Zoals hier al werd gezegd is hernieuwbare energie bepaald een vijand van het huidige ‘grid denken’ als het om energie levering gaat. Dit komt omdat hernieuwbare energie op een bepaalde plek wordt opgewekt, en vervoer van de energie energie kost. Je hebt meer aan het opgewekt vermogen vlak in de buurt van waar je die opwekt dan verder weg, en dus zal de aanbieder altijd liever zijn stroom op korte afstand afzetten.
Dit afstandseffect word momenteel voor de consument verborgen gehouden, wie dichter bij de centrale woont betaald niet minder dan wie ver woont. Als je een zonnepaneel aan het eind van een lange dijk monteert en alleen aan het net verkoopt maak je een goede deal. Het afstandseffect maakt dat bij toepassing van dezelfde technologie een centrale in de stad beter rendeert dan een op 100 km afstand.
De vraag is nu, waarom zou je op een netwerk in electriciteit handelen. Het antwoord tot nu toe was de variabiliteit van wind, de continue opwekking van waterkracht of de traagheid van aanpassing van productiviteit van kolen en gascentrales. Dit alles in een omgeving waarin electriciteit opslaan absoluut niet kan (hoewel in elke auto en mobiele telefoon een accu zit, en centrales bepaald niet goedkoop zijn). De reden van deze wanorde is dat mensen er geld aan verdienen. Wie een solide energie voorziening wil kan het ook anders doen.
Vattenfall overdreef de prijs van het netwerk
"The city Senate put the figure at around 400 million euros, but Vattenfall says it is worth around three billion euros. Swedish power giant purchased the grid in 1997 from Berlin’s former municipal power firm Bewag for 1.17 billion euros." (bron)
Berlijn ziet het ook zo. Het kreeg tot nu toe stroom van Vattenfall, die ook eigenaar van het net van de stad was. Berlijn heeft dat net nu gekocht, nadat al eens was gebleken dat Vattenfall de waarde ervan sterk overdeef. Sec kan de waarde van een net niet meer zijn dan het kost om het aan te leggen. Berlijn gaat 100% over op Hernieuwbare energie. Het krijgt een stads energie leverancier onder het gezag van de vuilophaaldienst BSR. Vuilverbranding is helaas een ‘rendabele’ manier van energie opwekking (in onze optiek ook enorme kapitaalvernietiging en een klimaatzonde).
Het net in Nederland is soms nog met schuld opgezadeld waardoor kosten vaak hoger zijn dan nodig. De financiele kant van de privatisering is redelijk vaag omdat er origineel 9 miljard naar de provincien en gemeenten stroomde, dat maar met mondjesmaat vrijkwam en nu eindelijk door gemeenten in duurzaamheid gestoken wordt.
6-10% van de energie van Vattenfall komt van de wind
Het zijn de burgers van Berlijn die het voortouw namen in de democratisering van het net. Natuurlijk is het de vraag of het helemaal open wordt gegooid, en of opslag een factor wordt of dat de vuilverbranding de rol van backup wil blijven spelen. Er zijn redelijk wat opties voor opslag, zeker als stadsverwarming meedoet, dan is waterstof opeens een stuk rendabeler. 100% hernieuwbaar kan, en Berlijn gaat ervoor. Het lijkt een modelstad te worden want veel duurzame techniek komt uit Duitsland.
Als je iets in eigendom hebt kun je zelf bepalen wie er gebruik van maakt en hoeveel dat kost. Misschien is dat wel heel weinig.
Als het streeft naar 100% hernieuwbaar betekent dat dat het wellicht 0% zal inkopen in de toekomst, iig in de buurt van Berlijn. Dan wordt de rol van het grid een vraagteken. Investeringen in enorme leidingen door Europa worden moeilijker te verdedigen, behalve met het argument dat de handelaren er omzet mee genereren. Het kan natuurlijk zijn dat Berlijn een afspraak maakt met Spanje voor de opwekking van zonnestroom, maar dan mag het verlies niet te groot zijn onderweg. Voor het grid is het in ieder geval een onzekerheid. Misschien blijkt het dan ook opeens mogelijk overproductie te minderen en wordt opwekking en opslag de nieuwe groeimarkt voor de mensen uit de energiebranche.