Month: March 2012

De gemeente Den Haag stimuleert de aanleg van zonnepanelen door hiervoor gedurende 4 opeenvolgende jaren subsidie te verstrekken. In 2012 kunt u deze subsidie aanvragen in de periode van 1 maart tot en met 1 mei. Er is een regeling voor bedrijven/instellingen en een regeling voor particuliere aanvragers.

Verenigingen van Eigenaren (VvE’s) komen in aanmerking voor de regeling voor bedrijven/instellingen. Alle leden zetten hiervoor hun handtekening op het aanvraagformulier of machtigen de voorzitter.

Meer informatie vindt u hier

Greencheck.nl kan uw aanvraag begeleiden. Vragen kunt u stellen via info@greencheck.nl

Oude post over officiele waarschuwingen voor de olie schok van 2010 

Landen hamsteren olie in afwachting van een olie schok. Deze komt als China zijn zin krijgt, het land wil meer controle over zijn olie toevoer. De VS zijn hier fel op tegen en probeert China in het nauw te drijven door Iran te verbieden olie te exporteren. Olie is van existentieel belang voor beide landen. De Proxy staten voor China en de VS zijn Noord en Zuid Korea. We kunnen dus wel stellen dat de spanningen zeer hoog oplopen, want de VS heeft zich strategisch verbonden met Zuid Korea, China met Noord Korea en Noord Korea staat op het punt een raket af te vuren. Misschien valt het nog een paar jaar mee, maar de wereld nadert onherroepelijk een olie crisis (nu kennelijk omgedoopt tot olie schok omdat we ons daar weinig bij kunnen voorstellen, en dus niet zo snel reageren).

Een olie schok is geen kleine gebeurtenis. Het zal alles in onze maatschappij verstoren. Een val van 5% in de toevoer van olie leidt volgens militaire analyses al to brede maatschappelijk chaos. Deze in defensi kringen gangbare visie wijkt af van het publieke debat dat door de belanghebbers in het voortzetten van de olieeconomie wordt gevormd. Het is treurig dat de partijen die geen rekening met piek olie wensen te houden zolang het goed gaat op geen enkele manier zullen kunnen bijdragen aan oplossingen als het zeer voorspelbaar fout gaat. Voorlopig zijn we echter nog vrij om de fossiele energie afhankelijkheid te reduceren, nog is een woord dat veel mensen gebruiken de laatste tijd. Het betekent uitstel van executie. Maar er hoeft geen probleem te ontstaan als we alle mogelijkheden benutten om te reageren op deze dreiging, en alle partijen dwingen om mee te denken, in plaats van hun eigen belang te blijven verdedigen.

Prijs analyse

De prijs van olie is geen indicatie van beschikbaarheid. Dit is omdat geld, onze Euro bv. zijn waarde ontleent aan de beschikbaarheid van olie die ermee gekocht kan worden maar zelf in elke gewenste hoeveelheid kan worden aangemaakt. Als het voorkomen van inflatie een doel is in de economie dan betekent dat dat men de hoeveelheid vrij uit te geven geld moet managen zodat deze de beschikbare fossiele brandstoffen matcht.

Als men een olie productie afname of het verschuiven van olie leverancies richting Azie wil verbergen dan kan dat door de hoeveelheid vrij besteedbaar geld dat in omloop is te reduceren. Dit is volgens ondergetekende de reden waarom we nu al enige jaren in een economische crisis verkeren, de banken proberen via reductie van liquiditeit de dalende beschikbaarheid van fossiele brandstoffen te verhullen. Het systeem dat dit als doel heeft (stabiele prijzen dus gemanagede liquiditeit) noem ik het carbon/credit systeem. Een echte olie schok brengt dit systeem ten einde, en daarom wordt credit zo gemanaged dat we de olie schok niet opmerken. Dat mechanisme begint nu te haperen.

Olie is geen normale grondstof zoals ijzer, want we verbranden het. De productie kan niet worden opgeschroeft als we meer nodig hebben. De leverancier heeft belang bij een trage consumptie om zo lang mogelijk in business te blijven. De distributeurs, en ‘fianciers’ hebben echter belang bij een zo groot mogelijk geconsumeerd volume. Deze tegengestelde belangen maken dat het carbon/credit systeem alleen werkt als er genoeg carbon is en als de credit kant de controle over de geldhoeveelheid heeft. Dan kan de prijs centraal worden bepaald.

Een prijs analyse zoals hieronder is dus volstrekt irrelevant. Waar het om gaat is onze controle over de landen en leveranciers van olie, geld en de economische situatie zijn een afgeleide.

