Biogas wordt verondersteld voort te komen uit vergistende mest. Wat de meeste mensen niet weten is dat aan deze mest soms tot 50% voeders (co-vergistings producten) wordt toegevoegd. Daarmee is biogas ten dele afhankelijk van broducten van intensieve (olie afhankelijke) landbouw, en daarmee zeker niet groen meer te noemen.
Het biogas proces gebruikt mest met een zeker nitraat en fosfaat gehalte (naast vezels etc.). Deze wordt in anaerobe vergisters gemengt met de co-producten. Na het vergistings proces ontstaat er methaan, co2 en een mest met een iets voordeliger samenstelling (de nitraten zijn beter door planten op te nemen), dit wordt ook wel een supermest genoemd.
Om de mest output verkoopbaar te maken is de biogas boer aan regels gebonden. De toegevoegde co-producten moeten op de zn. witte lijst staan (ook wel positieve lijst genoemd). Op deze lijst staan oa. ijsafval, glycerine (bijproduct van de conversie van plantaardige olie in biodiesel). De hoeveelheid van deze afvalstromen is de laatste tijd afgenomen, en daarmee is de biogas productie minder winstgevend geworden. Als de biogas boer kiest voor bijmenging van ander plantaardig afval dan moet hij betalen voor het afvoeren van de mest.
Los van het feit dat een biogas installatie meer expertise vereist dan soms wordt aangenomen (iemand vergeleek de werklast met die van een stal koeien), is er wel iets aan te merken op de huidige werkwijze. De afval stroom van een biogas installatie is mest, en die wordt in het slechtste geval uitgereden.
Weinig mensen weten dat dit vergelijkbaar is met het uitrijden van diesel, want de ammoniak nitraten in de mest zijn een prima brandstof.Ammoniak kan van de mest gescheiden worden met de warmte die de vergisting gegenereerd, en dat zou betekenen dat er een zeer sterk broeikas gas wordt onttrokken.De gezuiverde ammoniak is vervolgens in brandstof cellen te bebruiken voor opwekking van electriciteit, of hij kan door de boer in zijn landbouwwerktuigen worden gebruikt. De ammoniak is zo eenvoudig te scheiden (membraan) dat er wordt geschreven over stalverwarming op basis van de ammoniak dampen in de stal.
De mest kan ook worden gebruikt (op de biogas boerderij) om biomassa te genereren. Dit kan met behulp van algen. Deze algen nemen de nitraten en fosfaten uit bijvoorbeeld drijfmest en combineren die (mits gevoed met CO2) en groeien daardoor zeer snel aan. De geproduceerde biomassa bevat plantaardige olie, zetmeel, eiwitten, kan als voeder en meststof dienen. het is echter niet langer drijfmest. Zie "Algen zetten varkensmest om in eiwitrijk voer". Algen kunnen zelfs direct in een mest gevoerde electrische cel worden gebruikt.
Uit "In New System, Algae Cleans Manure, Then Transforms into Organic Fertilizer"
Een biogas installatie in de stad zal niet aan dezelfde eisen voldoen als die van de huidige biogas boerderij. Worst case voert de installatie mest af in het riool. Zo hebben de meeste gemeenten al een biogas installatie, nl. het rioolzuiveringsbedrijf, alleen wordt het gas niet altijd afgevangen. De Veluwe heeft een riool/biogas initiatief.
Een sceptic tank die methaan produceert (beetje traag verteld, maar de moeite waard).
Misschien is een inspiratie voor in de stad de ceptic tank, een niet voor biogas gemaakte manier van mestverwerking. In een ceptic tank wordt niet geroerd en wordt zuustof toegestaan (waardoor andere bacterien de overhand krijgen). Een ceptic tank is echter een goede inspiratie mbt de kosten die men werkelijk zou moeten verwachten. In de stad kan kleinschaliger worden gewerkt en hoeven geen dure electriciteits kabels te worden aangelegd. Ook kan in de stad de restwarmte veel beter worden benut, en als laatste kan voedsel afval dat niet op de positieve/witte lijst staat worden gebruikt.
Wie in de publicaties is geintereseerd kan altijd contact opnemen.