Het Carbon Credit Systeem

English version

Het carbon/credit (Koolstof / Krediet) systeem is het systeem waarin carbon fuels worden gedistribueerd door verstrekking van krediet, ofwel ons huidige financieel systeem. Geld wordt gecreerd als iemand bedenkt dat hij met het maken van een product geld kan verdienen. Dan schrijft hij een business plan en krijgt hij krediet, waarmee hij het product laat fabriceren, en als hij het verkoopt ontvangt hij meer geld terug. Dat fabriceren doet zo iemand niet met geld, maar met energie. Een voorwaarde voor een functionerend krediet systeem is dus altijd dat men met het krediet energie kan kopen. Het carbon/credit systeem maakt dat dat volstrekt niet toevallig is, dat er volstrekt geen vrije energie markt is, maar dat de carbon beschikbaarheid en de krediet verstrekking nauwkeurig op elkaar worden afgestemd. Hieronder een uitleg, waarbij we aantekenen dat er weliswaar andere energie bronnen zijn, maar we hier even het unieke van carbon fuels (olie, gas) willen uiteenzetten. 

Brandstofkartels

In de loop van de eeuwen zijn er altijd kartels geweest die eigenaar waren van de brandstoffen. Of het nu hout was of kolen of turf. Toen de stoom machine werd uitgevonden begon deze brandstof productief te worden, dwz er ontstonden verhandelbare goederen dankzij de brandstof. Die handel rechtvaardigde de introductie van meer geld, meer dan er was op basis van manuele arbeid. Omdat de kolenvoorraad niet op raakte zorgde dit voor een krediet expansie. Met de komst van olie werd dit een steeds groter probleem voor de banken, want al het geld (toen nog goud en zilver) kwam terecht bij de olie sjeiks, terwijl de banken zelf uit goud en zilver mijnen moesten halen. Dit goud en zilver bleef hangen bij de Sjeiks, die het op gegeven moment niet meer wisten uit te geven. 

Omdat de goud en zilver hoeveelheid een limiet stelde aan het gebruik van fossiele brandstoffen besloten de banken een nieuw systeem te creeren, een waarin fiat geld (zonder intrinsieke waarde) gebruikt zou kunnen worden om olie (met overduidelijke intrinsieke waarde) te kopen. Om dit te bereiken werd onder andere de goudstandaard afgeschaft (door Nixon naar aanleiding van druk door buitenlandse banken) en werd het midden oosten onder controle gebracht door installatie van mensen als Barak en arabische prinsen met een pro-amerikaans playboy lifestyle (die natuurlijk werd aangemoedigd). De kernwapens van Israel speelden ook een rol. De afschaffing van de goudstandaard door Nixon valt bijna samen de levering van kernwapens aan Israel. 

Krediet zoals we het kennen is alleen mogelijk als je opeens veel productiviteit kunt vrijmaken. Dat kan alleen met een energie voorraad die je aanboort, alleen met fossiele reserves. 

Zo onststond de ‘Petrodollar’, alle olie op de aarde werd verhandeld in dollars, wie er over dacht om hier van af te wijken of niet wilde ‘verkopen’ kreeg er van langs (denken bv aan Saddam Hussein en Ahmadinejad die beide voorstelde olie in Euros te verkopen, Iran verkoopt olie nu weer in ruil voor goud). Gewone burgers leven in de veronderstelling dat hun geld iets waard is, maar fiat is fiat, in de wet staat dat Euro’s enkel recht geven op Euro’s. Het raadsel is dan : hoe wordt in godsnaam de waarde beschermd? Door nauwe samenwerking tussen banken en de fossiele industrie.

Vieze stinkende olie

De olie leveranciers hebben banken nodig. Als mensen een sjiek met vieze vaten olie zien zitten dan is de eerste impuls om deze af te pakken, niet om ze te kopen. Hij kan er immers weinig mee. Maar door de afstand tussen olie en de consument en de arbeids intensieve aard van de economie is het de olieboeren gelukt om steeds geld te vragen voor de olie. Zoals hierboven beschreven ging dat mis en vandaar ons financieel systeem. De producenten van olie zijn hierin de baas, want olie produceren doe je met olie, niet met geld. 

