoeren van de betreffende energiedragers of vormen. Dit wordt door de speculatieve belangen tegengehouden. Ook moeten energie dragers (energie opslag is door de nieuwe subsidie een onbruikbaar begrip geworden) worden gemaakt, zonder te letten op patenten.
En wat te doen met internationale schuld, speculatie e.d. ? Het beste is om de Euro te ontdoen van onbekrachtigbare schulden. Dwz alle schulden waar niemand voor langskomt moeten worden vergeten. Dat is een gevaarlijke snoei proces (zoals nu bijvoorbeeld met de pensioengerechtigden plaatsvind onder de noemer ‘dekkingsgraad’). Dus je verzint de term ‘Validity’ en gaat elke lening en verzekering op die basis beoordelen, goed of afkeuren. Zo schoon je het fossiele geldsysteem op. Bankiers krijgen hier geen zeggenschap in, waar naar gekeken wordt zijn de menselijke belanghebbende in termen van levenstandaard.
Waarschijnlijk zal de Auro zich initeel in het Zuiden van Europa concentreren, en de Euro en Joule in eerste instantie in Noord Europa. Maar op basis van de Auro en technologie kunnen er een hoop Joules in Zuid Europa worden geproduceert zodat op den duur de balans Auro vs Euro/Joule overal min of meer gelijk is (Zuidelijk toch minder Joule want minder energie handel tbv bv. verwarming).
Copyright: Frits Rincker