Het debat over de wapenleverantie aan Indonesie is een vreemde kwestie. Tanks op een eiland vormen niet snel een bedreiging voor andere landen, en het zijn nog oude tanks ook. Etische kwesties zijn van marginaal belang. Niemand zegt iets over Shell in Nigeria. Wat misschien speelt is het feit dat Indonesie een flinke kolen voorraad heeft. De rupias die Nederland voor de wapens vangt zijn dus harde currency, zeker tav bv China (tenzij ze voor dollars verkocht worden, wat ik me niet snel kan voorstellen). Wapens zijn hard currency omdat ze bezit kunnen beschermen of verovering ervan faciliteren. Indonesie kan olie maken van kolen, dus heeft geen brandstof probleem, dwz de wapens hebben onafhankelijke praktische waarde. Overigens is dit geen analyse van de broeiende sfeer in de Chinese Zee, de VS maakt er geen geheim van dat het daar een macht opbouwt.
Onze Koningin vliegt binnenkort op biokerosine, potentieel schoner en ecologischer.
Ze is pas echt groen als ze Royal Dutch Shell van naam verandert of dit bedrijf wordt genationaliseerd.
Nathan de Rothschild heeft afgelopen jaren een poging gedaan greep op de indonesische kolen te krijgen, maar werd vorig jaar na een ‘couppoging’ zo goed als uit het bestuur van Bumi gezet. Misschien kan het Nederland en bv. Shell geen windeieren leggen de oude contacten te herstellen, er is nog steeds respect ondanks het falen van Nederland om Indonesie te beschermen. Hoewel kolen niet groen zijn en de verbranding ervan net als de olie uit Indonesie (waarmee Shell oa begon) zou moeten worden voorkomen, is het wel belangrijk de optie en toegang tot energie zeker te stellen. Zolang we de transitie nog niet op duurzame basis kunnen maken is die nodig. Of zijn we uit op tabak?