(bron) 

"If a true oil shock comes, the list of casualties will have Europe at the top, the US, emerging markets with large current-account deficits or generous fuel subsidies, like Turkey and India, and small open exporting countries as global trade slows sharply. The (shorter) list of winners would include non-Middle East oil exporters and the economic doomsayers. And we might all start believing that the current recovery was born under an unlucky star. " 

Peak Oil Sinds 2010

In een Duitse militaire analyse wordt vastgesteld dat piek olie in 2010 plaatsvond. Vervolgens wordt gekeken wat de gevolgen zijn..

Er wordt gewaarschuwd tegen

“a false assumption [that] a phase of slow reduction in the amount of oil leads to an equally slow reduction in economic capacity”

Onze economie is afhankelijk van een bepaald olie volume dat dagelijks kan worden geconsumeerd. Kan dat niet dan leidt dat tot een catastrofaal instorten van veel activiteiten. 

"there is the potential for a tipping point to be reached, leading to a medium-term scenario whereby “the global economic system and every market-based economy collapses”" 

Meer in het artikel… 

Section 3.1.4 is entitled, “The transition to a post-fossil society leads to economic and political crises” (p. 38-44). This section considers the damage which high oil prices could inflict on modern economies: reductions in transportation capacity, risks to supply chains (especially food), high unemployment, the potential need for rationing and other free-market restrictions, a reduction in standard of living, a loss of faith in the political process and the potential for the emergence of extremist political positions."

"Section 3.1.5 is entitled, “Interventions become more selective – actors are over-strained” (p. 45-46). This section examines certain international implications, pointing out that because of the need to “focus on one’s own problems,” major international stakeholders may become incapable of assisting other countries, resulting in a weakening of international institutions and relief capabilities."

Bundeswehr analyse van Peak Oil "Peak Oil – Sicherheitspolitische Implikationen knapper Ressourcen"

Engelse versie 

Zentrum Transformation Website 

US military warns oil output may dip causing massive shortages by 2015

Zonnepanelen hebben een gigantische groei doorgemaakt in Duitsland. In het daar geldende feed in systeem krijgen zonnestroom producenten een beetje meer voor de door hun geleverde stoom. Dat geld komt van andere mensen die geen stroom opwekken. Hierdoor ontstaat een stimulans om zelf te gaan opwekken. 

"Momenteel is ongeveer 24 gigawatt geïnstalleerd fotovoltaïsch vermogen in Duitsland. (Sandra Enkhardt)" (bron)

Dit succes dreigt te zorgen voor problemen in het netwerk. Het verwerken van de stromen die van allerlei verschillende leverpunten komt in plaats van een central punt stelt andere eisen aan het netwerk. In Nederland zegt men nog dat de toegevoegde stroom van PV verwaarloosbaar is, maar elke Joule die aan het net wordt toegevoegd moet er op hetzelfde moment weer of de spanning (het voltage) loopt op. In het hypothetische geval dat vijf zonnepanelen allemaal aan een gesloten ringnet leveren zou de stroom bij de omvormers stagneren. Zonnepanelen die aan zo’n net leveren brengen dus niks meer op, de stoom wordt nooit opgewekt.

Dit wil men niet graag on ons netwerk zien. 

Lokale electriciteits buffering is hiervoor de oplossing. Dit kan op verschillende manieren, bv. door het genereren van waterstof die later voor verwarming en stroom opwekking wordt gebruikt (70% efficient te maken), en door het gebruik van batterijen, kleine accu’s, en zn. flow batterijen, daarvan zijn verschillende typen bv. lood gebaseerd en vanadium gebaseerd. Er is vanadium genoeg en het patent is niet meer geldig. Er is echter een klein probleem met deze oplossing. Het type batterijen is relatief duurzaam en goedkoop (de werkelijke kosten). Bij gebruik zou het denkbaar zijn dat wijken hun eigen buffer aanhielden, deze stukken netwerk zouden effectief los van de rest van het net kunnen functioneren. Een geintegreerd net is daarmee overbodig en zo ook het spel van de centrale opwekking en internationale handel. De behoefte is immers goed te voorspellen. Daarom wordt deze ontwikkeling vertraagt en worden we er steeds aan herinnerd dat er geen oplossing is tav opslag.

