2011-04-12 09:57 herzien 20-9-2012
Weinig mensen zien de nieuwe realiteit waartegen zo hard wordt gestreden door de banken en energie maatschappijen. Terwijl onze regering de broekriem aanhaalt lijkt het volledig onbewust van de mogelijkheden die duurzame energie biedt.
Gedachten experiment
Stel dat bovenstaande molen electriciteit genereerde voor de boer die de tulpen verbouwde. Met die electriciteit maakte de boer kunstmest en brandstof om de landbouw werktuigen aan te drijven (ammoniak en methanol), hij maakte touw van hennep (die hij elders verbouwde) om de tulpen bij elkaar te verbinden en gebruikte de electriciteit in een werkplaats en smederij waar hij de machines die nodig waren onderhield. Kortom, bovenstaande tulpenboer was min of meer autonoom.
Hoe zou deze boer zijn arbeiders betalen? Hoe zou hij het onderhoud van de molen en het transport van de tulpen betalen? Heel eenvoudig : Hij zou certificaten maken van eigendom voor tulpen. Tulpenfutures bijvoorbeeld. Deze zou hij en zijn werknemers kunnen gebruiken als waardepapier, geld, tot de laatste eigenaar de beloofde tulpen komt halen. Ik heb het nu over tulpen vanwege de foto, maar het had ook een broodfabriek met aanliggend graanland kunnen zijn (met een paar flinke windmolens).
De bottom line is dat de boer met de molen geen Euro’s nodig zou hebben om zijn bedrijf te runnen, en tegelijkertijd wel geld nodig zou hebben om efficient in de markt te kunnen ruilen. Dat geld zou hij echter zelf zonder veel problemen kunnen maken, afhankelijk van hoeveel energie, tulpen of andere diensten die hij (zij) zou willen aanbieden.
De duurzame energiebron aangewend voor productie kan dus een reden zijn voor de creatie van geld. Hiermee ontstaat dezelfde constructie als die we nu hebben met fossiel krediet verstrekkende banken.
Banken en energie
Ons huidige geld systeem is gebaseerd op nauwe samenwerking tussen de banken en de energieleveranciers. Zolang er olie en gas en kolen zijn kunnen banken krediet verstrekken zodat de handel in fossiele brandstoffen kan plaatsvinden die uiteindelijk leidt tot het onstaan van producten en diesten. Het is krediet omdat de banken anders de controle over de economie verliezen, iets dat essentieel is om de prijzen stabiel te houden (wat het minste werk is voor de banken). Doordat het krediet bij vernieuwing kan worden geweigerd of duurder en goedkoper gemaakt, kunnen banken de fossiele energie consumptie in de maatschappij reguleren.
Het systeem met tulpen futures of brood certificaten is met het fossiel krediet in strijd. Het is echter een superieur systeem omdat er altijd exact zoveel geld in omloop is als nodig voor de handel van producten en diensten.
ROI
De manier waarop duurzame energie momenteel wordt benaderd is gebaseerd op het gebruik van olie, kolen en gas, dwz door fossiel krediet financiering. Er wordt een hoeveelheid geld geschapen dat gebruikt wordt om fossiele energie te kopen die weer gebruikt wordt om de wind turbines te maken. Die windturbines leveren stroom, die gekocht wordt in plaats van stroom van een fossiele bron. De turbines kunnen echter doorgaan met het onttrekken aan geld uit de economie (itt fossiele centrales) waardoor ze (als de turbine eigenaar het geld niet besteed) ze een deflatoire kracht zijn. Dit is niet de fout van de turbines, maar van het krediet systeem.
Stel dat olie morgen op is, wat komt er dan terecht van fossiele kredietberekeningen? We zouden hyperinflatie zien omdat er veel minder goederen en diensten te verhandelen zouden zijn. Zelfs als de olie is niet op maar zoals nu de productie anders verdeeld wordt over de wereld heeft dat prijs invloeden. Natuurlijk is de financiele sector in staat de geldhoeveelheid gelijkertijd te krimpen (via de staatschulden) zodat prijsveranderingen kunnen worden verhuld (twee broden voor twee mensen met ieder 5 Euro, zou een brood voor tien Euro kunnen worden, tenzij je een van de twee mensen 5 Euro afhandig maakt).
Duurzaam krediet
Zolang olie, gas, kolen nodig zijn bij de fabricage van duurzame energie bronnen kunnen de banken en energie maatschappijen het fossiele krediet spel blijven spelen. Ze zijn dan altijd betrokken en maken duurzaamheid zo duur mogelijk, zodat het hen iig iets oplevert zolang het duurt.
Als een windmolen zonder krediet of bijvoorbeeld op basis van hernieuwbare energie wordt neergezet is er geen manier waarop de banken nog invloed kunnen uitoefenen. Men kan de deelnemers van tevoren of naderhand met kWh, joule of andere zelfgemaakte certificaten betalen. Op die basis zou zich een nieuw financieel systeem kunnen vormen, dat 0,0 fossiel is en waarbij de energie producenten schuld vrij geld in omloop brengen. Het bank/energie systeem probeert deze ontwikkeling te vertragen door bv. de energie handel aan te moedigen, en daar de monopolie over te handhaven (doordat je eigenlijk alleen van het net gebruik mag maken als je je stroom eerst verhandelbaar maakt, en daarvoor moet de waarde worden vertaald naar de geldende fossiele kredieteenheid).
