President Gül van Turkije staat te glimlachen op de Dam naast onze koningin Beatrix. Veel van zijn voormalige landgenoten maken deel uit van onze economie. Hele wijken van steden zijn overwegend bevolkt met mensen uit Turkije die in de tachtiger jaren als goedkope werknemers werden aangetrokken. Hun inkomen ging vaak voor een deel terug naar Turkije en voedde daar een deel van de welvaart (even los van het feit dat Turkije een prachtig vakantieland en voormalige wereldmacht is). Sommige mensen vinden de intergatieaanpak een mislukking, maar het kan niet ontkend worden dat veel mensen van turkse komaf nederlander zijn en een oorzaak zijn van onze welvaart.
Klik voor een grotere versie (bron)
Turkije heeft veel zon, en daarmee is het een rijk land. Net als Spanje en Italie en Griekenland zijn het potentieel productie landen, maar op een of andere manier is dat potentieel nog niet aangesproken. Een zonnepaneel in Turkije levert twee keer zoveel op als een in Holland! Maar op allerlei ander gebied heeft het aanwenden van zonne energie in Turkije een economische potentieel dat niet mag worden weggevlakt, een potentieel waar Turkije zelf misschien ook bewust aan het worden is.
Turkey’s renewable energy resource potential is around 136,600 MW. However,
Turkey uses only 13.6 per cent of its domestic renewable energy resources. (bron)
Dat is vast veel minder
Yes! (bron)
De ambities van Turkije lijken niet al te groot, dat is te lezen in een stuk over een nieuwe wet tav een zogenaamd feed-in tarif. Dit is een vergoeding voor groene stroom. Men kan deze discussie beter plaatsen door zich af te vragen "Als alle stroom van zonnepanelen kwam, hoeveel krediet zou ik er dan voor moeten ontvangen". Het vreemde antwoord op die vraag zou zijn "Alles wat verdient word met machines of processen die je stroom gebruiken". Een soort non-antwoord. Het lijkt ingewikkeld omdat in een duurzame economie waar mensen zelf energie ter beschikking kunnen stellen, deze mensen ook krediet kunnen verstrekken om aan degene te geven die hun energie gebruikt in ruil voor wat deze produeren. Dat is een totaal ander model dan simpelweg geld ontvangen voor je stroom, waarmee je producten koopt die misschien wel in China zijn gemaakt met kolenstroom uit Indonesia. Normaal geld is een probleem voor een duurzame wereld economie, maar dat terzijde. Turkije moet industrie en productie aanpassen aan duurzame energie bronnen, en dan is de prijs van de stroom makkelijker te bepalen.
"The turkisch renewable green energy law guarantees a price of 7.3 U.S. cents (5.6 euro cents) per kilowatt-hour for wind and hydroelectric power and wind energy, 10.5 U.S. cents (8.1 euro cents) for geothermal energy, and 13.3 U.S cents (10 euro cents) for energy from waste products and solar energy" (bron)
Een ding is wel zeker: Productie is goedkoper in Turkije dan in Nederland. We zouden daarom misschien meer gebruik moeten maken van de mogelijkheden van import uit Turkije dan uit China, alleen al omdat dat minder vervuilend is. Of alle mogelijkheden op dat gebied zijn verkend is maar de vraag..