Nu wordt in Duitsland het voorstel gedaan om meer PV dan maar te verbieden. Gelukkig zijn er twee factoren waarover de centrale opwekkers geen controle hebben : Ten eerste is de lobby voor duurzaamheid gigantisch. Duitsers snappen dat het veel slimmer is om zelf op te wekken dan te kopen. Wie wil nu continu blijven betalen voor iets dat kan worden afgekocht? Het is het verschil tussen huren en kopen. Ten tweede is er technologie die niet (op tijd) te demoniseren of te reguleren is. Mensen en bedrijven kunnen zelf batterijen maken, en als ze die gebruiken zou niemand het zelf merken.

Het probleem met de oplopende olie prijs is dat veel actiiviteit gewoon onmogelijk wordt. Zeker als banken doen alsof ze geen geld hebben omdat ze liever lenen aan bepaalde bedrijven die ze meer levensvatbaar achten. Nu is er wel een hele leen revolutie aan de gang, maar deze kan toch op de klippen lopen als er bv. werkelijk een rel over Iran uitbreekt, want dan stopt de logistiek met China zeer waarschijnlijk acuut. Maar voor wie werkgelegenheid wil creeren, ook met behulp van expertise uit de energie sector kan van start. Overal in het land basins bouwen voor het flow battery electroliet is een hoop werk. Daar zit later ook onderhoud aan. Wie van betonbouw houdt kan zijn lol op. Wat kost meer beton, een centrale of duizend lokale opslag installaties. Er zijn wel meer kansen voor beton constructies, met name in de warmte opslag (hoe en wat vertel ik graag, maar wel voor deelname). Maar kort gezegd zijn er in Nederland meer belanghebbenden bij lokale energie opslag, zelfs als deze duur is, want dat heeft nog nooit iemand tegengehouden.

Meer PV verbieden leidt alleen tot extra motivatie om de stroom op te slaan. In Duitsland is zo’n uitdaging niet verstandig, want die lossen dat probleem in no time op. Laten we goed opletten hoe ze dat doen, zodat wanneer hier in Nederland de visie van de ongelimiteerde duurzame welvaart goed postvat we weten wat we gaan doen. Vandaag aan de slag mag ook natuurlijk. 

Er zijn veel tegenstanders van de duurzame samenleving, deze zijn gehuwd met de koolstof/krediet economie. Deze economie (onze huidige) houdt zich bezig met het optimaal benutten van de kool(water)stof gebaseerde energiebronnen. De banken lenen geld waarmee mensen energie aan producenten en hun toeleveranciers toedelen, en door keuzes te maken komt deze energie op de beste plek terecht. Door systeemfouten gaat dit niet altijd goed, want de (koolstof) kredietverstrekker verdient altijd aan het verstrekken van krediet, ook als het een miskleum of wanproduct betreft. Aangezien in het moderne economisch denken krediet wordt verstrekt op basis van verwachtte inkomsten is de energie verspilling enorm.

De duurzame samenleving tast dit systeem aan. Huizen die geen gas gebruiken zorgen niet voor inkomsten van de gasleverancier en niet voor cashflow van de betrokken banken. Producten van biologisch materiaal zorgen niet voor inkomsten van de plastic fabriek. Biologische verbouwde groenten niet voor inkomsten van de kunstmest fabriek (die op gas loopt). De (belastbare) cashflow neemt hierdoor af en daarmee de machtspositie van de banken en energie bedrijven en de overheid. Als gevolg bestrijden deze de decentrale administratieloze niet ‘economisch’ gekoppelde energie opwekking.

Maar er is nog een ander probleem dat een rol lijkt te spelen, want mensen die volstrekt geen belang hebben bij de financiele sector of de energie sector zijn soms toch sterk gekant tegen practische duurzame oplossingen. Niet openlijk, maar door bv te zeggen dat het toch lastig, duur, onbetrouwbaar, nutteloos, problematisch is. Dit is dezelfde soort defensieve agressie als we bij sommige banken zien die steevast vinden dat duurzaamheid nog veel ‘risico’s’ meebrengt, we komen niet snel op het idee om iemand die ‘voorzichtig’ is te verdenken van pure onwil. Maar wat motiveert deze voorzichtigheid in mensen zonder direct financieel belang. Als men economische groei (dus meer welvaart) wenst, zoals bv. de VVD, dan zouden deze keihard voor duurzaamheid moeten gaan, want dat betekent alleen maar meer welvaart. Die welvaart is dan echter wel voor iedereen, en daarin ligt misschien de oorzaak van de weerstand.