De Strijd
Waar banken bang voor zijn is een proces waarbij iemand een olie/gas Euro kan omzetten in een bron van duurzame energie waar hij/zij iets productiefs mee doet, iets dat hij/zij vervolgens via ruilhandel van eigendomscertificaten oid verhandelt. Dan verdwijnt de cashflow door het banksysteem en de controle. Daarom zijn duurzame energiebronnen duur, is wordt alleen krediet gegeven als dit inhoud dat banken bij elke stap betrokken blijven. De productie keten wordt optimaal economisch ingelegd, dwz met zo hoog mogelijke fossiele utilisatie. De strijd is om dat te veranderen. De eerste stap zou zijn om het electriciteitsnetwerk in publiek bezit te brengen en mensen met grote installaties toestemming te geven zelf energiecertificaten te verkopen aan producenten die daarmee hun salarissen betalen. Overigens tav geldsoorten is hier een voorstel, de Euro, Auro en Joule.
De Oneigenlijk Krimpende Geldhoeveelheid
Als je als bank zorgt dat een duurzame installatie over de levensduur met schuld beladen blijft heb je de zaak nog onder controle. Dit is soms al niet meer het geval. Dit betekent dat geld dat in omloop is bij de eigenaren van zonnepanelen of windmolens terecht komt en daar soms blijft (wordt gespaard). Dat geld moet extra in omloop worden gebracht anders komen de betalingen voor krediet onder druk, de zonnepaneel eigenaren hebben immers een deel van het geld dat daarvoor in omloop zou zijn op de rekening staan. Extra geld in omloop brengen betekent echter erosie van de macht van de banken, want mensen kunnen makkelijker aan geld uit eigen en gezamelijke bron komen. De eigenaren van zonnepanelen en windmolens zouden het gespaarde geld kunnen uitlenen op een onvoorspelbare wijze. Zo ontwricht duurzame energie het banksysteem en bevrijdt het de burger op den duur van de noodzaak fossiel krediet te gebruiken. De geldhoeveelheid en fossiele brandstof toevoer kunnen niet meer op elkaar kunnen worden afgestemd, de burger wordt weer een zelfstandige bron van welvaart, geen fossiel ‘consument’ die alles doet in het fossiele kredietsysteem (de ‘economie’).
Belasting
Onze staat heeft momenteel veel inkomsten uit belasting en accijnzen over de stroom fossiele energie. Deze is in balans met de eigen fossiele brandstofbehoefte en de schuldenlast. Deze last is zo ingericht dat de directe uitgaven aan fossiele brandstoffen de leveringscapaciteit ongeveer matchen. Zo werkt het fossiel kredietsysteem immers. Met de teruglopende inkomsten van bv. energiebelasting komt er minder fossiele koopkracht bij de staat en missen de banken de cashflow en schuldaflossingen. Dit is een perfecte kans voor de banken om de duimschroeven aan te draaien, want schulden (die alleen dienen om de geldhoeveelheid onder controle te houden) worden alom (ten onrechte) gerespecteerd. Dus komen er alarmerende meldingen dat dit een probleem is zoals in de NRC “Overstap naar groene energie kost de staat miljarden euro’s”. Hier gehoor aan geven betekent je nog dieper in de fossiel krediet ijzeren maagd nestelen.
Er vindt voor de staat een duidelijke inkomsten afkalving plaats door verduurzaming. Met elk paneel en m2 isolatie materiaal verdwijnt er cashflow waarover de staat gewend was belasting te heffen. Maar belasting heffen is niet de functie van de staat. Des te minder geld nodig is voor de welvaart des te beter. De enige die een hartverzakking van deze ontwikkeling krijgen zijn de fossiele krediet banken.
De moeilijke stap die onze overheid moet maken is het recht in de ogen kijken van de banken en de energiemaatschapijen. De aard van geld en de nu plaatsvindende transitie naar deels geldvrij comfort en eigen geld moet beter begrepen worden. Met een beter begrip van de relatie tussen geld en energie zouden adviezen en beweringen van banken en energiemaatschappijen sneller worden herkend als puur argumenten voor zelfbehoud. Energie schept de behoefte aan geld om de producten te verhandelen, en geeft zo het recht om geld te scheppen aan de eerste eigenaar van de energie. Hoe dat vis a vis de belastingen te organiseren is kunt u lezen in De Komende Belastingemancipatie.
[Naast het nemen van een deel van de duurzame energie ] kan het rijk de wegvallende belastinginkomsten met duurzame energiebronnen opvangen, zeker als het de processen, diensten en producten die het zelf moet maken of kopen zo kiest dat het op basis van eigen geproduceerde hernieuwbare energie kan, met zelfgeschapen geld. Een belastingvrije staat is zo zelfs denkbaar. Blijf je bij fossiel krediet en onder controle van banken dan gaat het exact de andere kant op, steeds dieper het moeras in zodat men op gegeven moment een echte oplossing niet eens meer herkent.