De financiele crisis is een energie crisis, olie en gas zijn essentiele grondstoffen die onze economie mogelijk maken. Economen praten over economische groei, maar ze bedoelen dan de expansie van de utilisatie van olie, kolen en gas, die er altijd wordt verondersteld te zijn.
Met het ontwaken van Azie is en het pieken van de vertrouwde bronnen is dat nu wel anders. Dit was enige tijd te verbergen door een sterke credit contractie, die eigenlijk vanzelf plaatsvindt als er een grondstoffen te kort ontstaat : hogere prijzen maken plannen minder winstgevend. Deze contractie maakte dat er voor redelijk stabiele prijzen brandstof te koop was, want minder mensen wilde kopen, dus was er meer voor de mensen die dit wel wilde.
Door actie van regeringen die zich niet aan die balans houden, dwz die maling hebben aan de relatie tussen carbon en credit, vindt nu prijs inflatie plaats. Er wordt geld in de economieen gepompt maar de brandstof die daar tegenover moet staan om deze economieen als gebruikelijk te laten werken is er niet (of wordt nu elders verkocht).
De Italianen in rep en roer. Hoe kan het nu dat het vervoeren van een product meer kost dan het product zelf! Niemand vraagt zich af hoe het komt dat we producten vervoeren, en wie de hele tijd die diesel beschikbaar maakt. Die moet er zijn! Dit is als de duiker die zich naar de manometer starend afvraagt wie hij de schult kan geven van de teruglopende druk. Stopen met duiken is een logische gedachte.
Het is echter goed dat deze demomstraties ontstaan. Nu kan het carbon/credit banksysteem eindelijk worden herkend voor wat het is, nl. een systeem dat volledig afhankelijk is van de grondstoffen die beschikbaar zijn. Dat zal de prioriteit en aandacht hopelijk verleggen naar de grondstoffen. Hoeveel is ervan beschikbaar, en hoe vangen we tekorten op.
Italie zit er ongekend warmpjes bij op dat gebied. Het is een zonnig land, dus bv. ethanol productie dmv. electriciteit moet geen probleem zijn. Ook ligt het tegenover Noord Africa, dus methaan maken via het sabatier proces in Tunesie en er kan zo gas worden afgenomen uit de woestijn.
Wie verbruikt kan zonder komen te zitten..
Het probleem is echter het credit deel van het carbon credit systeem: De banken. Slechts onder dwang van regeringen zijn die bereid om hun krediet (dat aan carbon brandstoffen kan worden uitgegeven) voor productie van bv. CSP bronnen (zonnetorens) te leveren. Waarom? Omdat ze dat niet mogen van hun carbon producerende vriendjes. De energie ‘producenten’ (het zijn alleen monopolisten) willen geen concurentie. De hebben al veel vertraging veroorzaakt met Desertec, niet op zijn minst door een hoogspannings net te eisen dat jaren kost om te bouwen. Gelukkig wordt bij Sevillia in Spanje de een na de andere centrale gebouwd, zoals in het filmpje in het artikel van gisteren is te zien.
De gigantische energie potentie die ontwikkeling van CSP losmaakt. Het rode stukje links ontvangt genoeg energie om in de behoeften van de hele planeet te voorzien.
Er is plenty energie om onze economische groei op te baseren, maar we moeten de leugenaars en vertragers ons niet langer in gevaar laten brengen. Brandstof is er op gegeven moment gewoon niet en dan ontstaan er een levensbedreigende situaties. Wie denkt dat Saudi Arabie bv. bij een rel met Iran kan bijspringen heeft het mis. Onze zuurstof fles raakt leeg, we moeten terug naar het oppervlak. Gelukkig schijnt daar de zon en de Duitsers en Spanjaarden hebben al jaren ervaring…