Duurzaamheid maakt dingen gratis. Wie zijn huis bijvoorbeeld verwarmt met een zonneboiler die is afbetaald en zijn WOZ belasting, huur of hypotheek en water betaalt met de opbrengst van zijn afbetaalde zonnepanelen woont effectief gratis (dat kost wat jaren, maar het kan). Met enige inspanning zou heel Nederland dus zonder kosten kunnen wonen. Hetzelfde geldt voor de voedselproductie. Was de klimaatverandereing niet zo’n probleem dan zou deze voor een groot deel automatisch, op basis van wind en zonneenergie kunnen plaatsvinden. Men zou de spullen simpelweg zonder afrekenen kunnen ophalen in een eqivalent van de Albert Heijn, een soort prepayed bestaan. Aangezien duurzame energie niet is gelimiteerd zou er een constante kostenreductie en verdere automatisering kunnen plaatsvinden. Ook het verbeteren van de leefomgeving zou wanneer deze op basis van duurzame energie zou plaatsvinden continu zijn en dus op gegeven moment overal hoog zijn. In feite waren de jaren van olie overvloed een periode die vergelijkbaar is met de komende tijd waarin duurzame energie er in overvloed is (dat kan binnen 10 jaar zijn als we dat durven doordrukken). 

De vraag is wie dan nog zou werken. Waarom zou iemand die makkelijk kan leven met wat de Albert Heijn biedt, waarvan hij overigens weet dat niemand zich daarvoor hoeft uit te sloven (dus zonder schuldgevoel), zich nog druk maken om meer inkomen? Hoe krijg je iemand zo gek om dingen te doen die saai zijn of vervelend als iedereen genoeg heeft om tevreden te zijn zonder iemand tot last te zijn.

Het is de vraag die de basis is voor het begrijpen van de duurzame samenleving en de tekortkomingen van ons huidig economisch denken:

Stel dat we een machine hadden die alles maakte wat we nodig hebben en draaide op hernieuwbare energie,

zouden we dan allemaal werkeloos (want de  machine maakte alles) en zonder inkomen zijn en dus niet in staat te overleven of zou iedereen gratis toegang hebben tot de productie van de machine?

Een beetje vergelijkbaar met : Zou je als je met iemand anders op een onbewoond eiland was gestrand de kokosnoten en bananen die er groeiden aan elkaar verkopen? 

Kennelijk is er een lastverdeling in de economie. Om deze in de huidige vorm te laten werken is verschil essentieel. Er moeten arme mensen zijn en rijke mensen. Zonder dat verschil is er niks waar mensen naar streven en dus ook geen reden om bepaalde dingen te doen die moeite kosten. We denken in termen van de elite en de onderkant van de samenleving. We identificeren ons liever met de elite, of de top, de betere buurt, de betere school. Veel van ‘beter’ is mensenwerk, dwz sociaal gedrag, nette mensen, verstand. Maar dit is op zijn beurt weer gemotiveerd door de omgeving die men zich kan veroorloven. Mensen met een hoger discriminerend vermogen komen beter terecht, in beroepen met een hogere status die het gevolg is van het ermee geassocieerde hogere inkomen. Deze structuur wordt gehandhaafd door de mensen die de hulpbronnen uitdelen, dus nette mensen krijgen voorrang. Dit heeft een organiserend en motiverend effect. Duurzaamheid neemt een deel van de incentives weg. Zou dat een reden zijn voor weerstand ertegen?

Vroeger waren mensen makkelijker bereid zich neer te leggen bij hun status. Tegenwoordig is dat minder omdat iedereen via de media de mogelijkheden krijgt voorgespiegeld, inclusief verhalen over rags to riches, het loterij model en het je-beloning-eerlijk-verdienen-model. Hierdoor blijft er weinig over om de maatschappij te stratificeren anders dan mensen simpelweg de middelen tot welvaart te onthouden. Wie houdt van de verschillen in de maatschappij omdat ze zelf beter af zijn zal zich tegen verduurzaming verzetten en op die manier de ongelijke samenleving in de hand werken.

Er wordt steeds meer gesproken over de manier waarop ons financieel systeem werkt. De aanhoudende crisis wordt aangegrepen voor protesten tegen de 1%, de banken die goedkoop lenen bij de centrale bank, maar burgers hoge rentes laten betalen. De belasting betaler moet bijleggen en we moeten allemaal bezuinigen. Deze vrijdag vind een door het Platform SDE georganiseerde conferentie plaats in de Rode Hoed met de naam "Geld Draait de Wereld Door". Recent vond ook een bijeenkomst plaats in Utrecht olv Qoin. 

