In de VS is recent een ruzie tussen Obama en de republikeinen beslecht over de directe financiering van de overheid. De repubikeinen wilde geen accoord geven op het budget en daardoor dreigden allerlei overheidsinstanties en diensten per direct te moeten sluiten. Dit was ook onder Clinton gebeurt, die in de week die hij daardoor vrij kreeg voor het eerst met Monica Lewinski flirte (maar geen sex had!)..
Niet alleen is deze positie een voorbeeld van oneigelnijk gebruik van de procedures, als je stemt voor een uitgave kun je niet vervolgens bij het uitdelen van het geld je gram proberen te halen, het zette ook volstrekt geen zoden aan de dijk. De besparing was minimaal, insignificant, 1% uiteindelijk, maar dan heb je het al over iets dat helemaal niet moet gebeuren.
Het gevolg is dat het plan om de natuur te beschermen tegen olie en gas winning niet doorgaat. Dat terwijl een nieuw rapport over fracking of shale gas of schalie gas winning laat zien dat het niet alleen het grondwater vervuilt, maar ook voor twee keer zoveel emissies zorgt dan kolen. Het is werkelijk alsof de meest destructieve oplossing de voorkeur geniet, alsof men de spectaculaire ramp nog wil meemaken.
Het spel met het budget laat zien hoe irrelevant de politieke discussie tegenwoordig is, want wordt er al een besluit genomen dan kan het via het budget worden aangepakt. Het heeft er meer van de het een spel is om mensen psychologisch te laten wennen aan onprettige beslissingen, ‘het geld was op’. Dat is ook in Nederland de favoriete taktiek geworden.
Laat ik hier stellen dat een democratische regering nooit zonder geld zit. Als een land besluit dat iets moet gebeuren kan het gewoon het geld creeren zonder schuld, dat is vele malen gedaan. Het nieuwe geld circuleert dan om de samenwerking tussen mensen te versoepelen, dus als het om een weg aanleggen gaat, dan stroomt het geld van de aannemer via de leveranciers naar de bakker en de groenteman. Iedereen wordt iets geacht te geven in materiele of arbeids zin. Een overheid kan dus nooit zonder geld zitten voor de belangrijkste activiteiten.
Maar de VS zit zo niet in elkaar. Het heeft een staatsschuld. Het is een land van rovers, en een van de belangrijkste natuurbronnen die ze geroofd hebben is de olie van het arabisch schiereiland. De Opec heeft een keer de prijs verdubbeld, maar wat er gebeurt als men wil stoppen met leveren kan niemand navertellen (vraag het Saddam of de arabische leiders die rondom de Egyptische rellen in coma raakten).
Deze diefstal (die eigenlijk al begon toen Anglo-Persische Olie maatschappij werd omgedoopt in Britisch Petrol) leidde tot een economische boom van een eeuw waarbij het bank systeem af en toe de duimschroeven aanhaalde en de olie leveranciers af en toe tegenstribbelden. Alles door de VS in de dollar schulden te steken. Larry Summers en Robert Rubin heeft die schuld nog eens vermenigvuldigd sinds de outsourcing boom, omdat de wereld het slikte en azie met dollars olie moest kopen.
Die staatschuld hebben veel landen, het is een groot bedrag en lijkt een grote last. Het symboliseert verbrande olie, het is bijna een maat voor de CO2 emissies van een land. Het bank systeem verdeelt deze schulden, tegenwoordig via de dark pools en het schaduw bank systeem over de wereld en (u raad al waar dit naartoe gaat) oefent zo enorme macht uit in de verdeling van de olie. U kunt een ding van mij aannemen: De schuld zal niet worden betaald. Er is niet genoeg olie om de schuld te betalen. De schuld is verbrande olie en mensen kunnen daar niks tegenover stellen.
(bron)
"The thrust of our paper has been that the shadow banking system, taken in its entirety, conducts liquidity and maturity transformation functions identical to those conducted by traditional banks."
Het is geen wonder dat in de VS waar de industrie, banken en olie en gas maatschappijen de macht hebben, de ‘schuld’ hun voornaamste wapen is. Dat terwijl een verstandig mens kan zien dat de genomen maatregelen geen enkel effect hebben. Dat terwijl iemand die meer van de aard begrijpt snapt dat een uitspaak als ‘We gaan de schuld wegwerken’ volstrekte nonsense is. Het is niet nodig om de schuld weg te werken, het is niet mogelijk om de schuld weg te werken. De schuld kan gewoon worden vergeten. De enige werkelijke schuld is die tussen mensen die voor elkaar gewerkt hebben en nog salaris verwachten.
Om het hoofd te bieden aan de energie oligarchie moet ook de aard van ons geld worden aangepakt. Houden we dit gelijk dan is er geen manier om uit een dwangbuis van olie schuld te ontsnappen. De pijn zit hem erin dat we te maken hebben met degene die de olie beschikbaar maken en degene die met hun leger bij de bron staan om te zorgen dat er geleverd wordt. En dan zijn er natuurlijk de banken die het geld verdelen, in toenemende mate onzichtbaar en als een samenwerkende groep (in de dark pools kunnen kopers en verkopers hun voorkeur laten gelden en zelfs onder de prijs verkopen).
De hele wirwar van geld transacties en belangen is volstrekt irrelevant en betekenisloos. Zoals met de Gelre wordt gedemonstreerd kunnen leverenantie ketens zelf hun schulden vrije geld creeren, als dat zo is dan kan iedereen dat. Het enige probleem is dat we onze energie ergens vandaan moeten halen, en die wereld is op zich al zeer labiel en gespannen. De noodzakelijke stappen ook van rijkswege zijn dus pijnlijk en waarschijnlijk illegaal (net zoals bv. stroom leveren aan de buurman). Doormodderen in de huidige verhoudingen is echter vragen om complete uitputting en vernietiging van ons eco systeem en onze biosfeer.