In het NRC van donderdag 19 mei jl. staat een stuk over ‘Haven Visie 2030’. Het is een goed stuk want het laat eens duidelijk zien wat de trends zijn in Europa. De inleiding praat over 25 tot 30 miljard Euro investeringen en de grafiek laat een linaire toename zien van het aantal door te voeren containers (een verdrievoudiging tussen nu en 2030). De basis voor zulke groei ontbreekt.
Het is niet de eerste keer dat ik dit soort prognoses zie, de laatste keer was tijdens mij werk voor het grootste internationaal logistiek bedrijf van Europa, in 2006, met groei modellen van 16% container volume op jaarbasis voor de komende 20 jaar. Dat volume nam in 2008 plots met 97% af, en ik wist dat zoiets onvermijdelijk was in 2006.
Sterfhuis Strategie
De plannen zijn er op gebaseerd dat de mondiale econmie het toelaat. De mondiale economie lijdt aan een olie tekort en de prognoses zijn dat groei op basis van fossiel alleen kan door herallocatie via het financieel systeem, dat betekent sowiezo weg van Europa, Smits snapt dat prima zoals blijkt.
Waar het Smits primair om gaat is de fees in het banksysteem en het consumeren van fossiele brandstoffen. Zo kan het dat het havenbedrijf een een Euro wel kan omzetten in een lening van 20 Euro, maar Rotterdam zelf niet.
Het Havenbedrijf is dan ook erg stuurs op zijn onafhankelijke positie, samen met zijn aandeelhouders. We zien dat nu bij Tepco, de eigenaar van de kerncentrale in Kukushima wat aandeelhouders waard zijn. Ze blijven zolang er winst wordt gemaakt, en zo gauw dat ophoud zijn ze weg en nu schuift Tepco $13,5 miljard dollar schade op het dak van Japan, want de aansprakelijkheid heeft een limiet van $1.2 miljard. Als iemand aan aandeelhouders refereert dan heeft hij het over passsagiers, “Hey, er gaat een treintje met een feestje, lachen!”, investeren kan niet in een olie economie, verbrand is verbrand en geconsumeerd is geconsumeerd.
Top Positie Vasthouden
Het contrast tussen realiteit en fantasie in het artikel is schril.
“De productie van ruwstaal in Europa zal afnemen, net als de activiteten in de raffinage en basischemie. Er is ook een drastische teruggang in het aantal raffinaderijen en petrochemische complexen in het achterland. En de stroom van basisgrondstoffen droogt op”
Hallo. Dat is waarom de haven er is, voor de import en export van ruw en geraffineerd. Hans Smits ziet licht, en daarmee de reden voor de investeringen: Consumenten.
“Zonder Haven voor de consumenten geen Iphone, auto, Tilapia, electriciteit of benzine”
Waar hebben we dat eerder gehoord? In de Verenigde Staten. Gaat het ook goed mee inderdaad. Smits werkt voor het carbon based bankwezen en dat heeft een simpel economisch model waarbij de regio volledig van de aanvoer van producten en energie afhankelijk wordt, en dus ook zo kan worden afgesneden. En waarmee gaat Europa dat dan betalen? Wat betekend het voor de werkgelegenheid. Dat is niet interessant, wat interessant is is dat nu, vandaag, er olie en gas wordt verstookt en mensen aan het werk zijn met deze fantastische strategie.
Rotterdam Energy Port
Het is jammer dat Nederland niet zo zonnig is, maar het achterland is dat toch voldoende. Nederland heeft de Noordzee, een enorme energie bron. Nerderland kan in Rotterdam Methaan en Methanol maken en verschepen over de hele wereld, het kan de Noordzee benutten voor zeewier kweek voor meststoffen, brandstoffen, voedingsstoffen. Alles 100% carbon free.
Waarom geen innovaite op het gebied van zeilvrachtschepen or offshore zeewierkweek?
De sleutel voor een herstart in Europa ligt in het afschrijven van het ‘carboncredit’ economisch model. We moeten stoppen met werken voor de olieboer. De internationale competitie hebben we al verloren met financiele handlangers als Hans Smits aan het roer van onze haven.
Herstart geen probleem, been there, done that.
Nederland heeft een historie van tegendraadse veroveringen, zo hadden we lang het cocaine monopolie (we verbouwden niet alleen tabak in Indonesie). Waarom niet de duurzame economie veroveren, waarom niet techniek exporteren die niemand wil maken (waar geen carboncredit voor is).
Werkgelegenheid levert Smits sterfhuisconstructie in ieder geval niet op, behalve dan tijdelijk. Daarbij is het ook zo dat onze logistieke economie wel voor cashflow, maar niet voor alle welvaart verantwoordelijk is. Er gebeurt een hoop waar nederlanders niks aan hebben, wat geen werkgelegeheid schept. Dat zijn we toch liever kwijt dan rijk. Het haven volume hoeft niet te groeien als onze welvaart dat maar doet.
De Gemeente Rotterdam ziet het met scepsis aan, het wil een meer ambtelijk havenbedrijf, een zeer verstandige gedachte. Natuurlijk wordt hierover moord en brand geschreeuwd door Smits, die er zijn boterham aan verdient. Uiteindelijk is de haven echter van Rotterdam, niet andersom. Smits ziet dat anders en stelt zelfs voor tol te heffen op mensen die het wagen van de A15 gebruik te maken “overbodig weggebruik”, een term die een trend zal worden. Next is diplomatieke onschendbaarheid en een exclusive trading zone of misschien Chinese territoriale status.
Wat we moeten voorkomen is dat er door de door de teruglopende beschikbaarheid van fossiele brandstoffen en armoede ontstaat in Europa die maakt dat onze besturen steeds makkelijker zijn te beinvloeden met geld=olie. Met de strategie van Smits eindigt Rotterdam nog als Karachi.