Het nieuws is vol van de ‘nodige’ bezuinigingen. Door heel Europa wordt de buikriem langzaam maar zeker aangetrokken. Dit is een schande, een trieste oefening in volharding geforceerd door mensen die de pijn nog niet heeft bereikt. In Griekenland gaan drogisten failliet omdat ze de kosten van medicijnen waarvoor de verzekeraars (ten onrechte) niet meer betalen voorschieten. In Spanje worden bepaalde levensreddende operaties niet meer uitgevoerd omdat de geldstromen daarvoor worden afgesneden. Criminaliteit en wanhoop zijn het gevolg. Dit is alles te wijten aan een visieloze industrie en visieloze regeringen.
Het is tijd dat we de kwaadwillende identificeren. Het zijn de mensen die denken dat de markt functioneert en het economisch systeem de oplossing biedt. Die mensen kennen de markt en het economisch systeem niet. Die mensen geloven in de waarde en scheppingskracht van geld. Die mensen snappen niet dat die waarde en scheppingskracht wordt ontleend aan wat mensen kunnen doen, aan de energie die kan worden aangewend, van de kennis en kunde in de hoofden en de orde in de maatschappij. Op alle fronten worden deze factoren door het economisch beleid aangevallen, en nog worden we geacht naar de bloempjes te kijken op de vuilnisbelt. U denkt misschien "Is dat niet overdreven?", nee, dat is het niet, maar u zoekt de risico’s waar we aan blootstaan niet op, u kent ze niet.
Wordt het russisch gas or regeneratieve hernieuwbare energie?
Je druk maken over de economische situatie heeft weinig zin. Wie oplossingen zoekt in fondsen of subsidies of nieuwe leningen snapt het probleem niet. Het probleem is dat ons geld zijn waarde ontleent aan de energie die we ermee verhandelen, en dat de hoeveelheid energie die we kunnen/mogen verhandelen, ons dagelijks budget, de voorraad, terugloopt. Dit is het enige probleem dat we hoeven aan te pakken, en daarmee lossen we alle andere problemen op, voor zover mensen die zichzelf comfortabel in leven kunnen houden daartoe samen bereid zijn.
Er wordt intussen steeds meer ruimte gegeven aan generatieve installaties, zonnepanelen (genereren productie vermogen, nl. energie) en andere systemen die tijdens hun levensduur meer energie produceren dan ze kostten om te maken. Ook wordt steeds beter begrepen wat de voordelen van ‘Cradle to Cradle’ zijn. Wat nog niet wordt begrepen is dat een volledige recyclende wereld gebaseerd op generatieve energie niet de consumptiemaatschappij zal zijn die we nu hebben, iig niet met de consumptie druk die we nu ondervinden. De ‘economische noodzaak’ is er niet. We hoeven geen olie, kolen of gas te verbruiken en geldstromen in stand te houden. De banken hebben nu het distrubutierecht voor die grondstoffen nog steeds. Probeer die grondstoffen eens met iets anders dan fiat valuta (Euro’s, Dollars) te kopen? U moet eerst naar de bank of de werkgever om de Euro’s te ontvangen. Dan mag u naar de benzinepomp. Dit is waar de banken op drijven en waaraan ze hun macht ontlenen.
Generatieve Welvaart
We moeten een nederlandse politieke partij hebben die expliciet voor de generatieve welvaart gaat. Voor een economie gebaseerd op wind, zon, geothermische of golf energie. Dit kan niet in de vorm van een toezegging of lippendienst aan decentrale opwekking of meer groen. Het kan ook niet door over subsidies te praten (ook al helpt dat zeker) . Het kan alleen door duidelijk aan te geven wat een generatieve welvaart betekent : "Welvaart waarvoor we niet hoeven te betalen". Wie een beetje antropologisch is onderlegt weet dat dit tevens de welvaart is die mensen het grootste deel van hun evolutie hebben genoten. Jagen en verzamelen, dus een beetje werk, ok. Maar betalen betalen betalen? Dat alleen in de afgelopen duizenden jaren. (Cradle to cradle is in dat opzicht niet per se natuurlijk, want in de tijd dat mensen wat primitiever waren werden veel gebruiksartikelen van natuurlijke materialen gemaakt, er was niks anders en die werden ook weer weggegooid). Nu we aan plastic e.d. gewend zijn is het wel slim deze materialen te recyclen.
