De Robo(eco)nomy is de wereld waarin automatische systemen op hernieuwbare energie worden benut om de ecologie te restaureren… (zie roboeconomy now called extraeconomics)
Het is belangrijk aan een toekomst visie te werken. De focus die doorgaans gelegd wordt op problemen verhinderd de stabilisatie van een doelstelling. Door te zeggen dat we CO2 uitstoot moeten verminderen verbinden we ons met huidige processen, die zeer sterk in de fossiele schoenen staan. Dat hoeft helemaal niet. De oplossing voor uitstoot ligt niet noodzakelijkerwijs bij de bron. De Aarde heeft een natuurlijk absorptie vermogen dat we kunnen vergroten met behulp van technologie, speciale programmas die zelfondersteunend zijn, de zogenaamde Extraeconomische programmas.
Extraeconomische projecten zijn projecten die niet afhankelijk zijn van externe geldstromen, en geen verhandelbare goederen opleveren. Ze werken als gevolg zonder fossiele beperking (omdat je om die in onze huidige wereld economie te kopen altijd geld nodig hebt) en zonder controle door de ‘markt’. Het vreemde is dat als eenmaal gekozen wordt voor zo’n opzet, het speelveld waarop dat kan gebeuren zich sterk vergoot. Niet langer gaat het om economische ontwikkeling van gebieden, verstrengeling en uitbreiding van de cashflow van bv. Monsanto of Haliburton e.d. maar om het creeren van opwarmings bestrijdende biomassa of regelrechte technologie die CO2 afvangt, omzet in O2 en C en de C (koolstof) in de grond achterlaat.
Windturbines kunnen stroom genereren, maar ook water, koude, en warmte (zie dutchrainmaker.nl en ons project windheatinsystem.com) . En waar worden windturbines van gemaakt? Niet van 100% aardolie, kolen en gas. Ze kunnen prima met duurzame energie geproduceerd worden, bv uit een groot windpark of zonnepark. De hele productieketen van een kant en klare windturbine kan fossiel en dus krediet vrij worden gemaakt. Daarmee daalt de prijs ervan tot in de buurt van nul, zeker als met een paar zelf gebouwde turbines een stuk landbouw van energie en kunstmest wordt voorzien, zodat iedereen in de fabriek te eten en te drinken heeft. Waar kan die fabriek staan? Ergens waar zon of wind is, zo’n beetje overal. Wat is dan de rem op de productie? Die is er dan niet. De sleutel is het ontsnappen aan krediet van banken, die fundamenteel afhankelijk zijn de behoefte aan fossiele energie. Duurzaamheid leidt immers tot autonomie.
Het gebruik van technologie hoeft niet ingewikkeld te zijn, maar kan wel een enorme impact hebben. Wie nu leest dat boeren in de VS te maken hebben met overstromingen en dan weer droogte snapt dat daar een drainage en irrigatie systeem moet worden aangelegd, zoals het contour trenching van Peter Westerveld. Simpele greppels houden water in de grond en voorkomen het wegspoelen van de toplaag waardoor de mensen in Mali ondanks de droogte in de zomer toch 3 in plaats van 1 oogst hebben. Niet alleen betekent het beschikbaarheid zijn van water voor plantengroei maar ook voor verdamping en zelfs regen. Door ketens van dit soort greppelsystemen aan te leggen ontstaat een lopende band voor regenwater landinwaards. Voor het graven van greppels zijn fossiele brandstoffen niet nodig, dat kan ook met electrische graafmachines die op een verplaatsbaar zonnepark draaien. Dat is misschien niet de makkelijkste manier, maar wel de goedkoopste. Door alleen hernieuwbare energie te gebruiken is het mogelijk gebieden waar een watercyclus te geven zonder ze meteen aan de wereldeconomie te hoeven te offeren. Zo zal er dus CO2 worden vastgelegd. Waar stopt men? Waarom zou men stoppen? De impact van een man als Peter Westerveld kan zo de deur openen voor een groen mals Tanzania.
Er schreven al over Bambooya, een drijvende bamboe massa waarop bamboe en andere gewassen kan worden verbouwd, op zee. Tussen de drijvende bamboo vlotten kan vis worden gekweekt, zeewier en op de vlotten kan het bamboe worden verwerkt tot textiel, brandstof, biofuel, you name it, of het kan worden verkoold en gedumpt op de zeebodem, waar het zorgt voor carbon capture and storage. Het is een manier om het landbouw areaal van de wereld enorm te vergroten, en wederom is er geen fossiele input nodig. Een bamboe vlot kan volledig van bamboe worden gemaakt, de onderdelen van een maritiem argratisch systeem zijn op zee aanwezig, de meststoffen komen uit het diepe water dat rijk is aan allerlei nutrienten. De pomp systemen kunnen met golfbewegin worden aangedreven. Maar wederom is er geen reden om moderne technologie uit te sluiten. Wij willen hiervan een proof of concept realiseren en zoeken een plek aan zee om dat te doen. Du moment dat we bamboe succesvol gekweekt hebben op een zout water vlot is er een rijkdom aangeboord die zijn weerga nog niet op Aarde heeft gezien, en is er een onstopbare methode om CO2 uit de atmosfeer te trekken. Het Bambooya project moet extraeconomisch in gang worden gezet, om te zorgen dat het levensvatbaar is. Wie helpt ons de eerste stappen maken?
