Zonnepanelen hebben een gigantische groei doorgemaakt in Duitsland. In het daar geldende feed in systeem krijgen zonnestroom producenten een beetje meer voor de door hun geleverde stoom. Dat geld komt van andere mensen die geen stroom opwekken. Hierdoor ontstaat een stimulans om zelf te gaan opwekken.
"Momenteel is ongeveer 24 gigawatt geïnstalleerd fotovoltaïsch vermogen in Duitsland. (Sandra Enkhardt)" (bron)
Dit succes dreigt te zorgen voor problemen in het netwerk. Het verwerken van de stromen die van allerlei verschillende leverpunten komt in plaats van een central punt stelt andere eisen aan het netwerk. In Nederland zegt men nog dat de toegevoegde stroom van PV verwaarloosbaar is, maar elke Joule die aan het net wordt toegevoegd moet er op hetzelfde moment weer of de spanning (het voltage) loopt op. In het hypothetische geval dat vijf zonnepanelen allemaal aan een gesloten ringnet leveren zou de stroom bij de omvormers stagneren. Zonnepanelen die aan zo’n net leveren brengen dus niks meer op, de stoom wordt nooit opgewekt.
Dit wil men niet graag on ons netwerk zien.
Lokale electriciteits buffering is hiervoor de oplossing. Dit kan op verschillende manieren, bv. door het genereren van waterstof die later voor verwarming en stroom opwekking wordt gebruikt (70% efficient te maken), en door het gebruik van batterijen, kleine accu’s, en zn. flow batterijen, daarvan zijn verschillende typen bv. lood gebaseerd en vanadium gebaseerd. Er is vanadium genoeg en het patent is niet meer geldig. Er is echter een klein probleem met deze oplossing. Het type batterijen is relatief duurzaam en goedkoop (de werkelijke kosten). Bij gebruik zou het denkbaar zijn dat wijken hun eigen buffer aanhielden, deze stukken netwerk zouden effectief los van de rest van het net kunnen functioneren. Een geintegreerd net is daarmee overbodig en zo ook het spel van de centrale opwekking en internationale handel. De behoefte is immers goed te voorspellen. Daarom wordt deze ontwikkeling vertraagt en worden we er steeds aan herinnerd dat er geen oplossing is tav opslag.
Nu wordt in Duitsland het voorstel gedaan om meer PV dan maar te verbieden. Gelukkig zijn er twee factoren waarover de centrale opwekkers geen controle hebben : Ten eerste is de lobby voor duurzaamheid gigantisch. Duitsers snappen dat het veel slimmer is om zelf op te wekken dan te kopen. Wie wil nu continu blijven betalen voor iets dat kan worden afgekocht? Het is het verschil tussen huren en kopen. Ten tweede is er technologie die niet (op tijd) te demoniseren of te reguleren is. Mensen en bedrijven kunnen zelf batterijen maken, en als ze die gebruiken zou niemand het zelf merken.
Het probleem met de oplopende olie prijs is dat veel actiiviteit gewoon onmogelijk wordt. Zeker als banken doen alsof ze geen geld hebben omdat ze liever lenen aan bepaalde bedrijven die ze meer levensvatbaar achten. Nu is er wel een hele leen revolutie aan de gang, maar deze kan toch op de klippen lopen als er bv. werkelijk een rel over Iran uitbreekt, want dan stopt de logistiek met China zeer waarschijnlijk acuut. Maar voor wie werkgelegenheid wil creeren, ook met behulp van expertise uit de energie sector kan van start. Overal in het land basins bouwen voor het flow battery electroliet is een hoop werk. Daar zit later ook onderhoud aan. Wie van betonbouw houdt kan zijn lol op. Wat kost meer beton, een centrale of duizend lokale opslag installaties. Er zijn wel meer kansen voor beton constructies, met name in de warmte opslag (hoe en wat vertel ik graag, maar wel voor deelname). Maar kort gezegd zijn er in Nederland meer belanghebbenden bij lokale energie opslag, zelfs als deze duur is, want dat heeft nog nooit iemand tegengehouden.
Meer PV verbieden leidt alleen tot extra motivatie om de stroom op te slaan. In Duitsland is zo’n uitdaging niet verstandig, want die lossen dat probleem in no time op. Laten we goed opletten hoe ze dat doen, zodat wanneer hier in Nederland de visie van de ongelimiteerde duurzame welvaart goed postvat we weten wat we gaan doen. Vandaag aan de slag mag ook natuurlijk.