"De jaarlijkse conferentie van Platform DSE is deze keer geheel gewijd aan de financiële sector en de crisis. Met inspirerende verhalen van onder andere Bernard Lietaer en Francine Mestrum. Met scherpe analyses van de onderliggende problemen. En met een keur aan praktische oplossingen." (bron)

Wereldwijd zijn er talloze mensen die een mening hebben over wat het probleem is en wat de oplossingen zijn. Dit zijn economen, voormalige wereldbank medewerkers, journalisten, analisten enz. De variatie ontstaat door het verschil in geloof in het probleem, en in de middelen om die op te lossen. Sommige mensen denken niet dat de olie opraakt, geloven in het rechtsysteem, geloven in de maatschappelijke dienstbaarheid van het financiele systeem, anderen geloven dat de goedkope olie over een paar jaar op is, hebben geen enkel vertrouwen in het rechtsysteem en zien banken als zombies die het bloed uit de maatschappij zuigen. Een ‘oplossing’ van het probleem is dus niet iets waar men het makkelijk over eens wordt. 

Deze man is een van de veroorzakers van de crisis, hem haten lost niks op. Zijn bank opheffen wellicht. 

Wie echter even stilstaat bij de dagelijkse realiteit ziet al snel dat er geen oplossing nodig is voor de financiele problemen of onrechtvaardigeheid in dit of dat systeem. De oplossing bestaat uit het onszelf in staat stellen een hoge kwaliteit van leven te bereiken. Niet spiritueel (hoewel dat kan helpen), maar praktisch. Daar is alles tenslotte om begonnen. Eten, wonen, zorg en tijdsbesteding. Werk misschien, maar waar werkt men liever, in de eigen moestuin of in de fabriek? Niemand wil eigenlijk werken, mensen willen creeren, maken, tot stand brengen. Dat is iets anders.

Geld

Als we onze Euro even ons geld noemen en ons daartoe beperken, dan kiezen we voor een paradox. We commiteren ons namelijk meteen aan het systeem waarin deze Euro functioneert. Het doel zal zijn dat mensen onderling voldoende Euro’s ter beschikking hebben om te eten, wonen etc. en dat deze Euros op een acceptabele manier worden verdeeld. Du moment dat we dat vraagstuk proberen te beantwoorden bevinden we ons in het huidige politieke debat. De banken zeggen dit, de werkgevers zeggen dat, de oplossingen zijn gradueel, er is crisis enz. De economie is niet eerlijk en praten erover doet niet af aan een fundamentele realiteit, namelijk dat burgers niet degene zijn die het geld in omloop brengen. 

Sure.. 

Waar komt geld vandaan

Al het geld in omloop is uitgeleend. Vanuit het normale prespectief kunt u geld lenen of verdienen, dwz als de bank of werkgever of koper dat een goed idee vindt. De koper heeft het geld ook geleend of verdient. De werkgever heeft het geld ook geleend of verdiend. Het verdiende geld is echter ooit van een bank geleend. U kunt zelf geen geld in omloop brengen, en daarmee is er een duidelijke machtsverhouding geschapen met banken bovenaan de piramide, overigens zonder dat banken deze officieel bekleden of erkennen! 

De Carbon/credit economie

Toen ik jong was en geld begon te begrijpen waren banken gewoon bedrijven die veel eigen geld hadden, gestart door slmme handelaren bv. Later snapte ik dat banken spaargeld aan andere mensen leenden, soms al meer dan was ingelegd, in een ratio, fractie. Nog later snapte ik dat ze simpelweg geld creerden als ze een geschikt onderpand hadden (de ratio met eigen reserves is bijzaak). Nu snap ik dat banken zelf niet eens waarde geven aan geld en de productieve maatschappij die voor alles olie, kolen en gas nodig heeft ook niet. Dus dat de rol van geld die van placeholder is, gemaakt in naam van de olie, kolen en gasproducenten, die ons willen laten werken voor hun grondstoffen (om zo de utiliteit te maximaliseren) en de vruchten van hun bezit plukken. Krediet is afhankelijk van de energie die direct beschikbaar is voor productie en consumptie. Onze economie is een ‘carbon/credit’ economie, en dat verklaart de supremacie van gas,olie, kolen maatschappijen en het bankwezen. 

Thanks Iran! Now let’s print some money!

Crisi

De discussie over geld heeft een oorzaak in de financiele crisis, niet zozeer de crisis zelf  maar wat we daardoor leerden over het bankwezen. De een na de andere rechtzaak die door de Commodities and Futures Trading Commission voor vele miljoenen wordt gesettelt kan op den duur het beeld van een verziekt en frauduleus bankwezen niet meer verhullen. Nu lijkt de financiele crisis te veranderen in een soort energie crisis, met zorg dat de olie prijzen een herstel van de economie in de weg zullen staan. Maar wie bovenstaande allinea snapt snapt ook dat we maar met een crisis te maken hebben, nl de carbon/credit crisis.

