Update : Eens stuk waarin wordt gezegd dat negatieve prijzen een gevolg zijn van inflexibele conventionele energie productie, en dat het een signaal is voor meer flexibele productie (lees hernieuwbaar en opslag).
Henk Kamp zegt het al in zijn brief naar de kamer : Hij wil geen feed-in tarief, want dat zorgt voor negatieve stroomprijzen. Negatieve prijzen ontstaan als er overaanbod van electriciteit is op de ‘markt’. De prijs van duitse stroom komt zelfs tot de -200,- Euro/Mw. Intussen zijn er Duitsland voorstellen om de prijs van stroom te verhogen. Dit moet omdat de de energie bedrijven de burgers het vaste tarief betalen, niet de prijs die ze op dat moment voor de stroom kunnen vangen.
Negatieve prijzen duiden op een overschot aan stroom. Dat is op zich zelf beschouwd toch een weelde?
Deze problematiek is een gevolg van de mythe van de energiemarkt die de energiebedrijven in stand wenst te houden. Het is een gevolg van de fossiel krediet gebaseerde investeringen waarvan de banken wensen vol te houden dat men die terug verdient, dwz ze moeten een bepaald ‘rendement’ hebben. Wat te doen met negatieve prijzen? Er zijn verschillende antwoorden waarvan sommigen vereisen een eind te maken aan het ‘markt’ denken. Wat men iig niet moet doen is meedenken met de kolen centrales, of de andere belanghebbenden van de markt.
Grr..Te veel gratis stroom!
Het gaat hier om een zeer bekend probleem : Liquiditeit (handelsvolume). De beursen hebben dezelfde problematiek, namelijk : Wat doe je als iemand 1000 aandelen Shell wil dumpen maar er is op dat moment geen koper? U ziet de overeenkomst met “Wat doe je als iemand 30 MW stroom wil verkopen, maar niemand heeft die nodig.” De beurs heeft daarvoor een zogenaamde ‘Marketmaker’. De Marketmaker koopt en verkoopt aandelen zodat de markt liquide blijft, en zodat er een prijs is, want prijzen ontstaan pas als er iets wordt verkocht. Er is veel over marketmakers te zeggen, tegenwoordig zijn het doorgaans algoritmes die vaak betrapt worden op het beinvloeden van de prijs, het uithollen van de marge en het verbergen van informatie over wat er eigenlijk aan vraag en aanbod bestaat. 70% van de liquiditeit op de NYSE bestaat uit handel tussen algorithmes. Maar als het om energie gaat zijn dat soort trucs niet mogelijk. Electronen zijn niet virtueel. Aandelen en futures soms wel, maar dat is een ander hoofdstuk.
Een Marketmaker in de energiewereld zou energie moeten kopen en verkopen op momenten dat er geen vraag of aanbod is. Het probleem is echter dat dit de baseload ‘functie’ van de gas, kolen en kerncentrales aantast. Die kunnen logischerwijs wel reageren op vraag, maar weigeren dat te doen op aanbod! Een Marketmaker zou wel op een overaanbod reageren, en dit namelijk kopen en Opslaan wtf OPSLAAN! ALARM ALARM OPSLAAN!! Aaarrghh roep de exorcist!
NEE, geen Energie OPSLAAN!!!! Boehoe!!
Opslaan kan niet in de energiemarkt, dat zou de boel verstieren. Opslaan was nooit nodig want productie was regelbaar. Opslaan van stroom kan niet want het zou het Grid minder belangrijk maken. Opeens komen er duizenden (re)producenten bij die lokaal aan vraag kunnen voldoen. Opslaan van stroom (of warmte) opent de weg naar autonomie van straten, steden, regio’s, en dat is uit den boze.
Slaat men zonnestroom zelf op, dan stopt op gegeven moment elk eraan gerelateerd economisch verkeer. Dit vinden banken vreselijk eng.