Als geld wordt gecreerd zonder extra olie veroorzaakt dat inflatie, als extra olie wordt geproduceerd zonder geld dan veroorzaakt dat deflatie..

Om nu te zorgen dat de olie zo economisch mogelijk wordt benut kunnen burgers en bedrijven geld lenen van banken en hiermee de olie en andere koolstof bronnen te kopen, om zo te produceren wat ze willen. De banken hoeven geen goud meer te delven, maar kunnen gewoon geld verzinnen in de wetenschap dat ze dit uiteindelijk door rente en aflossing weer terug krijgen. Omdat de olie toevoer variabel is en om de macht bij de banken te houden moet geld met een maximum termijn in omloop zijn, vandaar de ROI van 5 jaar voor de gemiddelde investering, dat is niet omdat banken geld nodig hebben.  

Banken hebben geen geld nodig, oliemaatschappijen hebben geen geld nodig, beide vormen het systeem dat geld gebruikt tbv het creeren van welvaart, met een voorwaarde : op basis van fossiel. Dat is nu een probleem geworden. 

Om de kredietverstrekking te kaderen werd de Keynesian economie en kapitalisme uitgevonden (geadapteerd van keynes) waarin problemen in stand worden gehouden om meer mensen meer olie te laten consumeren en waarin mensen geleerd werd dat je eerst moest investeren. Het doel van ‘economisch’ denken is de maximalisatie van het utilisatie van koolstof, carbon, zodat het eigenaarschap van de maatschappij in handen van het carbon/credit systeem blijft. 

Alles is Koolstof

Het carbon/credit systeem is een systeem dat werkt, zolang er fossiele brandstoffen zijn. Door de mythes van krediet en kapitalisme te scheppen heeft het geen centrale regie, en is het daarmee zeer robuust voor eventuele muiterij. Dit is de tragiek, nog steeds gelooft een meerderheid van de mensen in de waarde van geld. Is de olie op of wordt deze aan een ander land verkocht dan zal men zien dat geld geen enkele waarde meer heeft. De inflatie die we zien in landen als Egypte is een gevolg van het falen van het land om fossiele brandstoffen te importeren. Zeer gevaarlijk. 

Geldvernietiging 

Al het geld eindigd uiteindelijk bij de banken of bij de energie bedrijven, ook als je het over bv. koper hebt, want de mijnen gebruiken diesel of kerosine, en betalen salarissen, en de handelaren nemen een deel voor hun levensonderhoud. Het carboncredit systeem moet alleen de geldhoeveelheid op peil houden met nieuw krediet zodat de handel van de producten kan plaatsvinden. Aan het eind van de keten van transacties zit altijd een bank of een energie bedrijf.

het enige werkelijke symptoom van schuld op aarde is extra CO2 in de atmosfeer

Vreemd genoeg blijft er na verbranding van al die carbon een schuld over. Dit is vooral zo als de economie groeit en er dus meer geld nodig is, als geld wordt zoekgemaakt door dreivaten of andere financiele constructies. Dit is geen werkelijke schuld maar enkel verbrande olie. Door de fossiele afhankelijkheid van bijna alles wat we doen is schuld betekenisloos. Niemand kan een liter benzine bij elkaar klussen. 

Onze arbeid draagt marginaal bij aan de welvaart. Het meeste werk wordt gedaan door fossiel energie 

De banken gebruiken deze schuld echter om het gedrag van de consument te beinvloeden, en om een steeds groter deel van de maatschappij in loonslavernij te dwingen. Dit is voordelig omdat dan meer olie kan worden verkocht en omdat het mensen gedisciplineerd en onder controle houdt. Recent werd in Davos nog gesteld dat er nog minstens 100 biljoen Euro schuld in de wereld kon worden weggezet.

Het is een vreemde dualiteit, in het carbon/credit systeem ‘verdient’ niemand meer iets, want olie, kolen en gas doen ons werk. Wij leven langer en zijn gezond etc. Het is echter een dwangmatig systeem dat de uitgang stevig gesloten houdt. Met hernieuwbare energie zouden we ook langer en gezonder kunnen leven, maar dan zou het veel moeilijker zijn de maatschappij te besturen of tot uniformiteit te brengen, en het zou de fossiele en bankaire sector de macht kosten.