Van Carbon/Credit naar Renewable/Credit in vier fasen 

Fase 1. Er is carbon genoeg. De mensen die het geld in omloop brengen doen dat zo veel mogelijk. Er is de ene boom na de andere. Carbon consumptie is explosief, de bevolking groeit mee. Nixon zorgde dat de geldhoeveelheid officieel ongelimiteerd werd door van de goudstandaard af te stappen, Ronald Reagan zette deze fase door in weerwil van informatie over de klimaat risico’s.

Fase 2. Er is steeds minder carbon. Als banken doorgaan met het in omloop brengen van geld zou de prijs ervan stijgen. Daarmee zou de prijs van alle productie stijgen. Dan zou men zich vragen gaan stellen over de hoeveelheid carbon die er nog is. Om dit te voorkomen reduceert het bankwezen de geldhoeveelheid in omloop, het liefst via failissementen en gok instrumenten zoals derivaten, leningen waar mensen geld mee kunnen ‘verliezen’. Een zwart gat van schuld is zeer welkom, het is sinds 2000 in aanbouw geweest. Overal wordt carbon gedreven activiteit gestopt en geremd, maar iedereen gaat door waar het kan want de perceptie is : "Er is te weinig geld".

Fase 3. Regeringen en overheden die het probleem niet snappen forceren het in omloop brengen van geld tegen de zin van de banken. Het plan valt in duigen. De prijs van carbon stijgt! De geest is uit de fles. We hebben een ENERGIE CRISIS. Men probeert van alles te bedenken in het geldende economische kader, maar niks helpt, het geldend economisch kader is een streven de utiliteit van carbon te maximaliseren, niet de noodzaak ervan te elimineren. Het gevolg: 

(1973) "How can anything survive in a climate like this. A heatwave all year long. A Greenhouse effect, everything is buring up". Dat ook nog..

Fase 4. Mensen snappen het probeem. Het carbon/credit systeem moet op de schop. Het random uitdelen van geld voor activiteiten die carbon consumeren is een luxe die we ons niet meer kunnen veroorloven. Er moet gericht met de hulpbronnen worden omgesprongen, dus ransoenering en gedwongen productie van duurzame energie. Wel lastig op een moment dat de hele wereld tot die conclusie komt en wil vechten om de laatste resten, danwel de gasreserves aanboren en daarmee de ondergang van het leven op aarde garanderen. Gelukkig is er low tech duurzame energie. Deze vervangt de carbon. Er ontstaat een nieuw systeem, het renewable/credit systeem. Daarnaast worden veel dingen gratis en ontstaat er een gedetaileerd barter systeem.

Renewable/credit of Robo(eco)nomy 

De Renewable/Credit Economie

De nieuwe economie die een combinatie kent van gratis activiteiten, activiteiten die via barter worden georganiseerd en activiteiten waarvoor renewable credit wordt gebruikt is een compleet andere dan de huidige. De reden is dat de geldstroom niet meer automatisch richting energie leveranciers loopt. Deze zijn er nog wel, maar dat zijn u en ik. De reden waarom wij dat zijn is omdat de crisis zo groot werd dat het Carbon/credit systeem de controle volledig verloor. Dat is wat ze doen als ze discussies aanmoedigen. Ze excuseren zich. Een golden opportunity.

Gratis  

Wanneer we iets zelf maken is het logisch dat we daar niet voor betalen. Dus iemand die zelf zonnepanelen heeft koopt geen stroom van zichzelf. Dat maakt de stroom gratis. Als u teveel heeft en u geeft het aan de pizzeria, dan zal dit tot een (piepkleine) korting op de kosten van de pizza leiden. Dat mag nu nog niet zonder bemoeienis van een energie bedrijf. De kosten van de pizzeria zijn echter ook lager, want deze heeft zelf zonnepanelen, dus minder overhead. Hetzelfde geld voor de boer die de tomaten verbouwt, de electrische vrachtwagen die ze vervoert, of de zonnetrein. Al deze deelnemers aan de economie kunnen hun eigen, en daarmee de kosten die ze anderen in rekening brengen reduceren. De minimale cashflow is een van de redenenen dat banken niet zo voor duurzaamheid gaan. Als iedereen zelf zijn stroom opwekt scheelt dat per huishouden ongeveer 2500 Euro per jaar in maandelijkse termijnen betaald, een hoop geld..  