Denken we even niet in termen van bescherming van de oude fossiele economie maar in termen van oplossingen, hoe zou deze Marketmaker dan te werk gaan? Heel eenvoudig. Bij de grens met Duitsland, of bij de grote steden of in de buurt van industrie zouden opslag faciliteiten komen. Grote pakhuizen met batterijen. Flow batterijen zouden nog beter zijn. Er zijn uitontwikkelde technologien. Deze zouden in principe eigendom kunnen zijn van de eigenaar van de huidige energie markt, maar die verzet zich tegen dit soort ontwikkelingen. Het is dus beter deze markt te omzeilen en relatief kleinschalige energieopslag te bevorderen, dus per stad een grote accucentrale. Hierbij kan de regering helpen door bv. bepaalde technologie patenten uit te kopen (of af te schaffen), zodat de opslagoplossing in de buurt van de kostprijs geleverd kan worden. De duitse regering geeft momenteel subsidie op electriciteitsopslag (subsidie is nodig om de marktweerstand te doorbreken). Als de prijs van stroom negatief dreigt te worden, omdat niemand hem wil kopen, koopt de Marketmaker hem voortaan, voor iets onder het standaard tarief (welk tarief is een verhaal apart). De stroom heeft dan een prima prijs en iedereen kan zijn leningen afbetalen (want dat is de reden waarom het een ‘probleem’ is). De Marketmaker verkoopt de stroom later als er meer vraag is, bv ‘s avonds. Natuurlijk kan iedereen dat doen, op de energie markt, ware het niet dat de markt en de banken dit soort oplossingen door hun politieke voorkeur voor fossiel niet op weg helpen. Een Marketmaker met voldoene opslag capaciteit kan de markt verzekeren van een positieve prijs.
Energie opslag (een term die in de nederlandse politiek vervuild is met de betekenis van een heffing), is dus het correcte antwoord. Natuurlijk zijn er plenty mogelijkheden voor bedrijven om juist te rekenen om zeer goedkope stroom, dus bv. een bedrijf dat aluminium smelt en alleen werkt als stroom bijna niks kost. Het is belachelijk dat de monetisatie van stroom opeens een probleem blijkt, terwijl het voortdurend bij de gigawatts wordt afgenomen.
De energiewereld is niet nauw verstrengeld met de financiele wereld, het is een ding, het zogenaamde carboncredit systeem. Het financieel systeem is dus niet politiek neutraal, het is fundamenteel pro centrale opwekking, pro fossiel. Het leeft van brandstof die we keer op keer moeten kopen, en waar we steeds weer geld aan moeten uitgeven. Het probeert dus doorgaans met prijsargumenten de hernieuwbare revolutie te stuiten. Als het gaat om negatieve prijzen is het fel tegen omdat het de mensen die geld van hen geleend hebben hindert bij het afbetalen van de schulden. Daar zijn die mensen het ook mee eens. Het probleem is alleen dat de schuld onzin is en niet hoeft te worden afbetaald. Dit is het eenvoudigst uit te leggen door te vragen of degene die de schuld heeft ooit de fossiele brandstoffen die hij met zijn geleende geld geconsumeerd heeft kan recreeren, dwz terug brengen in hun onverbrande staat. Dat kan niet. Dus kan de schuldenaar zijn schuld nooit compenseren. Hij kan wel geld uit roulatie halen door een rente en aflossing te betalen, zodat de bank nieuwe klanten krijgt omdat er geen geld in private handen rondzwerft. Dat laatste is de functie van de schuld, om geld als middel om bij met name fossiele brandstoffen te komen schaars te houden.
Dus, aan de ene kant is overproductie natuurlijk geen probleem, daar wordt vanzelf op gereageerd. Echter kan de markt niet werken omdat er geen Marketmaker bestaat, iets wat nooit nodig was omdat men de productie altijd precies kon regelen (niemand gaat kolen erdoor blazen als er geen vraag naar stroom is). Het hernieuwbare energie kan dat niet. Het is dus driedubbel dom van Henk Kamp om er tegen te zijn, het is een irrelevant (kwijt te schelden) financieel probleem, het is een oplosbaar marktprobleem en het is een fundamentele bijkomstigheid van hernieuwbare energie zonder energie opslag. Maar Kamp denkt economisch dus hij is mentaal niet in staat deze afwegingen te plaatsen. Hij laat zich kennen als zeer fundamenteel tegen hernieuwbare energie.
Nederland blijft achter zolang de VVD de dienst uit maakt en zolang andere partijen aspiraties hebben tav economische groei. Ze bedoelen dan onbewust “Expansie van de utilisatie van fossiele energie”. Daar gaat onze wereld momenteel kapot aan. Ook politiek is het dodelijk om te proberen de VVD te zijn, want ze houden zichzelf in het zadel door zulke aspiraties te laten mislukken (winstgevend voor de banksector in industrie dat wel). De onverkozen bank regering en leiding van de fossiele sector blijven zo de baas. De fossiele sector moet daarom aan banden worden gelegd, het economisch denken moet tijdelijk overgaan in een duidelijke transitiestrategie (met minimale verspilling en ‘suffering’). Pech voor wie nu van de vrije markt geniet, het is eindresultaat zal voor iedereen beter zijn.