Wubbo Ockels was afgelopen dinsdag in Schiedam in het kader van het Fonds Schiedam Vlaardingen. Het fonds stelt zijn steun dit jaar in het kader van duurzaamheid. Wubbo Ockels is een zeer inspirerende spreker op dit gebied. Aanstaande maandag is hij samen met Richard Brandson in Rotterdam ter promotie van zijn Superbus
"Bevlogen publiek bij mijn lezing 20st verjaardag Fonds Schiedam Vlaardingen, en wil tot duurzaam, heb iedereen Happy Energy speldje gegeven"
Wubbo Ockels is een van onze astronauten. Zijn ervaring in de ruimte hebben bij hem dezelfde indruk achtergelaten als bij Juri Gagarin, de eerste cosmomonaut : De Aarde is uniek en het enige dat we hebben. Dit druist enigzins in tegen de techooptimisten die het graag hebben over de kolonisatie van mars, Wubbo is voorstander van de kolonisatie van onze planeet met het bijbehorende bewustzijn, we zitten aan boord van een ruimteschip, met alleen een dun atmosfeertje eromheen om ons in leven te houden. Die atmosfeer laten we door de industrie volstorten met koolstof die er de afgelopen miljoenen jaren niet in zat. Ja, we hebben een ‘Jurrasic Park’ periode gehad, maar "toen konden warmbloedigen niet overleven".
"Zonnestroom wordt snel goedkoper, competitief" (net als computers dat deden)
(Paul Krugman said a similar thing this week)
Wubbo zet een redenatie lijn voort die al door Herman Scheer werd gestart, en die voor elke scholier in een middag is te doorgronden. Onze fossiele brandstoffen zijn een marginale energie bron. Er is een kerncentrale van gigantische proporties die 8000 keer zoveel energie in onze schoot werpt dan we ons jaarlijks met veel gezwoeg en schade en leed laten aansmeren door de coalitie van ons bankwezen en de olie maatschappijen (carboncredit systeem). Dat is onze Zon. Het is eindeloos gemakkelijker om ons leven compatible te maken met die energie bron dan ons vastgebonden aan een kameel uit het midden oosten door een steeds kleiner oog van de naald te wringen. De oorlog met Iran heeft maar een doel, de olie en olie consumptie onder controle van de winnaar van dat conflict brengen (als er een winnaar is).
"Waterstof heeft veel knappe koppen bezig gehouden, maar het ziet er naar uit dat batterijen effectiever zijn, het worden batterijen."
Wubbo doet iets dat hier al vaak is gedaan : Uitleggen dat een duurzame toekomst iets is waar we om moeten zitten te springen. Niet moeilijk maar makkelijker, niet duurder maar goedkoper, niet lastiger maar leuker. Hij geeft ook aan dat we in een strijd met de bestaande machten zitten, die de komende jaren nog zal verharden. Net als toeristen die door een opdringerige verkoper in de prullenwinkel worden vastgehouden wordt onze maatschappij onder dreiging van griekse tafrelen gegijzeld door het bankwezen en de energie brache. Het is een lastige situatie, als Shell niet voor clathrate gas gaat dan gaat een ander er wel voor. Toch zijn er successen, bv. het intrekken van de proefboor vergunning in Boxtel, het stoppen van de Keyston XL tar sands pijplijn in America, het blokkeren van een nieuwe kolen centrale in Engeland. Het is het groeiend bewustzijn bij de beschaafde burger die maakt dat beslissingen democratischer worden, namelijk meer in het belang van de meerderheid van de bevolking. Dit is een stille revolutie. We zijn onderweg naar wat ik de Robo(eco)nomie genoemd heb, een wereld waarin machines het harde werk doen op basis van duurzame energie, en we de ecologie zonder veel moeite kunnen restaureren (goedkoop, schoon en permanent). Wubbo adviseerde de toehoorders overigens aandelen in olie te verkopen, dekapitalisatie van vervuilers is altijd een duurzame stap.
Wubbo is uniek omdat hij net alleen als vele anderen snapt welk werk er in wetenschap gaat zitten, maar ook door zijn kern van overlevingsdrang die hij voorop zet. Dit is misschien wat hen geschikt maakte om astronaut te zijn, iemand die altijd in de gaten houdt of de basisvoorwaarden van zijn bestaan binnen de veilige parameters blijven. Hij is inspirerend omdat hij iets doet met wat hij denkt. Nederlanders zijn daar zowieso wel goed in. Hij legde in de tachtiger jaren zijn huis vol met zonnepanelen, hij bouwde een schip dat zijn eigen energie tijdens het varen opwekt. Nu heeft hij een nieuw openbaar vervoers concept neergezet dat onze huidige inventaris bussen op martel werktuigen doet lijken. Het laat zien dat in ons land dingen kunnen die even anders zijn en getuigen van ongehinderde exploratie van opties, van kracht zogezegd.
De Superbus valt in de categorie electrisch openbaar vervoer. Bij 250 km/h is het gebruik van een stadsbus bij 100km/h. De range is ongelimiteerd als je de batterijen op gegeven punten kunt vervangen. Electrische auto’s hebben doorgaans vaste batterijen, een groot tekort want all electric met vervangbare batterijen is verreweg de meest efficiente oplossing. Aanstaande maanag is Wubbo samen met Sir Richard Brandson in het Pherium in Den Haag, en een rit maken met de superbus over de Erasmusbrug.
Superbus geeft je vleugeltjes!