Mensen die de signalen mbt het klimaat serieus nemen zullen al hebben gezocht naar voorbeelden uit ons verleden van snelle klimaatverandering. Er zijn voorbeelden van 65 miljoen jaar geleden en van ~250 miljoen jaar geleden. In beide warmde de aarde protseling snel op. Hoewel nog wel eens wordt geschreven dat de oorzaak een mystery is, is wel bekend dat een spurt aan de hoeveelheid broeikas gassen kan geven: Het smelten van methaan ijs.
"Earlier we found torch-like structures like this but they were only tens of metres in diameter. This is the first time that we’ve found continuous, powerful and impressive seeping structures more than 1,000 metres in diameter. " Dr Semiletov said. (bron)
Methaan ijs of Clathrate ijs bevind zich op de boden van de oceanen waar veel organisch afval is terechtgekomen. Het bouwt zich over miljoenen jaren op, net als aardolie en steenkool in de aardkorst. Door de lage temperatuur en hoge druk blijft het diep onder water opgeslagen. Als het water opwarmt smelt het ijs en begint het gas op te borrelen. Dit veroorzaakt meer broeikas effect en daarmee meer opborrelend gas. Op gegeven moment is dit proces niet meer te stoppen.
Je kunt zien dat de zuurstof door vele bosbranden werdt opgebruikt, en de temperatuur snel steeg.
Shell wil dit gas aan u verkopen onder het motto "Letsgo!". Maar deze methaan gassen zijn de gewisse dood van al het leven op aarde, zeker van ons al zo fragiel gemaakt eco systeem. Dit klinkt dramatisch, maar de "Great Dying" heet niet voor niets zo. Deze strefte die de reden werdt om een nieuw tijdperk te benoemen (vormde het eind van het Permian) was zo grondig dat slechts een klein percentage soorten overleefden. Alle toenmalige landdieren en planten en zeedieren verdwenen. De zeeen werden giftig en gassen van zuurstof arme rot uit de zee (H2S) vergiftigden de planten en alles op land. Dat was omdat de oceanen hun methaan hadden losgelaten (er zit overigens ook een massa CO2 in onze oceanen).
De risico’s van het bevroren methaan worden onderkend. Maar er wordt niet adequaat op gereageerd. Omdat onze economie een carbon/credit economie is die draait op fossiele brandstof als gas wordt alleen gekeken naar de exploiteerbaarheid van deze gasbron, getuige de quote hieronder:
Wie tot 2 kan tellen snapt dat we ons de afgelopen eeuw in een identieke situatie hebben gemanouvreerd als die aan het eind van het Permian. En de rapportages van de methaan burp beginnen binnen te komen. Er is in feite geen limiet aan de aandacht die we aan dit probleem zouden moeten besteden, ware het niet dat onze economie een carbon/credit economie is, en de kopstukken niet anders weten dan na te denken over hoe we zoveel mogelijk fossielle brandstoffen zo efficient mogelijk kunnen opsnoepen. Een suicidaal systeem op vele niveaus, maar ook op planetair niveau.
Oplossingen
Methaan is giftig en valt niet zo snel uit elkaar, zeedieren kunnen er niet tegen. Verbranden is geen optie omdat we de zuurstof nodig hebben, die is met het huidige tempo van fossiele verbranding over 4000 jaar al niet voldoende meer aanwezig om mensen in leven te houden. Als de methaan vrijkomt en de aarde warmt op zal alle methaan uit bevroren gronden en koude wateren opstijgen, en niet alleen methaan maar ook het Waterstofsulfide, H2S, een gas dat bij inademing acuut doodt en hoogst corrosief is.
De oceanen bevatten alle stoffen die nodig zijn voor een enorme zeewier groei. Naarmate het warmer wordt zullen de voedings stoffen verder van het oppervlak worden afgeschermd (doordat arm warm water lichter is dan rijk koud water). Dit heeft de oceanen al meerdere malen miljoenen jaren dood gelaten.
Er is wel een oplossing, en die bestaat uit het afvangen en vastleggen van methaan, co2 en h2s waar mogelijk mbv duurzame energie. Het slimste is om er plastic van te maken, via methanol/methaan (met zonlicht kan men van CO en H2O methaan maken, dat kan dan worden verwerkt tot andere vaste stoffen). Met zonlicht kan ook van H2O en CO methanol gemaakt worden. Dit lijkt een hels karwei maar door hernieuwbare energie integraal toe te passen (ook bij de aanleg van installaties) is een groei van mitigerende capaciteit in bv. de woestijnen even exponentieel te maken als de toename van emissies. De oceanen zullen een tijd dood zijn, dat is alleen al vanwege de verzuring door CO2 en opwarming moeilijk te voorkomen.
Electrische methanol synthese, een gorndstof voor plastics.
Om de oceanen te redden en het vrijkomen van de methaan te vertragen kan deze worden bevolkt door zeewier plantages. Hierover is op dit blog eerder melding gemaakt. Er is uitgerekend dat zo niet alleen de zuurgraad van de oceanen redelijk kan worden gehouden, maar het verhoogt de biomassa er in, en vangt 10% van de jaarlijkse emissies af. Het voordeel is ook dat de zeewier on nog koudere diepere delen van de ocean gedumpt kan worden als CCS. Het moge duidelijk zijn dat we bij structurele mitigatie op deze manier over een 1000 jaren plan praten, en de mensheid langs de afgrond van uitsterven zal scheren.
Een futuristische (maar snel realistischer) optie is om zoveel mogelijk van robots en automatische systemen gebruik te maken. Dit is het idee achter de Robo(eco)nomie. Robots kunnen kanalen graven, bomen planten, de zee doorkruisen en autonoom ecosystemen bewaken. Ze kunnen werken mbv zonnestoom, ze kunnen werken in gebieden die voor mensen niet langer aantrekkelijk zijn om deze te gebruiken bij de mitigatie van de klimaat verandering. Goed gebouwde machines kunnen dit tot in de eeuwigheid doen. Greencheck is geen voorstander van ‘carbon/industriele robotische dominantie’, dwz de mens raakt ondergeschikt aan de boekhouding die de carbon utilisatie maximaliseerd. Maar autonome systemen zijn parners in de strijd voor een welvarender (en zekerder) toekomst met zoveel mogelijk leven op aarde. Duurzame energie gaat hiermee hand in hand. Het zou fijn zijn als we onze suicidale houding plaats lieten maken voor een koele en vastberaden overlevingsdrang, en als onze politici zich afvroegen of ze moeten blijven luisteren naar de lokroep van de bewoners van het carbon/credit moeras (broeierig, dodelijk met veel methaan overal) of die van de voorstanders van de bescherming en restauratie van het ecosysteem waar we nu 250 miljoen jaar van hebben kunnen genieten.
Er zit methaan onder het ijs