De chinese minister van buitenlandse zaken He Yafei is niet gecharmeerd van de uitspraken van de UN hoofdonderhandelaar Todd Stern, die meent dat de VS geen ‘klimaat schuld’ hebben, nog vanzelfsprekend klimaat fondsen beschikbaar zou stellen. 21% van alle CO2 komt van de VS, de uitstoot per hoofd van de bevolking is er het hoogst (23 ton, china slechts 5 ton).
China is bereid te groeien naar 8 ton terwijl de US terug gaat naar 16 ton (in 2020). China’s berekningen zijn echter eerlijker dan die van de VS waar men zich opmaakt voor een speculatieve carbon markt.
He Yafei noemde de opmerkingen onverantwoord, de heer Stern toont een gebrek aan gezond verstand. De opmerking dat China geen amerikaans geld hoeft te verachten schoot in het verkeerde keelgat omdat China met een enorm overschot aan dollars zit (2 biljoen) terwijl de VS rekend compleet bankroet te zijn rond februari 2010.
Wu Sei bleek dezelfde berekening te hebben gemaakt als Greencheck, zeggende dat de ambitie van de VS is om 1% onder het 1990 emissie niveau te komen (iets dat duidelijk te weinig is gezien Kyoto targets 30%-50% onder 1990 hebben gelegen).
De VS richt zich op aanpassing aan de temperatuurs stijgingen terwijl het een oog houdt op de olie voorraden. Deze zijn voor de VS veel makkelijker te bereiken dan China (vanwege de geografische ligging). Dit is in lijn met het Reagan beleid van 1979, toen een Jason rapport (JSR-78-07 titel: Het lange termijn effect van CO2 op het klimaat) de donkerbruine vermoedens van climatologen bevestigden. De jasons voorspelden 3 +/- 1,5 graden temperatuurs stijging bij verdubbeling van de CO2 concentratie. Reagan liet een politiek gemotiveerde Jason analist een nieuw rapport opstellen dat er van uitging dat de temperaturen minder zouden stijgen en aanpassing geen probleem zou zijn. De VS heeft dus al 39 jaar klimaat schuld.