Het is misschien verstandig om rekening te houden met wat langzaamaan duidelijk wordt: Alles raakt op. Dat komt ervan als je producten maakt die je vervolgens verbrandt,weggooit of dumpt. Het is volkomen voorspelbaar dat op die manier alles op gegeven moment op is.
De standaard is een heel pakket van producten en diensten, een structuur van de economie waaraan men zich spiegelt. Alles gebaseerd op olie gedreven activiteit en mijnbouw en uitputting van ‘bronnen’. Wie zegt dat dit model verstandig of nodig is? Verspilling houdt dit proces gaande, zonder verspilling geen vraag (ook al is die er genoeg vanuit de ’emerging markets’). Het is een model waaraan veel mensen gehecht zijn, temeer omdat er geen alternatief zichtbaar wordt gemaakt. Omdat mensen in de greep van hun schulden en ambities zichzelf steeds meer verweven met het zelfde model, zoals een vlieg zich vastwerkt in de stroop.
Misschien moeten de groeimarkten in Azie niet op dezelfde manier willen groeien als het westen dat heeft gedaan, een zelfde ‘nutteloze’ bevolking voortbrengend, zich overleverent aan intensieve landbouw en de fraude van de ‘vrije’ markt. Misschien moet er een andere weg bewandeld worden omdat het duidelijk is dat er over 10-20 jaar niet meer aan de randvoorwaarden kan worden voldaan.
Dieren in de natuur leven in balans met de omgeving. Hun bestaan is per definitie duurzaam. Mensen kunnen beter inzien dat voor hen eenzelfde model best haalbaar is. Het is zelfs makkelijker door mechanisatie van veel processen en de beschikbaarheid van alternatieve energie. Het is goed voor te stellen dat veehouderij, landbouw en andere productie volledig duurzaam plaatsvind. Onze levenstijl behoeft geen continue vervanging, uitputting en vernietiging in te houden.
De eis moet niet alleen carbon neutraliteit worden, maar alles neutraliteit. Erken de komende schaarste en sluit het systeem langzaam aan van onbetrouwbare inputs. Maak handel en bedrijvigheid lokaal. Maak nieuwe grondstoffen duurder dan herwonnen grondstoffen. Dat introduceert de gerechtvaardigde motivatie om door economisch verkeer tot de hoogste kwaliteit te komen ipv de grootste verkwisting, het moriveert een toenemende balans tussen menselijke behoeften en wat mensen duurzaam willen voortbrengen, een duurzame balans zoals die van dieren in de natuur.