Barter/Ruilhandel 

In de periode dat mensen alle zeilen bij moeten zetten om zich in leven te houden (de diepe diepe crisis) ontstaat er een informele ruileconomie. Deze kan ook nu al worden ingezet, bv. via een systeem zoals te vinden is op de website tubecoin.com . Dit systeem laat mensen ruilhandel drijven met eigendoms certificaten van goederen en diensten. Deze kunnen online of offline worden verhandeld. Er is geen valuta, de certificaten zijn de valuta. Elke producent kan zijn eigen certificaten in omloop brengen, en deze kunnen in de keten verhandeld worden. Loon kan in certificaten worden uitgekeerd, of deels. U krijgt bv. in plaats van 2500,- Euro certificaten voor 30 broden, 15 pakken melk, 65 OV kilometers, 120 EV kilometers, 200 Hotel uren etc. Iedereen gooit zijn product in de mix. Dit systeem is afhankelijk van een voorwaarde : De deelnemers in de economie moeten alles kunnen voortbrengen wat de economie nodig heeft. Is dit niet het geval dan ontstaat er een machtsbasis die zal leiden tot de zelfde verellendung als die we nu zien. De leverancier van wat we nodig hebben zal zijn klanten bestand uitbreiden door zijn macht te gebruiken om alternatieven tegen te werken.

Renewable/Credit 

De barter/ruilhandel economie laat maakt renewable credit al mogelijk. Iemand die veel stroom maakt kan de certificaten voor afname aan een bedrijf geven voor deze iets heeft dat het kan verhandelen. Dat is krediet. In de carbon/credit economie krijgt de producent carbon certificaten (Euros) om spullen mee te produceren. De eis is dat dit proces meer carbon certificaten uit omloop neemt dan dat het in omloop brengt (dwz winst maakt). In het geval van carbon cretificaten is er echter geen gelijkwaardigheid, want de carbon ontvanger vernietigd de carbon door deze te verbranden. Dit creert een afhankelijkheid en een hele boel ‘schuld’ (die dus betekenisloos is maar ons momenteel dankzij een egoistisch bankwezen in een verlammende greep houdt!).

Certificaten voor het gebruik van duurzame energie zullen echter niet vaak nodig zijn. Producenten snappen meteen dat ze beter zelf hun energie bronnen kunnen aanleggen. Daarbij kost het transport van energie energie, en is de opwekking van energie afhankelijk van het oppervlak, en daardoor uiteindelijk gelimiteerd. Maar mocht er een brug gebouwd moeten worden met veel zwaar materiaal, dan kan daarvoor een wind naar ammoniak fabriek worden gevraagd krediet te verstrekken.

In de renewable/credit economie is er een overvloed van wat we nodig hebben. Ook zijn machines nog geavanceerder en in staat veel van het menselijk werk te doen. Er ligt al zoveel infrastructuur in Nederland dat het bijhouden hiervan niet zo lastig is. Groei is absoluut geen noodzaak als men de kwaliteit van het leven en de omgeving prioriteerd, en niet bij iemand hoeft aan te kloppen voor de hulpbronnen om dat te doen. Deze economie is vrijer, goedkoper, schoner en (voor zover we get ecosysteem weten te restaureren en beschermen) permanent. Ik noem het ook wel de Robo(eco)nomie. Omdat robots, automatische systemen, met behulp van duurzame energie het eco systeem zullen herstelen en mensen zich zullen kunnen richten op kwaliteit en cultuur…Uiteindelijk. 

Een team van UCLA heeft een techniniek bedacht om met behulp van koolstof en infra rood licht arbitrair gevormde ultracapacitors te maken. In het filmpje word een preparaat gemaakt van goedkope materialen (een grafeen oxide op plastic) die met een aangepaste DVD schrijver die een IR laser bevat wordt beschreven. De verhittinng resulteert in zn. exfoliatie, door herordening in de lagen grafeen ontstaat een soort koolstof schuim. Dit vormt een dun maar proreus laagje op het plastic, die vervolgens als electrode in een condensator wordt gebruikt. De condensator is een energie drager die normaal zeer snel oplaad en ontlaad, maar niet veel capaciteit heeft. Op deze manier wordt echter een condenstor gemaakt met zeer grote capaciteit, een zogenaamde ultracondensator. 

