Naar aanleiding van een vraag door ondergetekende aan een expert op het gebied van zeeplanten, zeewieren over de effecten van de merkbare verzuring ontving ik een paper waarin deze worden bestudeerd. Deze studiemet de naam "Effects of ocean acidification on macroalgal communities" keek naar drie verschillende zuurgraden dicht bij het huidige niveau in ondiep kustwater. Kustwater is de beste optie als het gaat om voedingsstoffen, die in ondiep water noodzakelijkerwijs in de ‘fotozone’ circuleren. Op open zee is dat anders, daar zakken mineralen langzaam naar de bodem zodat de combinatie zonlicht + nutrienten = plantleven moeilijker of niet te maken is. De drie regimes zijn die met een pH van 8.1, 7.8 en 6.7. Hij is nu 8.14 en kan aan de kust varieren. De verandering in de afgelopen eeuw (zover deze is af te leiden) wordt hieronder getoond.
Estimated change in annual mean sea surface pH between the pre-industrial period (1700s) and the present day (1990s). Δ pH here is in standard pH units. Calculated from fields of dissolved inorganic carbon and alkalinity from the Global Ocean Data Analysis Project climatology and temperature and salinity from the World Ocean Atlas (2005) climatology using Richard Zeebe‘s csys package. It is plotted here using a Mollweide projection (using MATLAB and the M_Map package). Note that the GLODAP climatology is missing data in certain oceanic provinces including the Arctic Ocean, the Caribbean Sea, the Mediterranean Sea and the Malay Archipelago.
Plantleven in de oceanen heeft het er moeilijk mee, en dat is belangrijk want deze zorgen voor 50% van de zuurstof productie op aarde. In de afgelopen 61 jaar is de hoeveelheid met 40% afgenomen. Alleen al door verbranding zouden we in ~4000 jaar het minimum zuurstof niveau voor onze soort bereiken, maar als 50% van de productie uitvalt, en uiteindelijk alle productie dan zouden we natuurlijk veel eerder op dat punt arriveren. Dit is al eerder gebeurt, dwz de vervangeng van O2 door CO2 en ermee gepaard gaande opwarming van ongeveer 12 graden in totaal (eind van het Permian) en dat liep niet goed af voor 85% van de soorten, met name de grote dieren. Dus wat is het effect van verzuring?
De aantallen geven het percentage bedekking aan. Dat is voor een leek in zuurstof productie om te zetten omdat voor fotosynthese zonlicht nodig is, en zonlicht per oppervlakte beschikbaar komt. Dus hoewel dit een zeer grove schatting heeft de totale bedekking een directe relatie met de zuurstof productie. Voor het onderzochte type oceaan zou men dus moeten kunnen concluderen hoeveel procent de zuurstof productie toe of afneemt door de bedekking op te tellen. De linker kolom laat zien dat in de eerste zuurgraad stap een verlies aan bedekking van 29% optreed. (van 203,15 naar 144,37), de tweede zuurgraad stap behoeft geen berekening.
Conclusie
"Our data show that many macroalgal species are tolerant of long-term elevations in CO2"
Eh, ja, 70% is niet slecht. Deze conclusie wordt overal overgenomen als je de artikel naam googled. Hij is behoorlijk irrelevant. Als we het van de kust moeten hebben dan is een afname van 30% van de zuurstof productie en CO2 omzetting schokkend. Vertaal dit in "Er zit bij deze duik 30% minder zuurstof in uw fles, maar u moet wel gewoon bij de groep blijven". Zie u het rooskleurig in?
Wat hier aan gedaan kan worden is het stimuleren van algen groei in de oceanen door voedings stoffen uit diepere wateren op te pompen. Op die manier wordt ook de vistand gestimuleerd. Aangezien er weinig andere opties zijn omdat bij toenemende verzuring de meeste soorten afhaken is het belangrijk dat er zo snel mogelijk proactief wordt gewerkt aan het stimuleren en ontwikkelen van manieren om de oceanen te beschermen. Zie ook deze info pagina: Ocean Fertilization