Twee onderbelichte technieken..
In bovenstaande clip gaat over het bedrijf www.saltworkstech.com dat een zeer efficiente ontziltings techniek heeft ontwikkeld (oorspronkelijk twee studenten) maar ondanks de vele voordelen is het na een aantal jaren nog niet doorgebroken. Het proces vindt plaats bij lage druk zonder zware pompen itt Reverse Osmosis.
(uit eerste stuk gescheven in 2010)
De methode van Saltworkstech is uniek omdat het twee stappen bevat die gebruik maken van electrische eigenschappen van zout water. In de eerste stap wordt een zout water batterij gemaakt, niet een met een plaat koper en een plaat zink, maar een waarbij de ionen van zout (Natrium en Chloor) door gepolariseerde filters wordt gedrukt (door osmotische effecten) en gescheiden, dwz de ionen Na+ en CL- kunnen aan de ene kant door een filter met positieve lading (kan alleen Cl- doorheen) en aan de andere kant een filter met negatieve lading (alleen voor Na+). Zo ontstaan er twee reservoirs met een overschot Cl- en Na+, en dat spanningsverschil kan via electrische stroom worden opgeheven. Die electriciteit wordt echter gebruikt in de tweede stap.
Een zonnezoutwater batterij is denkbaar, maar zou chloorgas en Natrium genereren. Zijn er alternatieve stoffen?
In de tweede stap worden de reservoirs met overschot CL- en Na+ gebruikt om Cl- en Na+ uit de te ontzilten waterstroom te trekken, nu niet met osmotische druk,maar met electrische aantrekkingskracht. Dit proces is in zijn totaliteit 80% efficienter dan Reverse Osmosis, en chemisch schoner (geen reiniging van filters met chemicalien). De resterende 20% is voor het pompen, dus dat kan ook met zonneelectriciteit. Er is een high tech onderdeel, de filter, een ongepatenteerde oude technologie die uit een soort geladen plastic bestaat. De lading kan gekozen worden.
Fotochemische processen
De hierboven beschreven ionosmotische batterij is strikt genomen niet fotochemisch, maar het ‘energie opwekkende deel’ bestaat net als bij fotoelectrochemische systemen uit een collector waar zonlicht iets kan doen met een chemische substantie. Er zijn meer mogelijkheden dan alleen het water verdampen.
We zouden hier de associatie met Nocera van MIT willen ontraden, dat is een behoorlijk kortzichtige charlatan, die misschien om die reden zoveel aandacht krijgt
Fotochemische batterijen hebben een electrolyt dat door zonlicht wordt opgeladen, dwz de zon splitst/veranderd een molecuul en die verandering kan worden omgekeerd door electronen uit te wisselen. Een andere manier is dat er een catalysator is die door zonlicht geladen wordt, en dan een chemische reactie teweeg brengt.
Mitsui Chemical Inc.‘s Solar water splitting process.
Chemische reacties mbv zonlicht zijn een groeiveld. Een goed voorbeeld is hier geschreven is. Fotonen kunnen in electronen worden omgezet en omgekeerd, en kunnen chemische reacties effectiever bespoedigen dan verhitting. Verhitten is een zeer inefficiente manier om chemische reacties te krijgen, de moleculen worden door de warmte steeds harder tegen elkaar gebotst, en een chemische reactie vindt plaats als dat zo hard gaat dat er een electrische uitwisseling of binding kan ontstaan. Dezelfde hitte werkt echter ook om die binding weer te verbreken, en daarom hebben we het over ‘chemisch evenwicht’ bij een bepaalde temperatuur.
Met een magnetron kun je het al iets beter doen, want de radiogolven in het apparaat warmen specifiek water op, en dat bespaard energie maar zorgt ook voor andere chemische processen. Door een magnetron goed af te stellen kunnen zeer specifieke chemische reacties worden bevorderd, zoals het afbreken/kraken van plastic naar olie.
Fotonen doen het echter nog beter, want die kunnen heel gericht electronen aanslaan zodat een chemische reactie kan plaatsvinden. Misschien wel zonder veel hitte en zonder de tegengestelde reactie te bevorderen. Een van de plaatsen waar hier onderzoek naar gedaan wordt is Odeillo in Frankrijk dat Greencheck ook bezocht heeft.
Methanol wordt gemaakt van H+ uit fotocatalytische watersplitsing en CO2