De maatschappelijke blauwdruk is eenvoudig. Lokale gemeenschappen proberen zoveel mogelijk welvaart voor zichzelf beschikbaar te maken door 1. de energie die nodig is op te wekken en de behoefte er aan te reduceren. 2. Mensen op te leiden om maatschappelijk makkelijk te integreren en de optimalisatie van de welvaart mogelijk te maken. 3. Iedereen krijgt een taak in het beleven van de samen gecreerde welvaart, niemand is altijd de sigaar. 4. De kennis die binnen het (re)generatieve kader uit te wisselen is wordt tussen gemeenschappen gedeeld.
Natuurlijk is het daarvoor nodig om ook naar de nu gecreerde maatschappelijke structuren te kijken. Veel van wat we aan de overheid overlaten valt in de catergorie waar we zelf geen zin in hebben. Mensen hebben geen zin om voor onbekenden te zorgen. Dat klinkt misschien vreemd, maar in een omgeving met beperkte hulpbronnen, zoals een primitieve omgeving waarin mensen tenslotten ontstonden was je of nuttig en sociaal, of een last en werd je aan je lot overgelaten (zoniet een kopje kleiner gemaakt). Toen steden ontstonden werd de band tussen mensen minder intiem en waren wetten en gelijkheid nodig zodat je misschien niet voor andere hoefde te zorgen, maar wel een middel had als hun gedrag de spuigaten uitliep.
Er zijn vast sociologen die beweren dat religie het empathie probleem in grote gemeenschappen oploste. Het schiep ook een klasse van machtige priesters die lekker lui op de offeranden konden zitten wachten. Wie niet wil dat een groep fanatieke idioten met denkbeeldige vriendjes een oorlog begint creert kleine seculiere gemeenschappen. Kleine gemeenschappen waarin mensen zichzelf in leven kunnen houden vormen automatische sociale cohesie, want die is gebasseerd op wat de denken dat we voor elkaar betekenen, en dat is daar duidelijker. Daarbij moeten deze gemeenschappen ook nog schoonheid nastreven, want dat maakt ze robuuster voor het geval er een missionaris langskomt die zegt dat ze door een god gered moeten worden. Dit alles in theorie natuurlijk, als blauwdruk. Maar mooiere steden wil iedereen toch wel?
Er zullen echter altijd dingen blijven die mensen niet echt willen doen, bv. zorgen voor ouderen en kinderen die geen familie zijn. Het is wat dat betreft beter als we snappen dat mensen mentaal nog niet zijn ‘aangepast’ aan de maatschappij waarin ze leven.
De blauwdruk heeft een reductie van cashflow tot gevolg. Energie gelden en handels stromen zullen teruglopen of zelf verdwijnen. Grote delen van onze industrie zal niet langer nodig zijn. Centrale productie en distributie is niet langer nodig, omdat deze de energie consumptie optimaliseert, en die doet niet meer ter zaken als we genoeg generatief vermogen hebben opgebouwd. Netto zullen mensen niet slechter af zijn, maar sommige individuen die nu profiteren wel.
Hoeveel van deze centrales passen er in Marocco? Kan deze centrale een centrale voortbrengen?
Regeneratieve Welvaart
Wie de maatschappij uit de grip van schaarste van hulpbronnen wil bevrijden moet zich richten op het maken van generatieve (hernieuwbare) energiebronnen met als enige energie input generatieve (hernieuwbare) energie. Niet een golf energie installatie die stroom maakt, maar een golf energie installatie die golf energie installaties maakt! Niet een windmolen die warmte opwekt maar een windmolen die windmolens maakt. Een zonnepaneel dat zonnepanelen maakt, een geothermische bron waarvan de energie wordt gebruikt om geothermische energie aan te boren!
De beste plek om daarmee te beginnen is Zuid Italie, Griekenland, Spanje, Portugal. Omdat het daar kan. Vooral Duitsland lijkt die uitdaging al decennia geleden te zijn aangegaan. Zij zijn de reden waarom er zonnecentrales bij Sevilla en Barcelona staan. Maar zijn dat fabrieken van zonnecentrales? Zoniet, waarom kan dat niet? Waarom wordt zo het potentieel niet met maximale snelheid beschikbaar gemaakt?
Er komt een tijd dat niemand meer boven het maaiveld kan uitspringen. Dat iedereen relatief tevreden is en er geen Exxon of Shell of JPMorgan of Goldman Sachs de dienst kunnen uitmaken. Waarom niet? Omdat idereen snapt dat dat kolder zou zijn. Nederland heeft wat het nodig heeft. Duitsland heeft wat het nodig heeft. Europa heeft wat het nodig heeft, en geen oiie-, kolen- of gaskoopman heeft ons in een wruggreep.