Ultracondensators zitten naast de batterijen in electrische auto’s om energie snel beschikbaar te maken, zodat de batterijen langzamer laden en ontladen en dus langer meegaan. Ook wordt er soms rem energie in opgeslagen. Wat hier gemaakt wordt heeft echter de potentie de batterijen te vervangen want ze hebben dezelfde capaciteit maar kunnen in seconden worden opgeladen.

"The devices can be charged and discharged for more than 10,000 cycles without losing much in performance compared with a normal life-time of less than 1000 cycles typical for batteries. Additionally, the devices are completely flexible and maintain excellent performance under high mechanical stress." 

Deze ultracapacitor is misschien te zien als een meer gedetailleerde versie van de loodaccu met een koolstof electrode. In dit type loodaccu (dat nog zeldzaam is) vind aan de koolstof pool een soort halve reactie plaats die leidt tot de opslag van lading. Door de electroden zeer vlak te maken en dicht bij elkaar te brengen zoals hierboven wordt getoond neemt dat ladings effect extreem toe, maar blijft de accu functie (via het electroliet) ook behouden. Eerst neemt de lading aan de electroden toe, en dan vindt de electrolytische reactie plaats (waardoor de lading wordt opgeslagen in een potentiele chemische reactie ), later zal bij ontlading de energie in het electroliet door de omgekeerde reactie het ladings pijl van de electroden in stand houden.

Over een manier om graphen oxide te maken "That can be done by anyone.."

Het oppervlak van een grafeen electrode die op deze manier wordt gemaakt kan extreem groot zijn, de zn. BET surface area dus het absorptie oppervlak kan oplopen tot 1850 m2 per gram! De capaciteit van een batterij zoals in de eerste video maar met een maat van 1 m3 zonder bizondere optimalisatie (stapeling van bovenstaande batterij) zou rond de 700 kWh zijn. Genoeg voor 100 huishoudens. 

CO2 opslag combineren met het maken van superbatterijen? 

Grafeenoxide, het uitgangs materiaal hierboven, kan ook direct van CO2 worden gemaakt in een nieuw proces bij relatief lage druk en temperatuur. Dat is bizonder omdat CO2 heel moeilijk af te breken is (vergt veel energie). In het nieuwe proces wordt CO2 eerst gebonden met Ammonium boran, dan verhit tot 100 graden, waarna de Ammonium borane bij hogere temperaturen wordt verwijderd. Dit proces kan bijvoorbeeld met zonnewarmte en electriciteit worden gedraaid, om zo CO2 uit de atmosfeer terug te vangen en tegelijkertijd grondstof te maken voor de superbatterijen. 

Goed nieuws want de gebruikte materialen zijn spot goedkoop!  Het artikel in RSC.

Over Graphene Oxide

Improved Synthesis of Graphene Oxide

Over Graphen Oxide 

Ultracapacitor Electrolytes 

Recent developments in heat storage show that it is possible to store enough heat in the summer for use in the winter. The source of heat is usually the sun, but wind energy can also be converted into heat using simple means. I set up a website called windheatingsystem to promote this idea. I am currently doing some experiments and would like to do more open source research and development. Ther reason to do it this way is because the usual method of cclosed development and subsequent monetization leads to a pricing that protects the existing market.

Windheatingsystem.com 

Wind to heat and new heat storage with vacuum insulation are practically gamechangers. The problem is that they reduce the need for gas, and (due to the gas lobby) heat has or will have a fixed maximum price preventing slightly more expensive products to enter the market. Wind to heat can be very inexpensive. Another reason to keep it that way.

Silicon is ook een grondstof van computerchips, dus de optimalisatie van dunnefilm zagen heeft grote sponsors 

Dunne film zonnecellen worden gemaakt omdat er maar een dun laagje vam het lichtgevoelige silicium nodig is voor het effect. De enige manier om die dunnen cellen te maken is echter door deze van een groot blok silicium af te zagen, iets dat veel energie vergt en lang niet altijd goed gaat, zodat de cellen toch iets dikker moeten zijn dan strikt noodzakelijk.

Nu is er een bedrijf dat dit met een ionenen staal kan doen, een straal van waterstof deeltjes waarmee een dun laagje van een blok silicium afgepeld kan worden. Door dit laagje op een standaard formaat metalen laag aan te brengen ontstaan gangbare cellen, die echter zeer dun zijn. Deze zijn meteen in de normale productie lijn te gebruiken, maar besparen aanzienlijk in energie en materiaal kosten. Goed nieuws, de schatting is dat de prijs van cellen die nu rond de 80 ct/WattPiek ligt naar 40ct/WattPiek kan.