Alternatieven

Er zijn niet veel alternatieven voor carbon die sporen met het carbon/credit systeem. Het principe moet zijn dat de energiebron ver verwijderd is van de burger, dat de energie centraal te verdelen is. Alleen dan kan de illusie van geld met waarde in stand worden gehouden. Wanneer een boer ontdekt dat hij met wind zoveel ammoniak mest kan produceren dat zijn landbouw activiteiten kostenloos wordt (omdat hij een deel als kunstmest verhandeld) dan wordt zoiets snel gesmoord.

Energie die niet centraal kan worden gedistribueerd is incompatible met ons krediet systeem 

Hernieuwbare energie stelt ook een harde limiet aan krediet, want creatie van geld garandeert niet langer de plotselinge beschikbaarheid van meer energie. Daarom is hernieuwbare energie een vijand van het banksysteem

De reactie op banken die het carboncredit systeem verdedigen op hernieuwbare bronnen is dus voorspelbaar :

Wind : Alleen centraal op zee, of grote projecten op land in handen van financieers. 

Nuclear : Prima, dat probeert niemand in zijn achtertuin, hoop je, duur svp.

Solar PV : Ok, niet te goedkoop, er word 4 jaar voorschot op kolen verbruik genomen, dus het vergroot de fossiele omzet. Bovendien spaart het vloeibare fossiele brandstoffen die in de logistiek nodig zijn.

Geothermie : De prijs moet ontmoeigend zijn, maar het voorschot van 10 jaar in diesel verbruik is wel aantrekkelijk!

Tidal/Golf energie : Veel te goedkoop, veel te stabiel, low maintenance. Niet doen.

Concentrated solar power : Tried en tested, werkt perfect (net als geothermie) niet doen. Desertec is er om clusterfuck van mensen die de potentie zien te regelen.  

Solar thin film : Disruptief, veel te goedkoop! Oplossing: Glas eisen (Solar forntier CIS panelen) of duur houden, klein. 

Capture

Het carbon/credit systeem zou opeheven worden door het systeem waar mensen gedistribueerd energie opwekken voor lokaal gebruik. Dat zou de externe productiekosten (op den duur) van energie en alle andere zaken naar nul brengen, zeker als er met hernieuwbare energie wordt gerecycled. Dan zouden mensen geen krediet meer nodig hebben en zou de maatschappij in een aangename overvloed van duurzaamheid raken. 

Een mondiale autoriteit moet alle fossiele brandstoffen onder controle brengen en het verbruik ervan richten op het scheppen van vervangers. 

Het carbon credit systeem verzet zich hier tegen door de wapenproductie en sociale onrust te stimuleren 

Het carbon credit systeem zal dit niet laten gebeuren, het heeft de economische crisis geschapen om de fossiele crisis te verhullen. Het gaat over lijken met bezuinigingen en austerity (bezuinigen op geld, dus op fossiele consumptie!). We kunnen alleen aan dit systeem ontsnappen als we het erkennen, als we de private controle over fossiele bronnen verbieden en een mondiale transitie strategie installeren.

Duurzaam ‘krediet’

Stel een boer heeft een windmolen. Hij maakt hiermee kunstmest. Hij verkoopt deze mest door kunstmest certificaten te verkopen. Deze fungeren in feite als geld (maar hebben geen euro waarde). Deze boer kan van alles kopen met zijn certificaten, als hij de kunstmest kan leveren. Deze boer heeft geen leningen nodig en is een eigen bank. In tegenstelling tot centrale kredietverstrekking in het carboncredit systeem zal een duurzame maatschappij dus vele krediet bronnen kennen. Het mooie is dat dit krediet ook weer verdwijnt (bij het gebruik van de energie), en zo de geldhoeveelheid altijd perfedt is afgestemd op de hoeveelheid verhandelbare goederen. Een centrale bank is dus niet meer nodig! 

Toekomstige kredietbronnen,de producenten worden ‘krediet’ verstrekkers:

• Wind ammonia
• Wind hydrogen
• Wind methanol
• Wind methane
• Solar methane (Quatar is hiermee bezig)
• Solar hydrogen
• Solar ammonia
• Organic biomass
• Organic algae oil
• etc.