De VS is een financiele speeltuin geworden waar je politici voor geld standpunten kunt laten innemen. Success op dit gebied kan dan worden gebruikt om in de westerse wereld maatregelen tegen het klimaatprobleem af te remmen. Het zijn vaak Europese bedrijven die in de VS het beleid proberen te beinvloeden. Het is daarom wel interessant om te weten wat er zoal gebeurt in de VS en met name in de meest progressieve groene staat California.
De strijd in de huidige campagne voor gouverneur van California is tussen Meg Whitman (R) en Jerry Brown (D). Jerry Brown was al eens Gouverneur van California 30 jaar geleden. Dat waren andere tijden (plenty olie en water en geen klimaat effecten). Meg Whitman is een voormalig Goldman Sach board lid, schuldig gevonden aan van het uitverkopen van Ebay’s financiele kant (Ze was CEO van Ebay) aan GS in een transactie die sindsdien illegaal is. Er zijn wel meer kandidaten, maar zoals het in de VS gaat, de keuze wordt meestal op basis van financiele steun bepaald.
AB 32
De grote groen issue is de zn. Proposition 23. Dit is een voorstel dat waneer het wordt aangenomen een eind maakt aan AB32 of de Global Warming Solutions Act of 2006 , dit om het ingewikkeld te maken. AB 32 stuurt California richting deelname aan het Kyoto Protocol .
Schwarzenegger is duidelijk, hij stelt dat de wetenschap er uit is, dat de vervuiling door en verbranding van fossiele brandstoffen een bedreiging zijn voor California en de rest van de wereld. AB32 vereist een teruggang in emissies tot het niveau van 1990 in 2020, dit is 25% onder het te verwachten niveau. Het erkent ook dezelfde broeikas gassen als die van het Kyoto akkoord.
Prop 23
Proposition 23 zegt dat AB32 moet worden opgeschort tot de werkeloosheid een jaar lang gedaald is onder de 5.5%. Werkelooshieid staat nu rond de 12% dus aanname van de propositie zou een eind aan AB32 maken. Meg Whitman is voor Prop 23 (ten minste voor een jaar om te kijken wat er met de banenmarkt gedaan kan worden), Jerry brown is tegen. Het is hoopgevend dat zich ook op het gebied van duurzaamheid langzaam aan een financieel bolwerk vormt dat zichzelf in de corrupte politiek van de VS in leven probeert te houden.
Cruciale besluiten
Banen versus Groen, het is een valse keuze. Het fabriceren en installeren van groene energie bronnen (met name voor zonne warmte en electriciteit) schept banen en creert welvaart, echter niet voor degene die nu lui en voldaan aan de olie tepel liggen. Niemand verteld hen dat het huidig dollar beleid en piek alles (olie, water, eco systeem) de consumptie intoxicatie zeer binnekort al rauw zal verstoren. Gewoon ontkennen is de (overwegend republikeinse) strategie.
De meeste mensen zullen het overdreven vinden om te stellen dat elk politiek verlies voor groen en duurzaam een nagel in de doodskist van de westerse cultuur vormt, zoniet de doodskist van de mensheid als geheel. Dat heeft meer te maken met een aversie van mensen voor slecht nieuws en lelijke denkbeelden dan met een rationele afweging. We bewegen ons momenteel door een tijdsinterval waarin het mogelijk is om nog iets aan ons lot te doen. Het interval eindigd als we een zelf versterkende klimaat opwarming in gang hebben gezet (omdat bevroren methaan uit de oceanen smelt en vrijkomt).
De angst om werkeloos te zijn is een die mensen al vele malen heeft gemotiveerd om hun stem op te geven, de geijkte techniek voor de republikeinen in de VS. Je stemt niet voor iets, maar om te ontkomen aan een bedreiging. Men ziet niet dat de bedreiging gepresenteerd wordt door dezelfde persoon die zal profiteren van je stem. De grootste bedreiging wordt echter gebagatiliseerd, want het zou een einde maken aan de vrije markt en consumptie zoals we die nu kennen. We vergeten dat het dat toch wel zal doen, juist omdat we de overgang naar schoon en groen niet agressief inzetten.