Ja, nogal wiedes, voor de oplettende observant is er natuurlijk geen enkele reden waarom Griekenland niet een van de welvarenste landen rond de Middenlandse zee zou zijn, het land is immers doordrenkt van gratis zonneenergie. Terwijl de grote financiele spelers tegelijk de carbon consumptie van het land proberen te reduceren door het diep in de schulden te manouvreren (met hulp van Papandreou en de oligachie weliswaar) en de International Chamber of Commerce uit de VS likkebaardend zit te overleggen hoe de staatseigendommen van Griekenland verkocht gaan worden (iets wat niet mag volgens de griekse grondwet), zijn er ook landen die een minder radeloze toekomst zien.
"La Grèce envisage d’installer sur une superficie de 20.000 hectares des parcs solaires dans le but d’exporter de l’énergie renouvelable vers l’Allemagne, rapporte le quotidien Ta Nea. "
"Griekenland ziet heil in de ontwikkeling van 20.000 hectare PV parken voor export van hernieuwbare energie naar Duitsland volgens Ta Nea. " (bron)
De deal is simpel, als griekenland Duitsland het productiemiddel energie geeft, ontvangt het van Duitsland het geld om deze te kopen. Dit is economisch denken, en niet eens roboeconomisch, al zal het daar uiteindelijk wel op neerkomen. Het verschil tussen Keynsian economisch denken in deze context is dat de 20.000 hectare PV parken zullen worden aangelegd met dure leningen, dat ze na de afschrijving zullen worden vervangen ongeacht of ze nog langer mee zouden kunnen, dat Duitsland dus altijd voor de stroom moeten blijvenbetalen (hoe die vervoerd moet worden is nog de vraag, misschien met de hoog geleidende nieuwe ‘graphene’ koolstof filmen, in welk geval men voor elke gram royalties zal moeten betalen aan de VS/MIT).
Ter vergelijking, Cepalco in de Filipijnen runt een 1 MWp PV park op 2 hectare, en produceert daarmee gemiddeld 1,261,400 kWh per jaar. Op 20.000 hecate kan men dus (rekenend op vergelijkbaar hoge insolatie) 10 Gigawatt produceren.
In een Roboeconomische wereld zullen de panelen parken in Griekenland steeds goedkopere stroom leveren, tot ze met hun eigen energie het eigen onderhoud en zelfs de vervanging van panenlen zullen kunnen opvangen. In de Roboeconomie trenden alle kosten naar nul omdat de duurzame energie bronnen de schaarste van grondstoffen opheft en omdat er minder handel nodig is, en de kosten van transport ook steeds lager worden. Deze factoren maken op hun beurt een topzwaar fiancieel systeem volkomen overbodig.
Ook Engeland zoekt naar een manier om de potentie van graphene te verzilveren.