We zien vandaag rellen in Rome, waar demonstranten een gebouw van defensie in brand hebben gestoken, op Wallstreet zijn de demonstraties al weken bezig en op het Malieveld en in Amsterdam werd ook gedemonstreerd. De leuzen zijn ‘Belast de rijken’ en ‘Weg met de grote corporaties’, en ‘We are the 99%’. Deze demonstraties heb ik persoonlijk al jaren terug aangekondigd, omdat ze een gevolg zijn van lang ontkende misstanden op Wallstreet, die de volledige steun hebben van de amerikaanse regering. Het gaat hier om een resource oorlog die momenteel nog via de fianciele markten wordt bevochten, en die leidt tot toenemende centralisering op financieel gebied, zoals vandaag de genadeslag lijkt te zijn gekomen met de krantekop
"G20: IMF krijgt alle middelen die nodig zijn"
Het IMF krijgt alle middelen die nodig zijn. Zo wordt een recent nog zo goed als failliete organisatie de arbiteur van Europa. En guess wat, de arbiteur is partijdig, namelijk gedomineerd door de VS. Maar een veel prangender vraag is : Wat doet de arbiteur? Het antwoord is : De arbiteur maakt het mogelijk op dezelfde voet door te gaan. Doorgaan met de dingen doen zoals we die nu doen, dwz een consumenten economie die de natuurlijke hulpbronnen als onuitputtelijk beschouwd, die draait op fossiele brandstoffen of kernenergie, en waarin (volgens vele experts) de meest schandalige dingen met het spaargeld en de beleggingen van consumenten wordt gedaan.
Krantekop "Helft pensioenfondsen onvoldoende gedekt, ‘drastische’ stappen nodig". Wacht even, die mensen hebben hard gewerkt en gespaard nietwaar? Wat is dat eigenlijk ‘gedekt’ ? Dat heeft met de financiele markten te maken. Hadden pensoenfondsen zich daar verre van gehouden en alleen goud ingeslagen, dan was het spaartegeod van pensionado’s bijna 50 keer zoveel waard geweest als in de 70’s (ruweg 1500/30 dollar).
Krantekop ECB-lid: Europa lijkt op riskante belegging. Regeringen mogen niet zomaar voorwaarden rond staatspapier veranderen, dat maakt ze erg riskante regio’s. Dat is ook de bedoeling. Eigenaren van staatspapieren zijn al lang niet meer de burgers die hun spaarcentjes veilig willen stellen, er is een ‘bond market’ die gebruikt wordt om de vernieuwing van leningen van complete landen onder druk te zetten, en daarme de politieke stabiliteit. Voorbeeld Griekenland, voorbeeld Spanje. Als de ratings agencies beslissen dat de aanval moet worden ingezet, dan melden ze een downgrade, en plotseling worden alle leningen voor een land een stuk duurder, daarmee de problemen verergerend.
Maar wat is nu de reden van al deze onrust en medogeloze afbouw? De reden ligt in de waarde van het ruilmiddel en de continuiteit van productie. Er is een ‘currency war’ aan de gang tussen alle landen met een fiat valuta. De enige uitzonderingen zijn Vietnam (waar goud normaal wordt gebruit), Indonesie, de staat Utah inde VS, de oosterse markt in London (waar met ziver en goud kan worden afgerekend). Niet omdat goud iets bizonders is, maar de waarde ervan is niet centraal te beinvloeden want hij is voor een deel cultureel, en in geval van zilver intrinsiek vanwege de intustriele toepassingen.
De currency war geeft nog steeds geen uitleg aan wat de reden is van de onrust, want niemand kiest voor een currency war, er is maar weinig te halen (bv. verlaten winkelcentra, of leegstaand koophuizen), dus als er een kustnmatige storm wordt opgewekt is het niet om te graaien. Wat men probeert te graaien is geld, bijvoorbeeld door de illegaale hypotheek contracten niet legaal aanvechtbaar te maken (het MERS verhaal, namelijk dat de hypotheken in de VS via een database werden geadministreerd waardoor de koop contracten niet valide waren en banken dus geen recht op de hypotheek aflossingen hebben, dat hebben ze niet, maar de rechtzaak is afgewezen).
Waarom wil iedereen dat geld hebben? Waarom is meer krediet steeds een oplossing? Waarom is het een aanhoudende contractie? De vraag is eenvoudig te beantwoorden, het levensbloed van de westerse economien wordt er langzaam aan onttrokken en de strijd er om is nog steeds een financiele strijd, het is de strijd om energie. De waarde van geld wordt door het machtsvelies van met name de VS steeds moeilijker te garanderen. Het functioneren van de markten wordt een steeds lastiger te beheersten iets. Omdat steeds meer mensen geen keuze hebben tussen al dan niet kopen, zebesteden hun geld aan hun eerste levensbehoeften, voedsel, medische zorg, in een wereld waarin alles via geld geregeld wordt.
Economen hebben een term ‘price elasticity of demand’, die aangeeft dat de prijzen van goederen kunnen varieren met de vraag. Zijn er weinig kaartjes voor een Stones concert, dan is de prijs hoog, en zijn er heel veel dan is de prijs lager. Voedsel heeft volgens een recent rapport uit Engeland een bepaalde range waarin prijzen kunnen varieren. Daarbuiten geven mensen het kopen op, zodat de vraag afneemt, en daarom zal het westen waarschijnlijk redelijke prijzen blijven zien…‘she rubs the lotion on her skin or else she gets the hose again’…Economen rekenen op het verhongeren van mensen die het voedsel niet meer kunnen kopen.
Maar toch is er geen verklaring voor zulke onempathische denkbeelden als een wereld waar gebiedsdelen langzaam de kracht om op de markt te kopen verliezen en op de eigen middelen aangewezen worden (die ze in geval van bijvoorbeeld Kenya simpelweg niet hebben,de kunstmest wordt daar ingevoerd, en dat leidde al eerder tot paniek). Er is kennelijk een schaarste die toeneemt, en deze moet kost wat kost blijven toenemen. Die schaarste is energie schaarste. Die schaarste is kunstmatig. Hij is misschien niet onterecht als het om consumenten gaat. Niet iedereen heeft een Hummer en een wide screen TV nodig, sterker nog, niemand heeft die nodig. De economische crisis leidt daarom voor een deel tot verstandiger keuzen bij de besteding van geld, en dus van energie voor productie van goederen. De toenemende schaarste is ook vanwege de wens van de industrieen om efficienter te produceren voor minder mensen, naast dat de energie naar Azie verhuist.
De energie crisis/transitie/migratie is de oorzaak van de financiele crisis. Maar daarnaast is er een zn/ ‘Peak everything’, dus peak oil, water, life, you name it. Peak oil en peak life zijn overigens gerelateerd, maar dat is nu even niet zo relevant. De sleutel is energie, en dan bedoelen we niet olie, kolen of gas, nucleair maar energie and sich. Het probleem is dat de economische theorieen als doen hebben gehad de energie consumptie te maximaliseren, en daarom is er een crisis, want dit maximaliseren is niet meer gewenst. Op een andere manier gezegd, de economen en financieele instituten worden door de deskundige beslissers aan de kant gezet, en ze maken het voor ons een zo pijnlijk mogelijke ervaring. Ze worden aan de kant gezet als eigenaren van de Centraal Geregelde Energie distributie.
